Ik begrijp deze draad niet helemaal. Hier worden verschillende dingen door elkaar gehaald.
a) normaliter plant elk leven wezen zich voort, gedreven door een heleboel hormonale en genetische processen.
b) van vrouwen (weet ik, zelf vrouw zijnde) dat ze op bepaalde leeftijden die drang ontzettend hard ondervinden. Logica heeft er nix mee te maken: ook vrouwen die geen partner hebben, geen voldoende of stabiel inkomen, geen onderdak... voelen die drang
c) dit is niet onmiddellijk hetzelfde als sexuele drang (die vooral ook mannen treft) maar ook vrouwen tijdens hun vruchtbare periodes. De sexuele drang is vergelijkbaar maar niet hetzelfde als "the ticking clock".
d) er zijn dus verschillende elementen die zowel mannen als vrouwen ertoe drijven om (onbewust) aan procreatie te gaan doen.
e) dit lijkt me eigenlijk doodnormale natuurlijke drang, vermits indien we die drang niet zouden hebben, we op één generatie zouden uitgestorven zijn.
f) of kinderen "gelukkig" maken of niet, doet hierbij niets ter zake. We hebben al besloten (onbewust ) om kinderen te hebben, VOORDAT we weten of ze ons gelukkig zullen maken of niet.
g) dus of kinderen je nu gelukkig maken of niet: ze zijn wel een noodzaak wil de mensheid overleven.
h) Ik heb het hele boek niet gelezen, maar ik houd van Midas Dekkers (zelf kinderloos voor zover ik weet), die er het boek
"DE LARF" over heeft geschreven.
i) al bij al is dit dus een overbodige vraag. We zijn geprogrammeerd om kinderen te maken, en vele mensen zijn héél ongelukkig als dat kinderen maken bij hen niet lukt.
j) kinderen hebben vergt ontzettend veel inzet, geduld, mededogen en ook geld. D.i. : als je je kinderen een goede toekomst wil bieden. Maar je krijgt er dan ook - gewoonlijk, niet altijd - ontzettend veel voor terug. Niets is zo leuk als ouder om te zien dat je kind slaagt in iets waar het heel hard voor heeft gewerkt (weze het lopen, spreken, schrijven dan wel een master halen)
k) maar we leven hier dus niet meer in een wereld waarin kinderen "komen", zoals in Afrika of andere derdewereldlanden, waar ze tegen de sterren op "geworpen" worden, gedreven door onze onverschillige zelfzuchtige genen, zonder bewustzijn. Of dié kinderen geluk brengen is me een raadsel. Ik vraag me af of die ouders of moeders er op dezelfde manier tegenaan kijken als westerse moeders. En of de vraag "maken kinderen me gelukkig" daar zelfs aan de orde komt.