Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door koppijn
Sterven is ... thuis komen. Ik wil deze stelling verdedigen omdat het de enige ware uitspraak is dat men over de dood kan maken. Bij het overlijden komt men allicht in een vergelijkbare toestand als voor uw geboorte. Allicht verdwijnt deze vorm van fysiek bewustzijn en ontbind het fysiek lichaam. Maar houd men op te 'zijn'? Als dit zo is dan is 'niet zijn' uw ware grondtoestand en de uiteindelijke werkelijkheid. Hegel stelde:" Het eindige heeft geen werkelijk zijn". Men kan pas iets werkelijk noemen als het gefundeerd is in een continuïteit anders spreekt men van een verschijnsel of een illusie. Als er na de dood niets is en enkel de ontbinding van atomen en molecules mag men spreken van het einde van een illusie, waar men toch geen bezwaar tegen mag hebben. Uw thuis is dan het 'niets' dat eeuwig is en aldus uw ware werkelijkheid. Ofwel is er een 'zijns' continuïteit dat maakt dat dit leven een onderdeel wordt van een grotere werkelijkheid. Welk van die twee stellingen waar is laat ik in het midden maar de dood geeft ons de mogelijkheid een grotere werkelijkheid te beleven of 'niets' te beleven. Dat noem ik thuiskomst. Dit is toch een hoopvolle gedachte.
|
Als we consekwent zijn, zou die 'grotere werkelijkheid' dan ook bestaan voor de dieren. Probleem is te weten of er nog enige vorm van waarneming mogelijk is wanneer de hersenen niet meer functioneren. Voorlopig (lees:met onze stand van kennis) lijkt dit niet mogelijk.