Citaat:
|
Oorspronkelijk geplaatst door Cunning linguist
Citaat:
|
Oorspronkelijk geplaatst door Tantist
Had Nederland in 1814/1815 terug een (con)federale staat geworden zoals voorheen, zou het nooit uit elkaar gevallen zijn.
|
Citaat:
|
Oorspronkelijk geplaatst door Tantist
Let op mijn woorden: een unitair Groot-Nederland houdt nog geen generatie het uit, een (con)federaal Groot-Nederland zal serieus wat eeuwtjes doorzwemmen.
|
Zeg Tantist, ik heb je deze vraag al eens eerder gesteld, maar ik heb er geen antwoord op gekregen. Over de (con)federatie waarvan heb je het precies? Als je ermee de confederatie bedoelt van het huidige Nederland, Vlaanderen en Brussel, wil ik graag weten waarom de scheidingslijn tussen (West- en Oost-)Vlaanderen en Zeeuws-Vlaanderen, Noord-Brabant en Zuid-Brabant (m.a.w. Antwerpen en Vlaams-Brabant), West- (d.w.z. Belgisch) en Oost- (d.w.z. Nederlands) Limburg respectievelijk volgens jou dieper moet zijn dan tussen bv. West-Vlaanderen en het huidige Belgisch Limburg? Of ben je ook voor het idee te vinden die ik hier al eerder heb geopperd: maak van Groot-Nederland een federaal land naar het Duits model met de (waarschijnlijk samengevoegde) provincies en de grootste steden (Groot-Amsterdam, Groot-Rotterdam, Brussel(s gewest), Antwerpen en mogelijk Groot-Den Haag) als een soort Länder? |
Wat jij voorstelt -en dat voorstel is zeker niet zonder waarde- is in feite ook een (con)federale staat, dus dat is zeker één oplossing. Een andere zou zijn om Vlaanderen en Nederland als twee samenstellende delen te beschouwen, of Vlaanderen, de Randstad en de rest van Nederland, of Vlaanderen/N-Brabant/Limburg en Nederland, of... (alle eventueel aangevuld met Wallonië en/of Luxemburg, om mijn stokpaardje even van stal te halen, en desnoods ook met de Antillen als deelstaat, waarom niet?). Zoals je ziet, zijn de mogelijkheden schier eindeloos, maar een belangrijke voorwaarde is volgens mij dat het 1.) geen eenheidsstaat zonder meer is, en 2.) dat het resultaat evenwichtig is.
__________________
Ik wil zeggen dat de mens Is, dat de mens Bestaat... welnu, laat hem zijn, laat hem bestaan! En dan zou het bestaan op zichzelf het enige einddoel zijn: de mens zou bestaan, en hij zou er alleen voor zorgen om te blijven bestaan in zo-groot-mate-mogelijk van relatief geluk en relatieve vrijheid. En dan zou het verkeerd zijn, misdadig, de mens zijn relatief geluk en relatieve vrijheid te doen opofferen voor een idee: voor god, de gemeenschap of de Staat.
|