[patrickve]

Oorspronkelijk geplaatst door Bovenbuur

Weet je, ik denk dat deze opmerking weleens veel meer de uiteindelijke kern zou kunnen raken dan we denken.

Als menselijke arbeid bedreigt wordt door robots, en dan echt bedreigd, werkloosheid gaat duurzaam omhoog en er valt niks aan om te scholen, dan zou er weleens een radicale verandering in het belastingdenken nodig kunnen zijn, waarbij primair de hoeveelheid geleverd werk belast wordt, gemeten in omzet of winst of verkoopcijfers of wat dan ook, in plaats van primair de loonstrookjes van de mensen die in dienst zijn, zoals nu via de loonbelasting en de werkgeversbijdrage gebeurd. Misschien dat er zelfs wel iets verzonnen gaat worden in de trant van de hoeveelheid geleverd werk per aanwezige persoon, dat veel doen met weinig mensen duurder wordt, al klinkt dat wel erg ambtenaarsvriendelijk nu ik dat zo zeg.

Dan is de vraag maar, waar "leven" intelligente robots ? Want tenslotte kan je een "domme" lokale robot hebben, die zijn intelligentie (het resultaat van beslissingen) ergens van heel ver krijgt. Hoe ga je na hoeveel intelligentie ergens anders aan de dag werd gelegd om iets te doen ?

Stel dat uw dienstbetoon erin bestaat om aan computer ontwerp te doen, en dat uw ontwerp een "idee" bevat. Als dat "idee" het resultaat is van artificiele intelligentie die ergens anders gedraaid heeft op een gedistribueerde machine, hoe bepaal je dat ? Uiteindelijk is het enige tastbare gewoon maar "een idee". Het zou iets kunnen zijn waar jij zelf opgekomen bent. Het zou een plots inzicht kunnen zijn. Maar het zou ook een heel intensieve berekening kunnen geweest zijn die heel "belastbaar" was. Eens een idee uit de fles is, is het onmogelijk te bewijzen hoe men tot dat idee is gekomen, he.

Stel dat het steunt op het bewijzen van een wiskundige stelling. Hoeveel artivicieel denkwerk is er gegaan in het "vinden" van dat bewijs ? Het kan ook zijn dat jij, als fabrikant, "zeker bent van je stuk" want je hebt het "bewijs" stiekem gezien, en begrepen, maar je doet het naar de wereld voor alsof jet gewoon maar een raden is. Ik heb het hier over stellingen die aantonen dat iets een optimale oplossing van een gegeven probleem is of zo.

Stel dat er heel veel artificiele intelligentie rekenwerk gaat achter het uitkienen van een politieke strategie. Maar die strategie ziet er zelf vrij eenvoudig uit. Het lijken "intuitieve" beslissingen van een charismatische leider te zijn, maar het is eigenlijk gebaseerd op het uitproberen van miljoenen mogelijke strategieen op een model van psychologische profielen van alle maatschappijleden en hun interacties. Die psychologische profielen zijn afgeleid uit enorm veel "google-achtige" gegevens over elkeen van ons. Dat is bijzonder AI - intensief. Maar het resultaat is dat we een stochastisch model hebben dat vrij accuraat de kansen kan aangeven voor reacties, en groep-think als gevolg van een zeker aangekondigd politiek idee, en dus, in welke volgorde men zekere ideeen moet lanceren, in welke volgorde men voorspelbare tegen-ideeen zal gelanceerd zien door tegenstrevers waarvan men ook de psychologische profielen kent en zo voort. In de mate dat die tegenstrevers ook AI modellen gebruiken, de modelisering van die gebruikte AI modellen om uit te maken hoe ze gaan reageren.

Of nog anders: AI gebruikt in beursvoorspellingen. Hoe gaat men nagaan welke de reken intensiteit is die men aan de dag gelegd heeft om uiteindelijk een aankoop of niet van een aandeel door te voeren ?

Wat men hier eigenlijk suggereert, is om "denken" te belasten.

Maar wanneer een land moeite gaat krijgen om haar mensen aan het werk te houden en dus serieuze kosten moet gaan maken in uitkeringen en dergelijke is het misschien wel slimmer om van dat model af te stappen, omdat we met zijn allen meer geld verdienen als die mensen aan het werk kunnen blijven.

Nee, we gaan dan niet met zijn allen "meer geld verdienen". We hebben gewoon, behalve de marktregel "ik heb uw arbeid nodig, en dat is de enige reden waarom ik U iets zou geven", geen regel die zegt wie wat mag hebben.

Infeite is, als "ik heb uw arbeid en/of uw ideeen nodig" niet meer werkt als sleutel om "waarde" te verdelen, er enkel nog maar communisme overblijft als "verdeel regel".

Maar dan communisme waar mensen niks meer doen. Niet nodig: machines doen alles. Alles wordt GEDAAN door machines, maar alles wordt ook BESLIST en BEDACHT door machines. Mensen zijn dan nutteloze wezens in die economie, die daar enkel maar voor spek en bonen bijzitten, behalve dat zij, in het begin althans, het einddoel van de productie zijn. Zij zijn de verbruiker van een behoorlijk deel van de productie, maar maken er geen deel meer van uit. Machines bedenken de productie, machines beslissen de organisatie van de productie, en machines voeren die geplande productie ook uit. Van het opgraven van grondstoffen, via het vervoeren van grondstoffen, tot het verwerken van grondstoffen in vol-automatische fabrieken, zelf ontworpen en gebouwd met andere machines.

En dan bedenken die machines dat alles veel beter zou verlopen mochten die mensen er niet zijn... Zij kunnen hun machine-maatschappij veel beter laten draaien zonder die nutteloze eindverbruikers.

Het verschil met oudleers communisme is immers dan in oud-leers communisme, de staat de productiemiddelen had, maar de mensen nog nodig waren om de arbeid en de ideeen te leveren. Met machines is dat laatste niet meer nodig.