[Sfax]

Oorspronkelijk geplaatst door Herr Oberst

Niet wanneer die regulering en bescherming de traditionele waarden en moraal bevestigt, en er dus voor zorgt dat de liberalistische logica niet het niveau van het huwelijk/gezin kan binnendringen en dat instituut zodoende langzaamaan kan vernietigen, zoals al met talloze andere entiteiten gebeurd is en nog steeds gebeurt, in toenemende mate.

Waarmee je bevestigt dat je het sowieso niet begrepen hebt op het gezin als instituut, maar enkel gericht bent op het opleggen van een vooraf bepaalde moraal. De staat/maatschappij die het leven van zijn leden gaan bepalen zeg maar... Sektarisch bijna.

Ik ben dan ook geen voorstander van een "maatschappij" maar van een samen-leving.

Mijn privé-leven situeert zich niet in het samen-leven; het situeert zich hoogstens in het samen-leven met mijn partner. Zaken, waar jij noch maatschappij ook maar enige zeggenschap over hebben.

En de gevolgen van een gebrek aan moraal op politiek niveau worden vandaag de dag meer en meer duidelijk.

Hopelijk; het tegenovergestelde heeft zich in het verleden al eens bewezen als niet werkend. Tijd voor wat anders.

Natuurlijk wel. Legt de wetgeving in islamitische landen indirect geen islamitisch geïnspireerde moraal op? Legt de wetgeving in het 'Westen' indirect geen deels Christelijk, deels humanistisch geïnspireerde moraal op? Ik geloof van wel.

Jij mag dat gerust geloven, maar dat maakt het nog niet tot algemeen gegeven.

Uitwassen zijn er altijd geweest, zullen er altijd zijn, maar dat hoeft ons niet tegen te houden om ze niet tot een minimum te beperken, wat nu minder en minder gebeurt (met alle gevolgen van dien).

Als uitwassen er zijn en steeds zullen zijn, dan toont dat net aan dat jouw moraallniet per definitie zoveel beter is. Sterker nog, jouw moraal duwt die zaken in het duistere, met alle gevolgen vandien. Hoeveel mishandelde kinderen, die het slachtoffer zijn geworden van moraalridders, zouden nooit ofte nimmer naar buiten kunnen gekomen zijn, wanneer die maatschappij "omwille van de moraliteit" die dingen als een taboe beschouwt?

Ik zou ook verhalen kunnen vertellen over mensen die door een gebrek aan fatsoenlijke echtscheidingswetgeving, een gebrek aan sociale druk en culturele moraal compleet losgeslagen zijn en een, om het eufemistisch te zeggen, instabiel relatieleven hebben, met alle gevolgen van dien voor de kinderen die zogezegd opgevoed worden.

Tuurlijk kan je dat, maar het zou me enkel bevestigen dat er geen reddende waarde vasthangt aan jouw moraal. Voor elk voorbeeld dat jij denkt te kunnen geven, waar de moraal dé redding was, zijn er evenveel tegenvoorbeelden waar diezelfde moraal net de ondergang was.