Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door harriechristus
Het subject zou meer massa hebben dan het objectieve heelal.
Kortom: niet ik beweeg ten opzichte van het omringende heelal, maar het heelal beweegt ten opzichte van mij.
En wel omdat mijn ik, mijn innerlijke wereld dus, veel meer massa heeft dan het uiterlijke heelal.
Het zwaartepunt ligt aldus in mij.
|
Nu is hier een eerste bezwaar tegen en wel dat de innerlijke wereld geen uiterlijke werkelijkheid behoeft te zijn.
Het wezenlijke van de innerlijke wereld is namelijk dat het gecodeerd is, zoals bij de computer of ook in de geschreven en gesproken taal.
Zo weegt een boek niet veel meer dan een pond of een kilo, maar wat er allemaal in staat geschreven kan een hele wereld zijn.
En al lezende kan ik dat allemaal tevoorschijn halen, maar dan nog niet in de vorm van de concrete werkelijkheid, maar in abstracte beelden, eveneens innerlijke voorstellingen dus.
En naarmate mijn voorstellingsvermogen sterker is kan ik meer tevoorschijn halen in mijn verbeelding.
En aldus wordt de innerlijke wereld een inwendige wereld met een bepaalde mate van concreetheid en een bepaalde mate van hoeveelheid en daarom ook massa, afhankelijk van de kracht mijner verbeelding.