Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Pol
Heb zelfde aanvoelen...
De Franstalige politici blijven zich inderdaad nog altijd koesteren in de roes van 8 jaar extreme verwennerij met extra Vlaamse sponsoring voor Franstalig onderwijs, onvoorwaardelijke nieuwe geldstromen (met 2/3 steun uit hoek van CDH), eenzijdige en onverwijlde splitsing voor Waalse wapenleveringen aan Nepal, goedkeuring Francorchampswet, negeren van arrest Grondwettelijk Hof, ... Grondwetspecialisten voorspelden vroeger reeds dat het negeren van het BHV-arrest voor een institutionele crisis zou zorgen, waarvan de draagkracht onvoorspelbaar was.
Verhofstadt, die nog actief was in de "Pest Voor Vlaanderen" periode, over een grondige staatshervorming in de zin van meer bevoegdheden voor de gewesten horen spreken is het horen donderen in Keulen. Had al geen bezwaar tegen Happart in Voeren en zag nooit graten om in ruil voor zijn premierschap absolute voorkeurbehandeling te geven aan de Franstalige grillen.
Hem anderzijds daadwerkelijke aandacht voor socio-economische problemen toeschrijven is ook een brug te ver. Die kwamen na zijn persoonlijke Europese ambities, het aanpassen van de kieswet, het ombuigen van het belastingssysteem naar minder solidariteit van de bevoorrechte hoogste belastingsschalen, het Slangeniaans ophemelen van zijn 'staatsmanschap'.
Het moeilijke ligt wel in de 'dienende rol', die zeker niet past bij Numero Uno. Vandaar wellicht dat hij moest worden overtuigd door Reynders, de partijvoorzitter van de koning. Wellicht gaf de geboden mogelijkheid om zijn politieke concurrent Leterme een symbolische dreun te verkopen de doorslag.
|
Mooi verwoord.
Vooral die absolute voorkeursbehandeling van de Franstalige grillen als prijs voor het premierschap, en Reynders, de partijvoorzitter van le roi.
In feite zijn zowel Reynders als Verhofstadt blanke boys van de Saksen Coburgs.