Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door harriechristus
Het innerlijk als een volledig duplicaat van de uiterlijke werkelijkheid.
Aldus is het abstracte innerlijk helemaal niet zo abstract en heeft zelfs net zoveel inhoud qua vorm als de uiterlijke werkelijkheid, alleen dan in het innerlijke omgezet.
|
De tijd is alleen innerlijk.
Maar behalve dat het innerlijk aldus net zoveel inhoud heeft als de uiterlijke wereld, heeft het innerlijk nog veel meer inhoud door de tijd, die immers innerlijk is en niet uiterlijk bestaat, want toekomst en verleden bestaan niet uiterlijk*, maar wel innerlijk als toekomstplannen en herinneringen.
Aldus geredeneerd zou het innerlijk ook veel meer massa moeten hebben dan de uiterlijke wereld.
De waarnemer die zich als stilstaande zou mogen beschouwen, volgens Einstein dan.
Dan komen we bij de idee van Einstein terecht, dat niet het objectieve heelal de basis is van de natuurwet der beweging, maar de waarnemer, het subject dus, die zichzelf als stilstaande mag beschouwen.
Het subject zou meer massa hebben dan het objectieve heelal.
Kortom: niet ik beweeg ten opzichte van het omringende heelal, maar het heelal beweegt ten opzichte van mij.
En wel omdat mijn ik, mijn innerlijke wereld dus, veel meer massa heeft dan het uiterlijke heelal.
Het zwaartepunt ligt aldus in mij.
*Voor zover wij ver in het heelal het verleden kunnen zien betreft dat slechts een abstract beeld van het licht, dat tot ons komt, want wat we daar zien is er niet meer.
Alleen het lichtbeeld is er nog, dat onze ogen treft.