Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Knuppel
Met dat te zeggen moet de N-VA inderdaad ophouden.
DOEN moet ze het! Net zoals alle andere partijen, en dit nét zolang tot de politieke benoemingen die de traditionele partijen onder elkaar verdeelden ongedaan zijn gemaakt.
Ofwel is iedereen bereid er een eind aan te maken, ofwel niemand.
|
Je geeft dus toe dat je zelf een traditio bent geworden. "
De anderen doen het ook" is precies het argument van traditio-partijen pro politieke benoemingen. En omdat de ene altijd naar de andere wijst blijven de politieke benoemingen bestaan.
Toen jullie zelf nog een klein partijtje waren fulmineerden jullie tegen de politieke benoemingen van anderen. Nu jullie zelf de macht hebben vinden jullie de eigen politieke benoemingen doodnormaal. Het valt mij op hoe snel jullie al jullie Grote Principes die jullie hier jarenlang hebben verkondigd hebben laten vallen eenmaal jullie zelf de grootste waren, zelf de macht hadden, en zelf aan de vetpotten van de macht zaten.
Jullie verschillen in niets meer met de CVP van weleer toen die nog de grootste was : zelfde arrogantie van de macht, zelfde tsjeverige schijnheiligheid, zelfde onverdraagzaamheid tegenover andersdenkenden, zelfde autoritaire bazigheid tegenover tegenspraak, zelfde paranoia tegenover al wat "anders" is, ... Veel NVA-ers zijn trouwens overgelopen CVP-ers. Het lijkt wel "
Animal Farm" van George Orwell, waarbij de varkens die de boer van de boerderij hadden verjaagd even machtsbelust werden als de boer toen ze zelf de baas werden van de boerderij.
--------------------
citaat uit Wikipedia :
http://nl.wikipedia.org/wiki/Animal_Farm
"Na een revolutie op een boerderij, waarbij de mensen verjaagd worden, nemen de varkens, die de doctrine van Animalisme hebben ontwikkeld en de revolutie hebben geleid, geleidelijk aan de touwtjes in handen op het bedrijf. Twee varkens, Napoleon en Sneeuwbal, raken verwikkeld in een machtsstrijd die in de uitwijzing van Sneeuwbal culmineert. Het leven op het landbouwbedrijf wordt harder en harder voor de rest van de dieren. De varkens leggen steeds meer controles aan hen op terwijl ze voor zichzelf voorrechten opeisen. Uiteindelijk is alles dat van de ‘Principes van Animalisme’ overblijft de regel dat “alle dieren gelijk zijn, maar sommige meer gelijk zijn dan andere.” Elke stap van deze ontwikkeling wordt gerechtvaardigd door propaganda. Met een groep wrede honden als stok achter de deur, drukt Napoleon zijn zin door en zorgt hij voor een gemakkelijk leven voor zichzelf. De varkens gaan op twee benen lopen. In de laatste scène van het boek bekijken de dieren de varkens en mensen, maar kunnen geen verschil meer zien."