Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door alice
Uw redenering even in notedop.
Ik heb als man niets van mijn bestaan gebakken en sla daarom mijn vrouw, wat geen probleem is zolang zij de kinderen maar niet slaat, en wanneer mijn vrouw denkt dat mijn geweld niet acceptabel zou zijn, dan is het een feministische feeks, zij moet maar accepteren en kinderen opvoeden, huiselijk geweld is mijn recht, want mijn bestaan is " gemiddeld" en dat is haar schuld.
Tja...mocht u al ooit een vrouw gehad hebben hoop ik dat ze hard kon lopen!
|
Jij valt toch niet voor hun theater? De meeste vrouwen zijn perfect gelukkig als hun man weg van huis is. Vanaf dat ze hun man horen binnenkomen beginnen ze je te misleiden met dat er iets "mis" is. Dan moet jij sympathiseren met hun miserie of hengelen naar wat er juist mis is in plaats van rustig je krant te lezen. Je kan dan rustig verder je krant blijven lezen, maar dan begint ze weer borden kapot te gooien e.d. Eigenlijk is er helemaal niets mis haar, maar jij moet die sympathie naar haar toe wel veinzen.
Als je een vrouw hebt die niet gelijk begint te zagen en schreeuwt om sympathie en "heel de wereld is slecht- theaters" het moment dat je je huis binnenstapt heb je een goed exemplaar gevonden; veel meer valt daar niet over te zeggen.
En je flauwe ad hominem's laten me voor de rest koud.