[Het Oosten]

Orangisten werden niet altijd beloond...

Toen de Belgische opstand uitbrak gingen veel zuiderse Oranjegezinden op de loop. Sommigen vluchtten naar Frankrijk en ook naar het toen Pruisische Aken dat een soort een vluchtelingencentrum werd voor de Willemgetrouwe bestuurselites . Velen echter namen de wijk naar het Noorden vaak via de stoomboot vanuit Antwerpen. Maar helaas, ze zijn er niet altijd welkom. Naarmate de opstand voortduurt werden de zuiderse oranjegetrouwen gewantrouwd het noorden. Ze worden verplicht zich aan te melden bij de politie bij aankomst en worden meer dan eens lang ondervraagd, want het konden mogelijk spionnen zijn, of een ‘vijfde colonne’ gaan vormen, en ze waren bovendien … katholiek.

Baron de Bieberstein uit Tongeren die getrouwd was met een Hollandse dame van goeden huize (Bosch van Drakenstein) wordt als militair van de zuidelijke frontlinie naar Harderwijk, Coevorden, Naarden en tenslotte naar Zwolle gestuurd. Echgenote de Bieberstein vindt dit laatste oord maar ‘une autre Sibérie’... Ze zullen daar ook als vijanden worden bejegend en bovendien spreekt men hun taal niet. Voor de Bieberstein voelt het aan alsof ze staatsgevangenen geworden zijn . Wanneer zij vernemen dat de Prins van Oranje (die in conflict lag met zijn vader) mogelijk een eigen leger krijgt in het zuiden, raadt mevrouw haar man aan om de zijde van de Prins te kiezen, 'car l’avenir n’offre aucune expectance pour un Belge catholique en Hollande, dans le civil et dans l’armée’, zo lezen we in haar correspondentie.



Dat weten we ook alweer, maar… dat vermoedden we toch al een tijdje.