Een exacte definitie voor armoede verzinnen is nogal dwaas. Dat zou dan ook willen zeggen dat je bijvoorbeeld objectief kan zeggen of iemand dik is, sportief is, rijk is, ...
Dat gaat niet. Het zijn allemaal relatieve begrippen. Het is duidelijk dat sommige mensen rijker zijn dan anderen. Een absolute grens trekken lijkt me dan ook vreemd. Temeer omdat het ook bvb temporeel variabel is. Een student komt vaak rond met minder geld dan een werkloze, dus eigenlijk is het onfair dat die laatste zo'n grote uitkering krijgt.
Wat wél goed te definieren valt zijn de armsten. Stel dat we bvb de 2% armsten van België nemen. Gezien hun inkomens enorm laag zijn is het eigenlijk wel duidelijk dat we zonder noemenswaardig welvaartsverlies van de rijkeren ervoor kunnen zorgen dat hun inkomen wat toeneemt, wat voor hen een enorme stap voorwaarts kan zijn.
Anderzijds is het ook duidelijk dat wanneer dit systeem té groot wordt, de impuls om te werken klein wordt.
Met een basisinkomen valt het nogal duidelijk te tonen: stel je geeft 100 euro per maand. Voor de armste 2% al heel wat. Voor de rijkeren eigenlijk maar een kleine aderlating.
Anders wordt het wanneer je een basisinkomen zou geven van 2000 euro per maand. Het is duidelijk dat je systeem niet stabiel is. Voor de rijkeren verdwijnt de impuls om te werken grotendeels, de totale welvaart neemt af, de taksen moeten enorm hoog worden om te compenseren, zodat de levensduurte zó hoog wordt dat... diezelfde armen weer uit de boot vallen.
Volgens mij zitten we min of meer in die situatie in Vlaanderen. Wie écht arm is in Vlaanderen heeft nog altijd enorme kosten (bvb vuilzakken, benzine, ...), waardoor die armsten volgens mij in Vlaanderen niet beter af zijn dan in de VS, waar nochtans veel minder herverdeling is.
Dat heeft volgens mij alles te maken met onze aard van herverdeling: van mediumrijk naar mediumrijk. Met verlies van efficiëntie.
In de VS daalde sinds de jaren 60 jaar na jaar de armoede onder native americans (die er geboren zijn). Dat ondanks het feit dat er een constante influx was van armen, die ervoor zorgt dat de totale armoedecijfers inderdaad hoger zijn dan in de EU (de EU-15 over de EU-25 weet ik het zo nog niet).
Ik wil daarmee niet zeggen dat we naar het systeem van de VS moeten. Ik ben voor een vorm van herverdeling, met baten die naar de armsten gaan.
Dat hoeft volgens mij niet veel te kosten, maar betekent voor die mensen wél een grote verbetering van hun levensstandaard. Iets waar volgens mij in vele gevallen nog multiplicatoreffecten van kunnen zijn. Vooral omdat de productie efficiënter kan gemaakt worden (in Afrika door bvb een ploeg te kopen).
Daarnaast zijn er ook zeer veel wetten die ervoor zorgen dat mensen die arm zijn niet rijk mogen worden. Waarom iedereen die een rijbewijs heeft en een taximeter koopt geen taxichauffeur mag worden bvb, of de subsidie van onze suikerindustrie die zorgt dat arme boeren totaal geen kans hebben, ...
Volgens mij gaan zo'n lobbyorganisaties steeds meer macht hebben als je een groter staatsapparaat hebt, en is het dus voor armen vaak slecht om zo'n apparaat te hebben.
__________________
[SIZE=1]  [/SIZE]
|