[ericferemans]

Oorspronkelijk geplaatst door Desiderius

Erik de Bruyn, de man met het charisma van een beduimeld washandje...

Z'n programma ruikt nog naar de mottenballen.


Nee, absoluut niet de hoop voor links in deze bange dagen... Misschien op zoek gaan naar iets meer kloten aan het lijf en iets minder ouderwets gezeur waar niemand buiten het kleine kringetje zogenaamd 'verontwaardigden' nog van wakker ligt. Hoe klein dat kringetje wel is, kan je aflezen aan de verkiezingsuitslagen van al wat links van de sp.a tussen de kieren van het politiek planché rondscharrelt. Quantité négligable.

Open brief aan Dirk Van der Maelen


Waarde partijgenoot
Beste Dirk

Ik feliciteer Caroline en jou oprecht met het vertrouwen dat jullie zondag van tweederden van de leden hebben gekregen. Dit vertrouwen brengt echter zoals je weet ook grote verantwoordelijkheid met zich mee. Er zijn verwachtingen geschapen en deze moeten ingelost worden. Mocht Erik en Elke het onverhoopt gehaald hebben, dan zouden zij voor dezelfde moeilijke opdracht gestaan hebben.

Sta me toe om hierbij enkele bedenkingen mee te geven.

De partijgenoten, die zich in de stroming “SP.a Rood” profileren, verdienen na zondag respect en gepaste aandacht. Het zou fout zijn om hen nu te gaan negeren of structureel te marginaliseren. Zoals je in Brussel toegaf beging het nationale bureau op 11 juni een grote stommiteit. Behoed dit belangrijke partijorgaan a.u.b. ervoor dat het zijn eerstkomende zittingen niet een volgende grote stommiteit begaat door de mening van eenderde van de actieve achterban naast zich neer te leggen en de draad van voor 10 juni op te nemen alsof er niets gebeurd was.

Die kans is helaas reëel, want dit partijbureau weerspiegelt inhoudelijk immers niet de uitslag van de voorzittersverkiezing. Uit wat Kurt De Loor op het congres aanklaagde blijkt overigens dat de slechte manieren in onze partij niet van de ene op andere dag afgeleerd zullen worden.

Er is op het congres meermaals gezegd: laat ons 10 juni zo snel mogelijk vergeten. Neen, laat het een les wezen. Wie niet leert uit de geschiedenis is gedoemd ze te herhalen. Ik hoorde deze morgen op de radio opnieuw pleiten voor het “derdeweg-socialisme”. Daarvoor hebben de leden duidelijk geen mandaat gegeven, ook niet de meerderheid die achter jou en Caroline staat. Dit concept is op 10 juni gesneuveld, gedurende de voorzitterscampagne eensgezind ten grave gedragen en tijdens het congres bijgezet op het campo santo van de historische vergissingen van de partij. Het zou van weinig verstand en kiesheid getuigen om dit terug op te graven.

Ik heb deze campagne van de eerste dag af met grote en stijgende belangstelling gevolgd. Daaruit concludeer ik dat Caroline en jij naar het einde van de campagne toe inhoudelijk steeds verder opschoven in de richting van de standpunten van sp.a Rood. Omdat deze strekking zo nodig gelijk moest hebben? Neen, omdat dit ook en vooral de weerspiegeling was van wat de actieve partijbasis wil. Om het misschien wat ongenuanceerd te zeggen, maar voor alle duidelijkheid: jullie hebben het vertrouwen gekregen van de partijbasis om uit te voeren wat sp.a Rood van in het begin namens vele leden en afdelingen heeft vertolkt: a) respect voor de leden en voor de interne partijdemocratie en het eerlijke debat en b) een duidelijkere socialistische profilering in gemeenschappelijke actie van onze geledingen. Dit staat echt niet haaks op jullie intentieverklaring en op de standpunten die je vertolkt hebt in de vele kleine en grote discussiefora tijdens de campagne.

De partijgenoten van SP.a Rood verdienen niet enkel waardering voor hun jarenlange trouwe inzet voor de partij, in goede en kwade dagen; de laatste jaren helaas soms met lange tanden en de vingers op de neus. Zij bleven, terwijl helaas zo veel meer anderen onze partij de rug toekeerden, uit ongenoegen over de ingeslagen weg. Ondanks de vele verklaringen over eenheid en samenhorigheid op het congres, kreeg Erik niet eens enkele minuten de gelegenheid om ons toe te spreken. Misschien zou hij het ook gehad hebben over eenheid, maar ook over de noodzaak van een linksere stroming in onze partij. Hoe dan ook, we zullen het niet weten, want hij kreeg die kans niet en dat was volgens velen, ook niet van SP.a Rood, een spijtige vergissing. Onverdiend ook. Want als men eerlijk is, dan moet men toegeven dat zonder de overmoed van Erik en Elke en het enthousiasme en gedrevenheid van de SP.a Rood aanhang dit congres niet zou geweest zijn wat het was: een verademing na jaren van strak geregisseerde mediaspektakels, begeesterend, meeslepend, boeiend en mobiliserend. Er zou geen debat geweest zijn en nauwelijks een doorleefde loutering.

Caroline schrijft geschiedenis door de eerste vrouwelijke voorzitter te worden. Maar Erik en Elke hebben evenzeer geschiedenis geschreven door voor de eerste keer in het bestaan van onze partij een echte voorzittersverkiezing af te dwingen, voorafgegaan door een intens inhoudelijk debat. Dit geeft jou en Caroline een stevigere en geloofwaardigere basis om op terug te vallen. Maar je zal er daarbij ook rekening mee moeten houden dat dit met een geloofwaardig democratisch percentage gebeurde en dat er met een belangrijke minderheid rekening zal moeten gehouden worden wil men de partij niet binnen de kortste keren in een crisis zonder voorgaande storten.

Caroline en jij hebben op 21 oktober het voorwaardelijke vertrouwen gekregen van ruim 17.000 leden, terwijl je het vertrouwen van bijna 9.000 andere leden zal moeten verdienen. En misschien ook dat van de 34.000 leden die geen stem uitbrachten. Met wat goede wil en een dosis eerlijkheid zal dit wellicht een minder moeilijke opdracht blijken dan het herwinnen van het vertrouwen van de 300.000 weggelopen kiezers. Maar dat is een opdracht voor ons allen.

Met kameraadschappelijke groeten
Alex Ramael