Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door quercus
U maakt zich toch geen illusies?
Die verfransing van Brussel is een hard feit dat wij Vlamingen, willens nillens, moeten slikken. Ik ben er als overtuigd Vlaamsgezinde ook nijdig op, maar wat wil je. Blijkbaar kenden de oorspronkelijke niet-franstalige Brusselaars hun eigen taal, het Nederlands, niet en beheersten zij enkel een Brabants dialect. Dus niet de minste fierheid over een eigen standaardtaal. Frans was daarentegen wel een standaardtaal en bovendien de taal van de machthebbers. De vele Vlaamse bakkers, slagers, kruideniers enz. die in de loop van de 19e en eerste helft 20e eeuw naar Brussel emigreerden kenden dikwijls ook alleen maar "Vloms". Die schakelden dan ook prompt over naar "le français". Doorgaans was na één generatie het gezin reeds verfranst.
En, geloof me vrij, de afstammelingen van die verfranste Vlamingen zullen nooit willen terugkeren naar het Nederlands. Maak u a.u.b. geen illusies!
|
Dat lijkt me heel normaal. Taal is een hulpmiddel om te communiceren. Frans was dop dat moment het meest aangewezen om met zo veel mogelijk mensen te kunnen communiceren, vooral in een stad waar mensen met een verschillende culturele (tal-)achtergrond samen leefden. Om diezelfde reden is vandaag in Brussel Engels aan een opmars bezig.
Citaat:
|
Zes jaar geleden al had het Engels - wat de kennis betreft - het Nederlands van de tweede plaats verdrongen, maar dat vertaalde zich niet in het taalgebruik. Mensen kenden wel Engels, maar gebruikten het zelden, behalve op de werkvloer. Dat is de laatste jaren sterk veranderd. Het aantal Brusselaars dat goed Engels spreekt, is gedaald. Maar daartegenover staat dat het Engels nu ook daadwerkelijk gebruikt wordt. Een kwart van de Brusselaars spreekt wel eens Engels met de buren, meestal in combinatie met andere talen. In 2006 gebeurde dat zo goed als nooit.
|
Is dat een probleem? Ik zou niet weten waarom. Waarom zou het een probleem zijn dat kinderen niet meer dezelfde standaardtaal gebruiken dan hun ouders? Hoeveel van die zageventen die hier staan schreeuwen dat Brusselaars dringend AN zouden moeten spreken, maken zich zorgen over het feit dat slechts een klein deel van de inwoners van Vlaanderen nog de regionale) moedertaal van hun ouders spreekt?
Zijn die kinderen ongelukkiger? ik denk het niet. Zijn die (groot-)ouders ongelukkiger? Als ze zich niet willen aanpassen aan de realiteit/taal die hun (klein-)kinderen vandaag spreken wel. In het andere geval maakt dat geen verschil uit.