Het enige onderscheid dat hier kan gemaakt worden ivm met sociale woningen is de DOMICILIE van de huurders.
Indien beide huurders samen op diezelfde woning gedomicilieerd zijn, dan is het niet meer dan normaal dat het gezamenlijke inkomen in aanmerking komt voor de berekening van de huurprijs.
Hetzelfde geldt (zou moeten gelden) trouwens indien inwonende kinderen daar gedomicilieerd blijven als ze een inkomen hebben.
Over uitkeringen aan samenwonenden ga ik volledig met peace akkoord.
Een voorbeeldje:
- een vrouw (nooit buitenshuis gewerkt) scheidt van haar man die er een maitresse op nahield.
- man hertrouwt binnen de kortst mogelijke termijn (man heeft werk hoor!)
- man moet /wil (zelfstandige) amper onderhoudsgeld voor zijn twee kinderen betalen.
- vrouw leeft (na een jaar ocmw contract werken) van een werkloosheidsvergoeding.
Dan komt .... klopperdeklop de PRINS OP HET WITTE PAARD
- prins wil wel bij vrouw wonen (is huis van haar moeder - geen sociale woning) maar MAG zich daar niet domicilieren.
Waarom niet?
Omdat vrouw anders haar uitkering ziet verlagen tot "persoon ten laste" (ten laste van de prins dus).
EN WIE ZORGT VOOR DE TWEE KINDEREN????? Ook de prins?
Dat systeem kan toch niet kloppen!
Bijgevolg blijft de prins zijn appartementje huren en zijn/zullen ze nooit samen gedomicilieerd worden (tenzij later voor het pensioen!)
|