Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Gwylan
Ik beschouw verkozen zijn – op welk niveau ook – niet als een job maar als een zich tijdelijk ter beschikking stellen van de maatschappij. Geldgewin mag daarbij niet de drijfveer zijn. Het ideale ware dat verkozenen geen enkele vergoeding ontvangen, maar opdat het zich aldus beschikbaar stellen van de maatschappij geen privilege zou worden van zij die het zich financieel kunnen veroorloven vind ik dat een bescheiden doch leefbare vergoeding aanvaarbaar is, voor zover deze een modaal inkomen niet overtreft.
Ik ben er rotsvast van overtuigd dat op die manier de huidige parvenus uit de politiek zullen verdwijnen, en dat aldus het zich verkiesbaar stellen terug eerbaarder en aantrekkelijker zal worden voor degenen die daadwerkelijk competent zijn, maar nu niets met (partij)politiek willen te maken hebben.
|
Je weet evengoed als ik dat dit een ideaalbeeld is dat geen énkele kans maakt. Het is des mensen dat wie weinig heeft meer wil, en wie veel heeft nooit meer genoeg heeft.
Ivan De Vadder klopte zich niet gek lang geleden op de borst omdat hij veel te lang blind bleef voor de grijpgraagheid in �*lle politieke regionen. Hij erkende dat er mensen zijn die met goede bedoelingen in de politiek stappen, maar ook dat zelfs de besten, stapje voor stapje, langzaam maar zeker, in hetzelfde graaizieke politieke systeem verzeild geraken.