[Spolpoel]

Frankrijk houdt al twintig jaar vooral moslims in de gaten
De Morgen 18.11.04

Het islamitisch fundamentalisme rukt op, zeggen twee onderzoeksjournalisten op basis van informatie van de geheime diensten. Wat de bestrijding van terreur betreft kan Frankrijk een voorbeeldland zijn.

De bijeenkomst vindt plaats in Aulnaysur-Bois, een kalm voorstadje ten noorden van Parijs.

Tientallen families stromen naar het islamitisch centrum Al Ihsan. De mannen, overwegend tussen 20 en 35 jaar oud, nemen een andere ingang dan de zwaar gesluierde vrouwen.

De groep behoort tot de salafisten, een fundamentalistische stroming binnen de islam. Tijdens enkele besloten dagen luisteren zij naar drie theologen, ingevlogen uit Saoedi-Arabië. Door een uitgelekt rapport van de Franse inlichtingendienst valt te volgen wat er binnen allemaal wordt gezegd.

Vraag van een gelovige: “Mag ik met een vrouw spreken?” Antwoord: “Het is iedere moslim verboden met een andere vrouw dan zijn eigen vrouw te spreken.” Vraag: “Mag ik naar de dokter?” Antwoord: “Het is een zieke niet toegestaan een dokter te roepen of medicijnen te nemen, want alleen God geneest.” “Mag ik als postbode blijven werken?” “Nee, er kunnen foto’s van naakte vrouwen in de brieven zitten.” “Mag ik een uitkering accepteren?” “Nee, wie geen werk vindt, moet naar een Arabisch land emigreren.”

GEHEIME OORLOG

De Franse onderzoeksjournalisten Christophe Dubois en Christophe Deloire, die zich al tien jaar met het moslimfundamentalisme bezighouden, schetsen deze scène uit 2001 in hun recente boek Les islamistes sont déj�* l�* (‘De islamisten zijn er al’). Inmiddels zijn de salafisten, waarvan leden regelmatig met terrorisme in verband worden gebracht, bezig aan een opmars in de regio Parijs. Behoorden in 2003 nog 20 moskeeën tot hun invloedssfeer, dit jaar zijn dat er al 32. Dat gegeven plaatsen Dubois en Deloire in een groter, verontrustend kader.

Van het verenigingsleven via de school tot de instituties, in hun ogen testen extremisten overal “de weerbaarheid van de Republiek”. De journalisten spreken van een “geheime oorlog”, deels via Saoedi-Arabië gefinancierd. Hun stelling dat fundamentalistisch terrorisme terrein wint, onderbouwen zij verder met een verwijzing naar de grote groep islamitische terroristen in de gevangenissen. ‘Vijftig �* zestig’ veroordeelden en nog eens zeker zo veel arrestanten.

De rapporten van de inlichtingendiensten Renseignements Généraux (RG) en de Direction de la surveillance de territoire (DST) vormen een voorname bron voor de journalisten.

Betaald om de vijanden van de Republiek in kaart te brengen, geven die organisaties een alarmerend antwoord op de vraag die ook elders van belang is: hoe wijd is het fundamentalisme verbreid?

Wat de bestrijding van terrorisme betreft kan Frankrijk een voorbeeldland zijn, zegt een functionaris.

De Franse inlichtingendiensten RG en DST maakten het onderwerp twintig jaar geleden al tot hun topprioriteit.

Daarnaast beschikken zij al lang over de royale budgetten. Dat houdt verband met een andere cultuur, een groter Frans geloof in politionele oplossingen, maar ook met de reeks bomaanslagen die Algerijnse fundamentalisten in 1985 en 1986 in de regio Parijs pleegden en tien jaar daarna nog eens herhaalden.

Sindsdien leggen de Franse inlichtingendiensten de prioriteit niet meer bij communisten of neonazi’s, maar bij fundamentalistische terroristen.

Hun jarenlange investering in een spionagenetwerk levert hen een voorsprong op ten opzichte van omringende landen.

Bovendien beschikken de RG over veel manschappen. Zij hebben niet minder dan 3.500 agenten om de eigen bevolking in de gaten te houden. “Zij zijn tot in de haarvaten van de Franse samenleving doorgedrongen”, zegt de ingewijde. De dienst laat zich er op voorstaan alle enigszins radicale moskeeën te hebben geïnfiltreerd. Wat er op vrijdag aan onoirbaars wordt gepredikt, ligt vrijwel direct op het bureau van de minister van Binnenlandse Zaken.

Op de efficiëntie van het Franse inlichtingenapparaat kan wel enigszins worden afgedongen (“Ook hier bestaan rivaliteiten tussen RG en DST, waardoor soms slecht wordt samengewerkt”, meent Dubois), maar internationaal staat de kwaliteit ervan hoog aangeschreven.

De Franse diensten laten zich veel minder gelegen liggen aan de privacy van de burger. Voor het afluisteren van telefoongesprekken bestaat het instrument van de ‘écoute administrative’, het bestuurlijk afluisteren, waar geen rechter aan te pas komt. De uitvoerende macht beslist – het staatsbelang schuift het individuele belang aan de kant.

Met hun batterij aan manschappen en juridische middelen komen de Fransen opmerkelijke zaken op het spoor. Netwerken van terroristen blijken zich soms van respectabele façades te bedienen. De RG onderzochten islamitische verenigingen met sociaal-educatieve en culturele doelstellingen. De rechercheurs stuitten onder meer op de vereniging Jeunes en mouvement, Jongeren in beweging, die in 1992 in Parijs ten behoeve van de moslimjeugd was opgericht. Doelstelling was “het versterken van de identiteit” en de middelen vormden wandelingen in de bossen en het helpen met huiswerk. Daar leek niets mis mee, totdat in 2003 de beide oprichters werden gearresteerd.

Zij bleken ondersteunende diensten te hebben geleverd aan de terroristen, die in 2001 de Afghaanse commandant Massoud hadden vermoord.

Een van de oprichters bleek voorts dé verbindingsman tussen Frankrijk en trainingskampen in Afghanistan.

Via de braaf ogende vereniging kwam hij met moslimjongeren in de voorsteden in aanraking die hij vervolgens rekruteerde.

SALONFAHIG

Sinds 1995 zijn er in Frankrijk, volgens de RG, niet minder dan [size=4]210[/size] van dit soort nobel ogende verenigingen, die zich aan ‘actieve bekeringsdrift’ overgeven. Een twintigtal daarvan is gelieerd aan gewapende groeperingen. In de Franse voorsteden hebben deze verenigingen ruim baan gekregen, stellen Deloire en Dubois. Zij halen staatssecretaris Tokia Saïfa aan die lokale politici verwijt “de sleutels van de achterstandswijken aan de islamisten te hebben gegeven in ruil voor het niet langer in brand steken van auto’s” .

De problematiek van de nette façade doet zich ook op nationaal niveau voor. De RG staan zeer wantrouwend tegenover de UOIF, de grootste organisatie van de Franse islam die met ruim tweehonderd moskeeën vooral in de achterstandswijken hecht is georganiseerd.

De leiders daarvan verwerpen het etiket ‘fundamentalist’ en weten in voortreffelijk Frans uit te leggen dat zij zich in het democratisch spel volledig kunnen vinden. Met dat dis cours zijn zij voor de regering salonfähig geworden – de UOIF vormt de belangrijkste partij in de nationale moslimraad. Ook speelde de organisatie een prominente rol bij de unanieme veroordeling door de Franse moslimwereld van de gijzeling van twee journalisten in Irak.

Maar de inlichtingendiensten houden vol dat de UOIF met gespleten tong spreekt, omdat de teksten van hun leden in het onderlinge gesprek veel minder fraai zijn.

‘De inlichtingendiensten zijn tot in de haarvaten van de Franse samenleving doorgedrongen’

Bron De Morgen



Daar zouden de Belgische inlichtingendiensten dringend een voorbeeld moeten aannemen !
Wie nu nog zegt dat er niets aan de hand is, moet maar eens te rade gaan bij de Franse inlichtingendiensten. Die zullen niet voor niets die brave moslimfaçades in't oog houden.