De voorbije drie maanden heb ik geleidelijk een deel van de portefeuille verkocht, met de bedoeling het cash-gedeelte te laten aandikken. Op dit ogenblik zit ik voor 35 % in cash. Ik ben zinnens dit nog wat te laten oplopen tot 40 %. De kans op een beurscrash wordt groter. Het kan nog wel even doorgaan maar we hebben nu een van de langst durende opgaande fases in de geschiedenis. Als de zaak in elkaar klapt is het best leuk om te kunnen investeren in waardevolle ondernemingen tegen lage koersen.
In de weekend-editie van de Tijd staat een interessant artikel over deze kwestie.
Citaat:
De terugkeer van de ‘fully invested bear'
Beleggers zitten tot over hun oren in aandelen die ze duur vinden. En schieten bij elk nieuwtje eerst, voor ze vragen stellen.
‘Het fenomeen ‘fully invested bears’. Zo kopten we op 1 april 1998 onze beursspiegel. Omdat we vaststelden dat steeds meer makelaars en fondsbeheerders toegaven dat ze aandelen na een jarenlange hausse duur vonden, en toch hun klanten ‘kopen die handel’ adviseerden.
Simpelweg omdat iedereen dat deed. En omdat wie als enige niet tot over zijn oren in aandelen zat commerciële zelfmoord pleegde als het feestje nog een paar maanden voortduurde. Inderdaad, in 1998 denderde de trein door tot de piek van de Belgische ‘campinghausse’ in de zomer van dat jaar.
Aan die knotsgekke periode moest ik terugdenken toen mijn oog op de grafiek hiernaast viel. Die werd gedistilleerd uit de maandelijkse rondvraag van de zakenbank Bank of America Merrill Lynch bij ‘s werelds pensioenfondsen, vermogensbeheerders en andere grote beleggers.
Wat blijkt? Een recordaantal beleggers vindt aandelen overgewaardeerd. Zelfs in het dotcomjaar 1999 vonden de respondenten aandelen niet zo overgewaardeerd als nu. Een recordaantal respondenten zegt ook nog nooit zo veel risico genomen te hebben. Tegelijk wapenen beleggers zich nauwelijks nog tegen een correctie door een cashbuffer aan te houden.
|
Bron: De Tijd 18/11/2017