Waarschijnlijk dacht mijnheer Claus aan politici zoals Peter Tom Jones (die ook hier op het forum heeft vertoefd met een debatteerstijl die klassiek kan genoemd worden voor Belgische politici - do not attack the ruling dogma or I won't speak to you anymore) die onlangs in de DS van 9 juni het volgende concludeerde :
Citaat:
Aanpassing is ook nodig in de rijke landen. Als gevolg van de traagheid in het klimaatsysteem zullen we immers sowieso te maken krijgen met een opwarming met grote gevolgen: hittegolven, ozonpieken, droogte, overstromingen enzovoort. De komende tien tot veertig jaar zal het daarom van vitaal belang zijn aanpassingen door te voeren. Nochtans is aanpassen zonder mitigatie (vermijden dat de opwarming te snel en te sterk verloopt) contraproductief. Zonder daling van de uitstoot gaan we naar temperatuurstijgingen boven de 3°C. Vanaf dan projecteert men dat tegen 2080 meer dan drie miljard mensen, hoofdzakelijk in het Zuiden, geconfronteerd zullen worden met waterschaarste. Verder kan men zich verwachten aan ontwrichtende klimaatgevolgen zoals het onomkeerbaar smelten van het Groenlandijs en een stijgend zeeniveau dat nog honderden tot duizenden jaren zal doorwerken. We begeven ons dan op het terrein van Terra Incognita, met niet te overziene geopolitieke gevolgen. Bij temperatuurtoenames van 4°C en meer, loopt de schade exponentieel op. De berekeningen van de (lineaire) economische klimaatmodellen vervallen dan tot pure speculatie.
Waar we vandaag behoefte aan hebben, is zowel mitigatie als aanpassing. Zoals het VN-klimaatpanel heeft aangegeven in zijn jongste rapport, moeten we komen tot reductiedoelstellingen die het mogelijk maken de CO2(eq.)-concentratie te stabiliseren op maximaal 500 deeltjes per miljoen (ppm), terwijl we nu al aan 430 deeltjes per miljoen zitten. Een tijdelijke overschrijding van die limiet mag worden getolereerd, maar dan moet die concentratie snel naar beneden. Op mondiaal vlak moet daarom dringend werk worden gemaakt van een verregaand post-Kyotoakkoord, waarin men voor de periode na 2012 op een 'rechtvaardige' manier alle landen ter wereld betrekt. Rijke landen zullen het voortouw moeten nemen. Pas als wij onze uitstoot drastisch doen dalen, kunnen we van landen als China, Brazilië en India verwachten dat ze overschakelen naar een lagekoolstofeconomie. Hoe sneller deze duurzaamheidstransitie wordt ingezet, hoe groter de kans dat verregaande gevolgen worden vermeden. Zoals aangegeven in Deel III van het AR4-rapport is het wel degelijk realistisch om de vereiste duurzaamheidstransitie te maken, zelfs aan een aanvaardbare economische kost. Daarvoor is een combinatie nodig van gedragswijzigingen (richting duurzame, grondstofarme consumptiepatronen) en eco-efficiënte technologie. De technologische oplossingen zijn in essentie alvast bekend. Laten we het negatieve verhaal van de gevaarlijke klimaatwijzigingen ombuigen tot een positief én sociaal verhaal van klimaatoplossingen, oplossingen die nieuwe werkgelegenheid zullen creëren, onze olieafhankelijkheid verminderen, en het recht garanderen op een schoner leefmilieu. Waarop wachten we?
Uit 'met het Groenlandijs valt niet te onderhandelen'.
|
Mooi zo.
Maar ik heb Agalev noch Groen! eigenlijk nooit een positief verhaal horen brengen.
Ik zit er dan ook echt op te wachten.