Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Volksstormer
De historische moeilijkheid van zo'n Querfront was meestal dat ideeën over samenwerking dikwijls bij de leiders leefden, maar zelden doordrongen tot de gewone en moeilijk in te tomen militanten. Kijk, naar de fameuze Otto Strasser, veel aanhang nam die niet mee na zijn afscheiding. Kwam daar nog eens bij dat hij en Niekisch meer last hadden van führeritis dan de Führer zelf, waardoor beiden elk leidertje van hun eigen sekte mochten spelen (hoe typisch voor "radicale" bewegingen).
Het meest haalbare nu lijkt mij: getrennt marschieren, vereint schlagen. Of een onderling staakt-het-vuren. Dat kan alleen op voorwaarde dat de trotskisten (antifascisten) geïsoleerd worden van de rest van de radicale linkerzijde.
|
Vooral dat laatste zinnetje vind ik zeer interessant. Het loopt dezer dagen echter vol op TV van die pseudo-trotskisten, vaak extreem progressief, die het vaak liberalisme niet ongenegen zijn. Op de VRT zie je er genoeg zo'n creaturen.