Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Jan van den Berghe
Geef ze mij dan maar eens. Ik heb de sterke indruk dat u hoegenaamd niet weet waarover u het hebt.
U verwijst naar Jakobus 4,2, maar die passage is totaal geen voorbeeld van wat u beweert. Juist integendeel: we hebben hier te maken met een verandering die door Erasmus zelf werd aangebracht. Niet op basis van - volgens u - "corrupte Griekse teksten".
|
U moet wel weten wat u wilt. Dit is wat u mij letterlijk vroeg:
Citaat:
|
Nu ben ik wel heel benieuwd naar enkele voorbeelden van die "dubieuze Griekse teksten gepresenteerd door Erasmus" uit de vierde uitgave.
|
En daar antwoord ik letterlijk op. Ik geef u een voorbeeld uit de brief van Jacobus waaruit blijkt dat Erasmus iets in het Grieks vooropstelt dat berust op zijn gissingen. Met andere woorden Erasmus presenteert ons hier zijn dubieuze Griekse tekst als zijnde de werkelijke tekst. ‘Dubieuze’ tekst dus omdat hij zelf maar raadt naar de werkelijke tekst. Hij weet het niet echt. Maar deze ‘wenstekst’ van Erasmus komt wel in de latere herziene Statenvertaling terecht alhoewel hij nergens in de oude teksten die hij bezat zulke Griekse tekst duidelijk was . Kortom Erasmus gooide er -voor wat dat vers betreft- wat met zijn pet naar.
Meer nog, Erasmus last zelfs een foute tekst in vanaf de tweede editie onder druk van zijn collega’s. Een tekst. die helemaal niet te vinden is in de Griekse teksten die hij bezat. In zijn eerste editie gaf hij de ‘Johaneïsche zinsnede’(1Joh:7-8) zoals hij die vond in zijn Griekse teksten.
En die luidde vrij kort :
"Drie zijn er drie die getuigen: De Geest, het water en het bloed en de drie zijn één."
Zo stond het in de Griekse tekst die hij bezat. En zo nam hij het op in zijn eerste editie.
Maar hij had buiten de waard gerekend. Want er werden naar aanleiding van deze eerste editie pertinente vragen gesteld door heel wat theologen en Bijbelkenners en die kort als volgt kunnen worden samengevat:
w�*�*r waren in de Griekse uitgave van Erasmus de Vader, het Woord en de Geest gebleven??
Men verweet Erasmus de doctrine van de drie-eenheid te willen wegwerken en de volledige goddelijkheid van Christus te devalueren. Erasmus repliceerde dan dat hij de Johaneïsche zinssnede die de theologen zo gevallig was best wilde editeren in een volgende editie op voorwaarde dat zijn tegenstanders met een Grieks manuscript zouden komen waarin het vers te vinden was .De tekst mocht geen Latijnse tekst zijn.
En dat deden zijn critici. Zij bezorgden hem een zogezegde oude Griekse tekst waarin de Johaneïsche zinssnede de oude vertrouwde en theologische handige verschijning had. Alleen, het was een vervalste 16de eeuwse in mekaar geflanste Griekse tekst. Erasmus vermoedde dit wel maar hij gaf dan maar toe, hield woord, en nam deze door de theologen zo geliefde ‘Johaneïsche zinsnede’ dan maar op in zijn tweede en volgende edities.
Deze vervalste Griekse versie luidde als volgt:
"Drie zijn er die getuigen in de Hemel, de Vader, het Woord en de Geest en deze drie zijn één. En drie zijn er getuigen op de aarde, de Geest, en het water en het bloed en de drie zijn één." . En zo staat het nog in de Statenbijbel. Maar het stond wel niet in de tekst die Erasmus voor zich had liggen.
Deze ‘herziene’ edities werden vervolgens de basis voor de edities van het Griekse Nieuw Testament en vervolgens steeds weer opnieuw gedrukt door Stephanus, Beza, en de Elzevirs. De edities boden de vorm van de tekst die vertalers van de King James Bible en ook voor de Statenbijbel.
Kortom, een niet al te fraai verhaal.