Grenzen aan de 'groei' ?
De vorige jaren las ik hier en op de website van LSP geregeld dat de LSP snel groeide: van enkele tientallen leden naar 300: een vertienvoudiging in een decennium. Maar nu lees ik in het verslag van het congres:
"De afgelopen twee jaar, sinds het vorige congres, zijn we stabiel gebleven op het vlak van ledenaantal." Stabiel klinkt wel beter dan: niet gegroeid.
Dat is toch een beetje vreemd: we zitten in de diepste systeemcrisis sinds een eeuw en als je in zo een periode als revolutionaire organisatie niet meer leden kan winnen, dan heb je toch wel een ernstig probleem. Ook de 'nieuwe arbeiderspartijen elders in Europa waar de CWIgroepjes binnen opereren, doen het niet goed: de NPA in Frankrijk haalde, tegen de verwachtingen in, de keisdrempel niet en is onderling verdeeld (omdat er zoals CWI nog andere politieke groepen zjjn en die trekken dus niet aan één zeel: dat krijg je nu eenmaal met allerlei tendenzen) Ook in Griekenland gaat het niet goed met de partij die alles verenigt dat tegen de 'stalinistische' KKE is maar die nu in de opiniepeilingen terugvallen op 2% terwijl de KKE heel goed scoort. De uitleg die LSP daar aan geeft: al die nieuwe partijen doen het niet goed omdat ze reformistsich zijn, in tegenstelling tot de revolutionaire afdelingen van CWI. Maar: die CWIafdelingen zijn overal slechts kleine sektes.
Revolutionair zijn op trostkistische wijze: het blijft een marginaal fenomeen.
|