Vertaling: de hemel bestaat buiten het samengeperste universum.
Men kan zich in de hemel denken door het eigen innerlijk naar buiten te projecteren, en de buitenwereld juist als inwendig te denken als een samengeperst heelal door het perspectief, omdat we op afstand de dingen steeds kleiner zien, dus als een samengeperste bol om ons heen (zie post 2109), die we eigenlijk in onze hersenen zien.
Als we dat beseffen en omgekeerd ons innerlijk aan dagdromen en fantasie naar buiten projecteren zijn we in de hogere dimensie van de hemel.
Niet zo dat dit "werkelijk" (materieel) zou bestaan, maar een hogere werkelijkheid is van de idealiteit, en het materiële eigenlijk de lagere basis daarvan is.
Dit komt volgens mij ook al in de theorie van Einstein tevoorschijn in het bewustzijn van het licht als overgang van de objectieve materiële werkelijkheid naar de subjectieve en ideële innerlijkheid.
Kortom: de objectieve werkelijkheid wordt subjectief vertaald, geïnterpreteerd.
"Alles is slechts subjectief", heb ik al vaak horen beweren.
Nu: dan moet dit te begrijpen zijn.
Wij creëren zelf ons eigen universum en onze eigen hemel.