Politics.be - Los bericht bekijken

giserke · 9 maart 2004, 11:52

Sommigen weten hier wel dat ik intensief onderzoek verricht ontrend de Tempeliers in Vlaanderen.
Mijn recentste bevindingen zeggen mij dat de Guldensporenslag niet mag beschouwd worden als een ontvoogding van Vlaanderen.
Graag jullie mening over mijn opzoekwerk die mij tot deze conclusie heeft geleid met volgende argumentatie:

In 1153 doet zich een onverwachte wending voor : Robrecht van Gruuthuuse wordt teruggeroepen naar Clairvaux om Bernardus op te volgen, die kort daarvoor in geur van heiligheid gestorven was . Robrecht wordt opgevolgd door Alberon van Champagne, vervolgens Idesbald en ten-slotte Elias van Koksijde. Deze laatste was de rechterhand van Hosto van Sint-Omaars, Meester van Vlaanderen en lid van de Kroonraad van de koning van Engeland. Samen sleepten ze Vlaanderen naar het Engelse kamp, wat op de ondergang van de Tempelridders zou uitlopen. Deze politiek leidde immers tot de opsluiting van graaf Gwijde van Dampierre en het verraad van koning Edward, die door Filips de Schone omgekocht werd. Kortom, een mislukking die geen ander alternatief overliet dan die van de overwinning of de dood. De twee legers ontmoetten elkaar op 11 juli 1302 voor Kortrijk. Er waren Tempeliers in beide kampen aanwezig. De Meester van Frankrijk, Gerard de Villers, een Luikenaar verschool zich achter de regel van de Orde, dat de broeders van de Orde verbood elkaar te bevechten, en weigerde zijn ridders in te zetten. Naar verluid waren dezen getuige van de slachtpartij zonder een vin te verroeren, alvorens zich met de reserves van de graaf van Saint-Pol terug te trekken. Ligt hier de kiem van de haat die Filips de Schone jegens de Tempelorde aan de dag legde?Aan Vlaamse kant stonden de Tempeliers onder de leiding van Willem van Bornhem en zijn broer Boudewijn, afstammelingen van het huis van Vlaanderen. Een lekenbroeder van Ter Doest, Willem van Saeftinge, die van hoofsheid geen benul had, snoefde zelfs dat hij 40 ridders verslagen en afgemaakt had, zonder de 14 anderen te tellen die hij keelde toen ze al op de grond lagen, waaronder Graaf d'Artois in persoon. Voor deze en andere heldendaden werd hij later geëxcommuniceerd en naar overzeese gebieden verbannen, waar hij net zoals zijn collega's Tempeliers zijn toevlucht zocht bij de Orde van de Hospitaalridders. Vermits hij intussen niets had bijgeleerd, bekeerde hij zich tot de Islam.

9 maart 2004, 11:52	#1
giserke Banneling Geregistreerd: 28 augustus 2003 Berichten: 24.730	Guldensporenslag, slag der tempeliers Sommigen weten hier wel dat ik intensief onderzoek verricht ontrend de Tempeliers in Vlaanderen. Mijn recentste bevindingen zeggen mij dat de Guldensporenslag niet mag beschouwd worden als een ontvoogding van Vlaanderen. Graag jullie mening over mijn opzoekwerk die mij tot deze conclusie heeft geleid met volgende argumentatie: In 1153 doet zich een onverwachte wending voor : Robrecht van Gruuthuuse wordt teruggeroepen naar Clairvaux om Bernardus op te volgen, die kort daarvoor in geur van heiligheid gestorven was . Robrecht wordt opgevolgd door Alberon van Champagne, vervolgens Idesbald en ten-slotte Elias van Koksijde. Deze laatste was de rechterhand van Hosto van Sint-Omaars, Meester van Vlaanderen en lid van de Kroonraad van de koning van Engeland. Samen sleepten ze Vlaanderen naar het Engelse kamp, wat op de ondergang van de Tempelridders zou uitlopen. Deze politiek leidde immers tot de opsluiting van graaf Gwijde van Dampierre en het verraad van koning Edward, die door Filips de Schone omgekocht werd. Kortom, een mislukking die geen ander alternatief overliet dan die van de overwinning of de dood. De twee legers ontmoetten elkaar op 11 juli 1302 voor Kortrijk. Er waren Tempeliers in beide kampen aanwezig. De Meester van Frankrijk, Gerard de Villers, een Luikenaar verschool zich achter de regel van de Orde, dat de broeders van de Orde verbood elkaar te bevechten, en weigerde zijn ridders in te zetten. Naar verluid waren dezen getuige van de slachtpartij zonder een vin te verroeren, alvorens zich met de reserves van de graaf van Saint-Pol terug te trekken. Ligt hier de kiem van de haat die Filips de Schone jegens de Tempelorde aan de dag legde?Aan Vlaamse kant stonden de Tempeliers onder de leiding van Willem van Bornhem en zijn broer Boudewijn, afstammelingen van het huis van Vlaanderen. Een lekenbroeder van Ter Doest, Willem van Saeftinge, die van hoofsheid geen benul had, snoefde zelfs dat hij 40 ridders verslagen en afgemaakt had, zonder de 14 anderen te tellen die hij keelde toen ze al op de grond lagen, waaronder Graaf d'Artois in persoon. Voor deze en andere heldendaden werd hij later geëxcommuniceerd en naar overzeese gebieden verbannen, waar hij net zoals zijn collega's Tempeliers zijn toevlucht zocht bij de Orde van de Hospitaalridders. Vermits hij intussen niets had bijgeleerd, bekeerde hij zich tot de Islam.