Citaat:
|
Oorspronkelijk geplaatst door de limburgse leeuw
Dit vind ik een goede opmerking. Ik heb ze ook al eens gemaakt tegen enkele van uw kameraden. We kunnen tot op zekere hoogte gebruik maken van de ervaringen uit eerdere periodes, maar we zullen zeker de realiteit niet uit het oog moeten verliezen. En die realiteit is nu wel anders dan vroeger.
Toch denk ik dat er in de ideeën van Marx, alsook in de werken van een aantal marxisten, zeker bruikbare ideeën en gedachtenpistes zitten en we kunnen altijd leren uit de ervaringen van revolutionairen die een omwenteling teweegbrachten voor onze tijd.
Zo denk ik dat het werk van Lenin over het "Imperialisme als hoogste stadium van het kapitalisme" zelfs nog in grote mate toepasbaar is in de huidige omstandigheden van globalisering en neoliberale gedachtengangen.
Anderzijds is het zo dat ik merk in het dagelijks leven dat het werkelijk potentieel voor een revolutionaire beweging niet alleen in de arbeidersbewegingen zit (de grote vakbonden en de radicaal linkse groepen), maar meer en meer in de groeiende klasse van uitgestotenen en uitgeslotenen die in de marge van de maatschappij belanden omdat er voor hen geen plaats is of omdat zij niet in staat zijn zich te conformeren aan de steeds flexibelere eisen die er aan de mensen gesteld worden. Wie niet in de vooropgezette profielen past, wordt op een zijspoor gezet.
Deze groeiende groep van (meestal arme) mensen, de zgn. vierde wereld, wordt slecht of helemaal niet vertegenwoordigd door de grote vakbonden, die meestal nog gebaseerd zijn op hun aanhang binnen de grote industriële complexen en op de grote groep van de gesyndiceerde bedienden in de overheidssektoren. Helaas staan die openbare diensten ook meer en meer bloot aan privatisering, voor zover ze nog niet geprivatiseerd zijn. Of het zal leiden tot een betere dienstverlening en tot stabiele banen en inkomens is maar zeer de vraag.
Aangezien de vakbonden zich zowel intern als onder elkaar laten verdelen (zo is er de tegenstelling tussen ACV en ABVV, maar meer nog de tegenstelling tussen top en basis in beide bonden die aan belang wint), zullen zij nooit in staat zijn tot een eenheidsfront te komen van alle werkenden en onderdrukte niet-werkenden.
Tot nog toe is er niet zoveel gebeurd op het vlak van solidariteit tussen armen en werkers. 
[/size] |
Mja, werken met de meest uitgebuite lagen van de arbeidersklasse is niet altijd even simpel. Lompenproletariaat worden ze in klassieke marxistische termen genoemd, en in de praktijk is het vaak gebleken dat dergelijke mensen door de burgerij worden ingezet tegen de meer bewuste lagen van de arbeidersklasse. Het meest extreme voorbeeld zijn de jaren '30 in Duitsland, waar de fascisten zich hoofdzakelijk baseerden op de middengroepen, maar ook op de armste lagen van de bevolking om de georganiseerde werkende mensen uit elkaar te slaan.
Feit is wel, de vakbond moet zich veel meer richten naar iterimarbeiders, werklozen, vluchtelingen... Ten eerste om de levensomstandigheden van die mensen omhoog te krikken, maar ten tweede ook om te vermijden dat de burgerij hen nog meer in hun greep krijgt. Alleen al het bestaan van dergelijk lompenproletariaat zet een enorme druk op de verworvenheden van de volledige arbeidersklasse, laat staan de reactionaire rol die ze zouden kunnen spelen wanneer extreme vertegenwoordigers van de burgerij, vb het VB, ze ook op een actieve manier kunnen inzetten om de werkende bevolking te verdelen en desnoods fysiek te breken. Het VB haalt grote delen van haar stemmen bij de meest verarmde lagen van de Vlaamse arbeiders en het gevaar bestaat, al is het niet het meest reële perspectief, dat ze dergelijke groepen door een tergend laag bewustzijn kunnen doen doordringen met hun fascistische propaganda.
Maar soieso, de "elite-troepen" van de arbeidersklasse, die lagen van de werkende bevolking die de sleutel bezitten voor een geslaagde socialistische revolutie, zijn nog altijd de arbeiders die in de sleutelsectoren van de economie werken. En dan heb ik het niet alleen over stoere metaalarbeiders of dokwerkers, maar ook bijvoorbeeld over spoorarbeiders, lijnchauffeurs...die allen in staat zijn om het economisch radarwerk stil te leggen en de burgerij te raken waar het het meest pijn doet: in haar winsten.