Citaat:
|
Oorspronkelijk geplaatst door wardje
op vraag van Jos Verhulst zal ik hier het verschil uiteen zetten tussen democratie en de dictatuur van de meerderheid
een democratie waarborgt essentiële rechten en vrijheden, eventueel tegen de wil van de meerderheid in.
een wet die bij BROV wordt aangenomen, is daarom nog geen democratische wet. een partij die bij meerderheid wordt verkozen, is daarom nog geen democratische partij. ik hoop dat dat duidelijk is, maar desgevraagd wil ik wel een voorbeeldje geven.
u hoort het goed: in een democratie zijn er bepaalde instellingen waaraan de meerderheid niet kan raken. in een democratie gaan de rechten van de minderheid boven de voorkeur van de meerderheid.
kom nu niet aanzetten met een etymologische uitleg. etymologisch mogen democratie en volkssoevereiniteit dan wel synoniem zijn, ondertussen verstaan wij onder democratie iets meer dan louter volkssoevereiniteit.
als de volkswil ingaat tegen een aantal essentiële rechten en vrijheden, dan is de volkswil niet democratisch. die reserve is heel belangrijk!
het BROV laat die reserve vallen. daarom ben ik principieel gekant tegen het BROV, en durf ik het BROV van nature zelfs ondemocratisch noemen.
|
Een merkwaardige opvatting wordt hier i.v.m. democratie gehanteerd.
Goed besturen wil zeggen: zoveel mogelijk mensen tevreden stellen. Of anderszinds het ongenoegen voor een zo groot mogelijke groep beperken.
Dit impliceert dat bij echte democratie onveranderd de wil van de meerderheid gevolgd wordt op de punten waar die vragende partij is.
Het klinkt angstwekkend om te spreken van 'dictatuur van de meerderheid', maar wat staat daar tegenover? Juist, dictatuur van de minderheid, en die is nog steeds bij mijn weten minder democratisch of wenselijk dan échte democratie waarbij de meerderheid van het volk souverein is. Stop dus a.u.b. met op demagogische wijze de wil tot echte inspraak te linken aan dictatuur. D�*t is pas volksverlakkerij.
Een paar misverstanden i.v.m. BROV
*U schijnt te denken dat BROV voor ons als vervangmiddel van vertegenwoordiging moet dienen. Niets is echter minder waar. Het is enkel een correctief instrument om falende vertegenwoordigers tot de orde te roepen, of hen op te leggen de wil van het volk uit te voeren.
*U hanteert het bekwaamheidsargument. Waarom echter, acht u de doorsnee politicus bekwamer dan de doorsnee apotheker, bediende, ordehandhaver, dokter, ingenieur, informaticus, arbeider of ambtenaar?
Weten die mensen niet wat ze willen, en wat hen rechtens toekomt?
*Uw doorgedreven vergelijking i.v.m. de vraagstelling in een referendum raakt kant noch wal. Het is veel moeilijker om een vertegenwoordiger te kiezen, daar je
- 1/ nooit precies kan weten in hoeverre zijn partijprogramma gaat uitgevoerd worden
2/ zijn morele achtergrond kent om te bepalen of hij van zijn woord is
3/ nooit weet of door compromissen bepaalde beloften niet gewoon moeten ingeslikt worden
4/ geen verhaal hebt wanneer betrokken vertegenwoordiger faalt
Je moet dus zowel 'technisch' als moreel een keuze maken, verplicht én zonder enige garantie. Ofwel acht u ons dan bekwaam om over één punt te stemmen, ofwel evenmin bekwaam om dergelijke moeilijke keuze te maken wat betreft onze vertegenwoordigers.