Het verhaal rammelt. En met rammelen bedoel ik dat iedere fabrikant van luchtvaartmateriaal, vliegtuigen, motoren en dergelijke bliksems goed weet waar betrokken onderdelen vandaan komen. Wat ondermeer niet rammelt is het woord counterfeit: namaak oftewel slaafse nabootsing zoals dat letterlijk in de wet heet. En daarmee scoort Washington wel een duidelijk punt.
Bij elk onderdeel in/uit de luchtvaartindustrie en aanhangende bedrijfstakken zitten een serie certificaten. Bedrijven die gecertificeerde suppliers zijn komen voor op de lijst Identified Suppliers. Dat betekent dat bedrijven zoals Boeing, Airbus, Lockheed Martin etc. bepaalde fabrikanten en toeleveringsbedrijven erkennen als toeleveranciers. Ieder ander bedrijf dat een dergelijke certificatie niet heeft kan dus - officieel - nooit onderdelen leveren voor gebruik in vliegtuigen. Dat hier soms door operators (luchtvaartmaatschappijen) de hand wordt gelicht is vers 2, maar officieel kan het niet buiten de betrokkenheid van de koper/operator om. Als iemand namaak koopt weet hij dat.
Maar helaas zal het zeker voorkomen dat met name de goedkope luchtlijnen zich bedienen van dit soort onderdelen. Als hierdoor een ongeval ontstaat is het: 'Foutje, bedankt!'
Met andere woorden: het valt niet tegen te houden, zeker in het Verre Oosten niet.
__________________
Brussel regeert, Brussel dicteert, de burger gireert.
Ondertussen neemt de Euroscepsis hand over hand toe.
|