Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Andy
Dat besef leeft in politieke kringen: politieke partijen beseffen ten volle dat ze geen idealisten kunnen laten doordringen tot in de hoogste regionen van de politiek en vormen of selecteren nieuwe politici tot ze voldoende op de hoogte zijn van het reilen en zeilen in de internationale politiek. Dat is mogelijk, aangezien bij die praktijken van informele oorlogvoering in de praktijk slechts een handvol politici betrokken wordt. In de VS is dat in het beste geval een minister van buitenlandse zaken, van defensie, de president en mogelijk nog enkele andere figuren. Zij kunnen buigen op de steun van geheime diensten en leger, en zodoende nagenoeg geheel parallel opereren van de rest van de regering, het parlement en de publieke opinie. Gevolg: die publieke opinie houdt zich bezig met hoofddoeken of de ‘terreurdreiging’ en verliest de facto elke inspraak. Die publieke opinie duidelijk maken wat je uitsteekt in het buitenland is nogal moeilijk, omdat er nu eenmaal wetten zijn die zelfs een staat niet kan overtreden zonder elke geloofwaardigheid en legitimiteit te verliezen.
|
Hier volg ik toch even niet meer. De regeringsleiders moeten toch zelf niet van alles aan de publieke opinie duidelijk maken? Daar hebben we journalisten voor. Kennelijk doen die hun werk wel - hoe weet jij dat allemaal anders? - maar is nauwelijks iemand geïnteresseerd ...
(Of hebt gij dat stukske niet geschreven?)