[Erw]

Oorspronkelijk geplaatst door patrickve

Mijn vrees is dat gij vreselijk naief zijt als ge dat gelooft. Wat jij schrijft is wel waar, dat economie RESULTEERT in samenwerken, maar het is niet "het doel". Het doel is voordeel te doen. Doelen zijn altijd individueel, omdat enkel individuen bewuste wezens zijn die een doel kunnen hebben (gekoppeld aan het "ervaren van aangename sensaties" en "vermijden van onaangename sensaties"). Een entiteit die niet bewust is, kan geen sensaties hebben, en kan dus ook geen doel hebben.

Doelen gaan dus altijd uit van individuen, en individuen willen voordeel doen (ttz, liefst van al alles krijgen, en niks doen). Idealiter is een individu dus een entiteit die alles en iedereen wil onderwerpen aan zijn wensen, met alle middelen die hij daarvoor kan aanwenden. Maw, de doelstelling van elk individu is "meester van de wereld zijn" en ultieme dictator waar iedereen naar te luisteren heeft. Niet noodzakelijk uit machtswellust (ttz, het dictatorschap is direct een vorm van consumptie = bevrediging van noden), maar omdat het de beste manier is om zo weinig mogelijk moeten te doen, en zo veel mogelijk te krijgen. Als dat bovendien nog doorgeefbaar zou zijn aan uw kinderen, is het nog beter. De historische "koning".

Het enige wat daar een grens aan stelt, is de wens tot dictatorschap van de andere.

Nu zijn er twee manieren om die confrontatie tussen vele potentiele dictators op te heffen: "het recht van de sterkste" (zien wie wie op zijn smoel kan slaan, zodat er enen overblijft), en "vrije keuze".

Het eerste, het recht van de sterkste, is de klassieke manier, en resulteert in "staat" (de winnaar).

Bij vrije keuze kan je geen dictator spelen: moet de andere akkoord zijn. Het resultaat is dan dat het enige dat je van anderen kan bekomen, door tegenprestatie is. Dan ONTSTAAT er samenwerking. Maar dat was niet het "doel". Dat is een gevolg. Vrije keuze resulteert in samenwerking. Maar die samenwerking is niemand's doel.

Mijn vrees is dat u vreselijk veel typt in termen van extremen en dwang. Randwaarden zijn nuttig om duidelijk te maken maar waardeloos in de realiteit. Wat u "naiviteit" noemt, noem ik "menselijkheid".