Citaat:
|
Dan vraag ik mij, met Conscience, af waarom men de taal van een duidelijke nationale minderheid nam om als eenheidstaal te nemen, ipv die van de nationale meerderheid.
|
Dat is nu toch echt wel een vreemde vraag. Het Frans was dé prestigetaal, de taal van de moderne burgerlijke elite in onze gebieden. De moderne nijverheden, het kapitaal was allemaal franstalig. De elite was manifest franstalig, Vlaanderen was niet meer dan een onderontwikkelde regio waar de lokale elite alles deed om zich aan te passen aan de normen en geplogenheden van de franstalige burgerij.
Voeg daar nog het aspect "katholiek Vlaanderen" aan toe en je zal wel begrijpen waarom de moderne stedelijke burgerij niet meteen happig was om op het Nederlands over te schakelen.
De elite was dus franstalig, dat is ook de reden waarom ze zo gefrustreerd waren over de taalpolitiek van Willem.
Citaat:
De feitelijke redenering die erachter steekt was dat de Belgische "founding fathers" zoals Rogier en Gendebien voor het merendeel Fransgezinde rattachisten waren (citaat: "Het Nederlands moet uitgeroeid worden en heel België moet franstalig worden, om de aansluiting bij ons moederland Frankrijk te versnellen"), die door de realiteit echter beseften dat er internationaal geen aanvaarding zou zijn voor een aanhechting bij Frankrijk.
Daarom probeerde men maar een "mini-Frankrijk" op te bouwen door bewust Vlamingen uit te sluiten van overheidsambten ten voordele van franstaligen, om de Vlamingen te dwingen francofoon te worden.
|
Dit geloof je toch zelf niet zeker? Die mensen beschouwden Vlaanderen (en niet geheel onterecht) als een achterlijke regio die nog niet gemoderniseerd was en waar met de intrede van het Frans als cultuurtaal ook bepaalde moderne ideeën ingang zouden vinden. Het katholieke en ronduit landelijke karakter van Vlaanderen gaven het een imago (en niet alleen dat) van bolwerk van conservatisme.
Men helemaal niet uit op aanhechting bij Frankrijk, men was net uit op het vestigen van een Belgische identiteit, dit betekende bijvoorbeeld dat 1302 gezien werd als een reactie tegen de Fransen vanwege de Belgen. Belgiê was uiteraard ééntalig Frans, maar men integreerde bepaalde elementen van de "Vlaamse" geschiedenis en cultuur in de nieuwe identiteit.
Men vond het Nederlands dus heus geen onbelangrijke taal en wou die zeker niet vernietigen, maar men wou ze enkel zien fungeren als folkloretaal of taal voor letteren en dergelijke.
Denk gewoon eens aan de oprichting van "de maatschappij ter bevordering van de Nederduytsche taal en letterkunde" in 1836 met de steun van de regering de Theux?
Ik weet niet waar je die uitspraken haalt, maar de geschiedenis heeft ook zijn rechten.