[Jacob Van Artevelde]

-

Oorspronkelijk geplaatst door Het Oosten

Ik denk dat u zich vergist.

IK vergis mij helemaal niet. Ik poneerde hier doodnuchter enkele FEITEN, en dat is heel wat anders dan uw MENINGEN.

Eerst en vooral de zogenaamde Lage Landen hebben niet lang genoeg bestaan om een natie te vormen, laat staan één volk.

Dat is dus uw mening waarbij ge weeral tegen windmolens vecht omdat ik nergens het tegendeel heb beweerd.Maar anderzijds ik geef u daarin ook geen gelijk. IK stelde hier al herhaaldelijk dat "volk" een konsept is, voer voor psycholgen en sociologen, iets waarin ik mij niet wens te verliezen omdat het nutteloos is, en nergens toe leidt, omdat dat een diskussie is zonder begin en zonder einde. Als ge wilt diskussiëren over "volk" zijt ge bij mij aan het verkeerde adres. Ik fokus op een taalgemeenschap en dat ik een hard gegeven, dat niet vatbaar voor diskussie is.

U moet niet vergeten dat het pas onder Karel V was dat de laatste delen grondgebied werden toegevoegd aan wat wij nu de Lage Landen noemen. Natievorming kon in zo’n korte tijd dan ook niet tot stand komen. Wat later brak de Tachtigjarige Oorlog uit en werden Noord en Zuid voor lange tijd gescheiden. Er kon dus geen natie meer uit groeien. Meer nog, de twee gebieden groeiden uit mekaar (o.m. door die 80-jarige Oorlog).

Tot dusver uw totaal irrelevante, want aanvechtbare, mening. Huizinga bijvb. denkt daar anders over; die zag reeds een natievorming en samenhorigheidsgevoel in de Bourgondische tijd.
Maar nogmaals: dat interesseert mij niet !

De fout die u en uw geestesgenoten vaak maken is te denken dat wanneer mensen ongeveer dezelfde taal spreken, dat ze zich dan ook nauw verwant moeten voelen. Dat is in ieder geval niet zo tussen Nederlanders en Nederlandsprekende Belgen.

Ge vecht weer tegen windmolens! Die fout maak ik NIET ! IK heb dat nergens beweert. Ge legt mij weeral woorden in de mond om die nadien te bestrijden; gaat ge dat nu nooit afleren...? Gij zijt hier diegene die een identifikatie aangaat op grond van een buikgevoel; ik op grond van een weten.
Ik heb hier al herhaaldelijk gefulmineerd tegen dat wollige "voelen".

Nederlanders blijven in grote mate vreemden voor ons en vice versa zoals onlangs nog stond te lezen in de krant De Standaard en waaruit ik recentelijk een uittreksel postte.

Dat is weeral niet meer dan een mening, maar goed, ik voel mij niet geroepen om dat te bevestigen of te ontkennen.
Het Dietsland dat ik voorsta moet natuurlijk geen gestroomlijnde kulturele eenheidworst zijn; ik heb hoegenaamd niets tegen kulturele verscheidenheid als die er zou zijn.

Dit is maar een voorbeeld van de grote culturele kloof die bleef bestaan tussen tussen Noord en Zuid toen. En nu nog steeds. Zoals het artikel in De Standaard (waarnaar ik refereerde) zeer juist stelde: Vlaanderen is voor de Nederlanders die hier komen studeren echt ‘het buitenland’. Nederlandse studenten zijn dan ook (onaangenaam) verrast dat er zo’n grote culturele verschil bestaat tussen het Zuiden en het Noorden . Want, zeggen ze, ‘we spreken toch dezelfde taal??’. Wel, dat denken ze dan maar. Dezelfde (of ongeveer) taal is dus blijkbaar niet altijd gelijk aan ‘hetzelfde volk’! Dit in tegenstelling tot wat sommigen hardnekkig en tegen beter weten in blijven beweren.

Nogmaals, voor völkische diskussies ben ik geen partner.
Maar...Vlamingen Walen die zijn natuurlijk wel hetzelfde volk. Hahaha !
Onlangs begon bij ons te Brussel op het kantoor een nieuwe vrouwelijke kollega die mij bij wijze van begroeting spontaan een kusbereide wang toekeerde. Ik heb gedaan of ik het niet zag, maar ik had gewoon moeten zeggen dat ik het nu eenmaal niet gewoon ben van kollega's te kussen en het daar ook ga bij houden. Was dat effe een kultuurschok. Waalse mannen kussen zelfs mekaar !

Ook in de 18de of zelfs in 19de was er maar weinig cultureel contact tussen Noord en Zuid. Integendeel zelfs. Zo schrijft historicus Lode Wils:.../...
De eeuwenoude kloof bleef bestaan, al groeide er bij de liberale Vlaamsgezinden enige belangstelling voor Nederland, en bleef bij de katholieke Nederlanders hun traditionele oriëntering op België doorwerken. Het antipapisme dat het Hollandse nationaal bewustzijn doordrong, leidde tot de afwijzing van de klerikale Vlaams beweging, zelfs door literatoren en historici als Bakhuizen van den Brink, Potgieter en Busken Huet. Nog in 1881 gaf Allard Pierson zijn ontslag uit het Amsterdamse comité voor de hulde aan Hendrik Conscience, omdat de gevierde het eredoctoraat aanvaardde van de Katholieke Universiteit Leuven.”

IK denk dat er intussen misschien iets is veranderd...?
Maar goed, wat ge tussen te lijnen pleegt te willen zeggen is dat ge Dietsland afwijst omdat het geen eeuwenlang kan bogen op "een zich verwant voelen".
Dan kan ik alleen maar zeggen, om de onzin daarvan aan te tonen: ge moest eens weten hoe groot het verschil tussen mij en mijn vriendin is en toch zijn we al zo lang samen.

[/i]Dit is maar een voorbeeld van de grote culturele kloof die bleef bestaan tussen tussen Noord en Zuid toen. En nu nog steeds. Zoals het artikel in De Standaard (waarnaar ik refereerde) zeer juist stelde: Vlaanderen is voor de Nederlanders die hier komen studeren echt ‘het buitenland’. Nederlandse studenten zijn dan ook (onaangenaam) verrast dat er zo’n grote culturele verschil bestaat tussen het Zuiden en het Noorden . Want, zeggen ze, ‘we spreken toch dezelfde taal??’. Wel, dat denken ze dan maar. Dezelfde (of ongeveer) taal is dus blijkbaar niet altijd gelijk aan ‘hetzelfde volk’! Dit in tegenstelling tot wat sommigen hardnekkig en tegen beter weten in blijven beweren.

Nogmaals, in het Dietsland dat ik voorsta moet de kulturele diversiteit niet genivelleerd worden. Integendeel: weg met het Jacobijnse centralisme zoals we dat kennen bij onze erfvijand.

Haal dus andere, geopolitieke !, kontra-argumenten aan ipv sentimenteel gezwets over voelen.