Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Strandkruier
Inderdaad, en dit lijkt wel een gemeenschappelijk kenmerk te zijn voor �*lle islamitische staten: ze willen slechts geregeerd worden door een sterke hand. Het is tientallen jaren geleden dat ik nog het boek "Il Principe" las van Niccoló Machiavelli, maar ik herinner me nog dat hij daarin zoiets schreef van:"Mohammedanen zijn moeilijk te veroveren, maar eens ge ze hebt zijn ze gemakkelijk te houden! Daarbij is het voldoende om de vorst (of legeraanvoerder) te verslaan of gevangen te nemen en dan hebt ge ze allemaal." Dat schreef hij al tussen 1513 en 1515. Het lijkt er dus sterk op dat ook Machiavelli al wist hoe één en ander in mekaar zat bij de moslims wat betreft de machtsvorming. Want als het voldoende is om de vorst gevangen te nemen om tegelijkertijd heel zijn leger op non-actief te zetten betekent dit dat die soldaten hun nederlaag erkennen als de machtigste onder hen gevallen is. Dan kan het natuurlijk niet anders of die vorst was 'n hele straffe kadee.
|
Ze lijken dus te streven naar een soort van "slaafse onderwerping" aan één heerser. Dat heeft vanzelfsprekend het voordeel dat zij sterker staan tegenover vijanden buiten hun grondgebied. Omdat er tenminste
eenheid is. Dat voordeel hadden de Europese rijken niet in de Middeleeuwen omdat een land meestal samengesteld was uit verscheidene vorstendommen. En wilde de vorst een oorlog voeren met een vijand dan moest hij daarvoor al eerst al die kleine vorsten (die soms machtiger waren dan hemzelf) op één lijn trachten te krijgen. Zulk systeem bestond onder de vroegere Turken namelijk niet. Het rijk was verdeeld in een soort provincies, die geregeerd werden door een gouverneur. En die gouverneur kon door de vorst afgezet worden naar willekeur. Die "zucht naar eenheid" is onder de moslims tegenwoordig nog heel goed te onderscheiden. Zelfs al behoren ze tot verschillende landen. Maar de vraag is bij de moslims altijd eerst: wie is de sterkste? En d�*�*r gaat het vaak mis in de tegenwoordige tijd! Zij kunnen geen eenheid vormen zolang niet bepaald is wie de sterkste is. Het is om dié reden dat de strijd, daar in en rond Syrië, zo versnipperd is geraakt en waarschijnlijk nog lang zal duren. En ik zie daarin de reden waarom Erdogan nu zo gesteld is op presidentiële almacht. Hij wil gewoon eerst eenheid scheppen en daarna het Ottomaanse Rijk heroveren. De oude droom. Ik zie de miserie in het Midden-Oosten voorlopig nog geen einde nemen.