[Supe®Staaf]

Oorspronkelijk geplaatst door Guderian

Solidarisme als basis voor het sociaal-economisch beleid. De families zullen het leven schenken, de landbouw en de nijverheid zullen het leven onderhouden, en de godsdienst en de wijsbegeerte zullen het leven koesteren en troosten.

Hoe koestert wijsbegeerte 'het leven'? Laat mij nu steeds gedacht hebben dat wijsbegeerte een wetenschap was die niet koesterde maar zocht (begeren is een vorm van zoeken), zoals het wetenschap betaamt.

Hoe troost de godsdienst 'het leven'? Inquisitie? Sharia?
Is 'het leven' in jouw posting 'de mens'? Kan je dat iets minder wattig omschrijven? Of komt deze tekst niet van jouw hand, en is het enkel poëtische zooi die jou in een onbewaakt moment onder invloed van een of ander goedje op sleeptouw nam en 'warm' maakte?

Want solidarisme stelt de liefde voor het leven en kwaliteit van het leven voorop

Vaak leidt dit tot contradicties. Heeft een solidarist de muggen lief? Nochtans verhoogt het doodmeppen van muggen de kwaliteit van ons leven........
Kan je ook eens jouw definitie van liefde geven, want je hantering van begrippen, zorgt nogal vaak voor verwarring, daar jij er vaak een heel persoonlijke inhoud aan toekent.

zodat de continuïteit van ons volk en onze cultuur gewaarborgd blijft door de innerlijke kracht van onze overtuiging.

Sta mij toe het begrip 'innerlijke kracht' van een overtuiging nogal wattig te vinden. In je definitie van solidarisme betrek je dus de overtuiging van solidarisme zelf, zodat de definitie 'per definitie' waardeloos wordt. Wanneer je zulks doet, dan sluipt de recursie in je redenering en dan is het hek van de dam, zoals jij wel zal weten.......

Het solidarisme is dan ook een overtuiging, die ideologieën verwerpt, die de natuurlijke geledingen van ons volk proberen te doorbreken.

Wie bepaalt die 'natuurlijke geledingen'? Wie is een autoriteit om te bepalen of iets natuurlijk is of niet? Zijn die geledingen niet eerder een gemeenschappelijk cultureel bepaald hersenspinsel, i.p.v. een vaststaand gegeven?

Want daarmee maken zij namelijk de sociale solidariteit binnen de gemeenschappen kapot! Met 'zij' bedoel ik met name de ideologieën, die voortgekomen zijn uit het Verlichtingsdenken: het liberalisme en het marxisme.

Solidarisme is dus een anti-beweging tegen verworvenheden uit vorige eeuwen?

Het solidarisme vertegenwoordigt het ware socialisme.

Klinkt alsof iemand zijn visie als Messiaans propageert. Boer pas op uw kippen!

Het liberalisme behelst ten eerste het verwerpelijke egocentrische individualisme

Dat lijkt me een gratuite bewering. De evolutie bij de meeste beschavingen gaat van groepsdenken naar individueel denken. Als iets evolueert in een bepaalde zin is het meestal omdat de baten groter zijn dan de kosten. Dat epitheton 'verwerpelijk' is dus, hoop ik, een hoogstpersoonlijke appreciatie van jouw hand, en niet echt gestoeld op wetenschappelijke bewijzen?

Het laat ook de individuele burger slechts verantwoordelijkheid afleggen tegenover de staat als hoogste gezag, zoals de geschriften van Rousseau voorschrijven: het sociaal contract. Solidaristen daarentegen zeggen dat de burger verantwoordelijkheid moet afleggen aan de gemeenschap: het contract met de gemeenschap!

De meeste staten vormen zich toch grosso-modo volgens de aanwezige gemeenschappen? Vanwaar jouw benadrukken van deze schijnbare tegenstelling?

Alle leden van de volksgemeenschap dragen namelijk evenveel verantwoordelijkheid voor zowel de totstandkoming als het behoud van de welvaart.

Alle leden? Alle individuele leden dragen evenveel verantwoordelijkheid?
Solidarisme strijdt toch tegen het verwerpelijk individualisme? Verwarrend hoor.
Los van vorige opmerking is dit toch een tamelijk onzinnig streven. Een gehandicapte geestelijk of mentaal, kan niet dezelfde verantwoordelijkheid voor zichzelf of zijn gemeenschap opnemen. Of had ij daar andere (eind)oplossingen voor?

Bovendien ziet het marxisme niet, dat het welzijn van de mensen niet bepaald wordt door de hoogte van de welvaart, maar de economie van het genoeg! Niet de prikkeling van de hebzucht, maar de waardering voor de kwaliteit van het leven bevordert het innerlijke geluk.

De economie van het genoeg? Ik ben geen economist, maar deze term lijkt me eerder bevlogen woordenkramerij dan een exact economisch model.
Kwaliteit van het leven, innerlijk geluk. Ik hoor precies de voorzitter van de CD&V tateren. Wattige terminologie dus. Geen echt fundament om een sociaal-economisch model op te stoelen.

Het solidarisme is echter niet alleen een streven, dat rijmt met de volks- nationalistische strijd

Het solidarisme is dus een model voor staten op voet van oorlog?
Volksstrijd is een begrip dat mij onbekend in de oren klinkt.
Nationalistische strijd lijkt me ook iets van twee eeuwen terug.

maar ook met de strijd voor de waarde van alle volksgenoten en bovenal de waardigheid van de werknemers.

Hier worden twee begrippen dapper dooreengehaspeld: waarde en waardigheid.
Wat is de waarde van een volksgenoot? Zijn economische waarde? De voedingswaarde van zijn stoffelijk overschot? Zijn emotionele waarde voor zijn directe omgeving?
Die fameuze waardige werknemer is dat ook een volksgenoot? Heeft hij buiten zijn 'waardigheid' ook 'waarde'?
Hoogdravend klinkt het allemaal wel................ maar zinnig?

De solidaristische visie op werkverhoudingen omvat een coöperatief stelsel, waarin werkgevers en werknemers van bepaalde beroepsgroepen samenwerken in plaats van samen praten!

Bepaalde beroepsgroepen? Niet allemaal dus? Welke sluit je uit?
Werken en zwijgen? Klinkt heel stachanovistisch..........

Het besef van wederzijdse afhankelijkheid en verantwoordelijkheid voor enerzijds de nationale welvaart en anderzijds het welvaren van het bedrijf moet de werknemers en werkgevers ertoe brengen om op gelijke voet te werken. Dat wil zeggen, dat de winstmaximalisatie voor de werkgevers niet het doel behoort te zijn van de bedrijvigheid, maar het doel behoort het zekerstellen van de welvaart voor allen te zijn! Inkomens dienen niet alleen welvaartvast en gelijker te zijn, omdat ieder dezelfde verantwoordelijkheid draagt ten opzichte van het zekerstellen van de welvaart voor de gemeenschap. In praktijk betekent het, dat in tijden van depressie iedereen daar onder lijdt en in tijden van welvaart iedereen daarvan meegeniet. Want het belangrijkste punt van de solidaristische principes is de winstdeling. Als het bedrijf door de goede resultaten veel extra geld verdiend, mag iedereen van het bedrijf daarvan meeprofiteren! Een gemeenschappelijke inspanning betekent namelijk ook een gemeenschappelijke winst.

Eindelijk een alineaatje met inhoud. Je beschrijft de bedrijfscultuur van Electrabel. Deelname in de winst enz. Lijkt mij best aanvaardbaar, maar in vele bedrijven is daarvoor geen machtsgreep van jouw soort nodig.

Het solidarisme is dus niet slechts een streven, dat het volksnationale bewustzijn kan versterken, maar als een daadwerkelijke grondslag kan dienen voor de sociaal-economische ordening van de volksgemeenschap!

Hier wordt plots een conclusie getrokken zonder dat er echte premissen geformuleerd werden. Weer driemaal het gebruik van de mantra 'volk'. Ik hoor weer De Clerck chanten, zonder echte inhoud te verkondigen.

Het solidarisme streeft echter ook niet alleen naar de instandhouding van de welvaart en de samenhang van de gemeenschap, maar ook naar sociale rechtvaardigheid binnen die gemeenschap. De uitgangspunten van het solidaristische streven staan daar namelijk een garand voor, want solidariteit is in de eerste plaats niet tijdelijk of voorwaardelijk, maar voor altijd! Solidariteit is bovendien gestoeld op de saamhorigheid tussen de leden van de gemeenschap onder het motto: een voor allen, allen voor een! Hierdoor staan de zwakkeren binnen die gemeenschap er nooit alleen voor, omdat de sterkeren zich ook voor hen inzetten in de geest van onderlinge verwantschap en verbondenheid. En dat is ook de geest van het volksnationalistische denken!

Eeuwige solidariteit
Welvaart
Samenhang
Onderlinge verwantschap
Verbondenheid

Wat een holle tsjevenretoriek. Woordenzwendel. Blabla, zonder basis

Laten we ons bezinnen op een daadwerkelijke sociaal-economische visie met het solidarisme als uitgangspunt.

Bij een stevige bezinning, twijfel ik eraan of jouw overige teksten de moeite van het lezen waard zijn.
Zeg me a.u.b. dat ze niet van jouw hand zelf zijn, dan blijft er nog iets van je overeind.