Citaat:
|
Oorspronkelijk geplaatst door Jonas De muynck
Citaat:
De feitelijke redenering die erachter steekt was dat de Belgische "founding fathers" zoals Rogier en Gendebien voor het merendeel Fransgezinde rattachisten waren (citaat: "Het Nederlands moet uitgeroeid worden en heel België moet franstalig worden, om de aansluiting bij ons moederland Frankrijk te versnellen"), die door de realiteit echter beseften dat er internationaal geen aanvaarding zou zijn voor een aanhechting bij Frankrijk.
Daarom probeerde men maar een "mini-Frankrijk" op te bouwen door bewust Vlamingen uit te sluiten van overheidsambten ten voordele van franstaligen, om de Vlamingen te dwingen francofoon te worden.
|
Dit geloof je toch zelf niet zeker? Die mensen beschouwden Vlaanderen (en niet geheel onterecht) als een achterlijke regio die nog niet gemoderniseerd was en waar met de intrede van het Frans als cultuurtaal ook bepaalde moderne ideeën ingang zouden vinden. Het katholieke en ronduit landelijke karakter van Vlaanderen gaven het een imago (en niet alleen dat) van bolwerk van conservatisme.
Men helemaal niet uit op aanhechting bij Frankrijk, men was net uit op het vestigen van een Belgische identiteit, dit betekende bijvoorbeeld dat 1302 gezien werd als een reactie tegen de Fransen vanwege de Belgen. Belgiê was uiteraard ééntalig Frans, maar men integreerde bepaalde elementen van de "Vlaamse" geschiedenis en cultuur in de nieuwe identiteit. |
Hierzo, Charles Rogier himself! Voor een precieze bronvermelding moet je zijn bij Tantist:
"Charles Rogier: De inspanning van onze regering zijn er op gericht de taal van de Vlamingen uit te roeien, om aldus een aansluiting van België met ons grote vaderland Frankrijk mogelijk te maken."
Kijk, als dit geen rattachisme is weet ik het ook niet meer, Jonas.
Dat een nakomeling van de Belgische founding-father Gendebien (Paul-Henri als ik me niet vergis) heden ten dage de grootste voortrekker is van het rattachistische front van RWF-RBF, zal ook geen toeval wezen neem ik aan?
Ik denk dat onze redeneringen ongeveer gelijklopend zijn:
Jij stelt dat België zich, na zijn eerste fase, inderdaad als onafhankelijk en verschillend van Frankrijk opstelde. Daarin kwam de recuperatie van een folkloristisch element als de Guldensporenslag en "le patois Flamand" uiteraard van pas.
Ik stelde reeds, maar dat is blijkbaar niet helemaal duidelijk geworden, dat de Belgische founding fathers zoals Rogier en Gendebien gedreven werden door rattachistische motieven bij hun revolutie en hun taalpolitiek, totdat ze ontdekten dat een aansluiting bij Frankrijk internationaal niet aanvaardbaar was. Napoleon lag nog te vers in het geheugen en de Heilige Alliantie was nog springlevend!
Daarom keerden ze zich af van hun rattachistische doeleinden en werden ze Belgisch-nationalistisch. In het onderwijs en het bestuur bleven ze uiteraard rigide franstalig, cultureel mocht er wel iets "Vlaams" gerecycleerd worden.
Zijn we nu aan de synthese van onze meningen toegekomen?