Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Diego Raga
Ok, familie 'durft' meestal niet te diep ingaan, uit vrees voor ruzie ed.
|
Dat zal ook wel een rol spelen, maar in bepaalde gevallen is de vertrouwensband ook zoek, en dan krijg je er nog een extra probleem bij...
Citaat:
|
En uiteraard zullen er tal van gevallen zijn, waar het niet echt 'klikt' in de relatie tussen patiënt en zorgverlener.
|
Daarvoor zijn de CGG's (Centra voor Geestelijke Gezondheidszorg) goede alternatieven. Ze zijn al draagdrempeliger, en daar kan je in hetzelfde centrum snel van therapeut switchen als het echt moet. Maw, je moet niet opnieuw vanaf 0 beginnen met te zoeken.
Citaat:
3: Soms kunnen ook de zorgverleners tekort schieten, die - los van hun kwalificatie/opleiding, een tekort hebben aan empathie of de finale situatie verkeerd of niet voldoende kunnen inschatten, wegens gebrek aan ervaring/mensenkennis.
...
...
Uiteindelijk en in de final ligt de eindverantwoordelijk imo steeds bij de patiënt, gezien die de beslissing neemt om zichzelf iets aan te doen.
|
Zorgverstrekkers die amper ervaring hebben gaan ze ook zelden alleen laten werken. Meestal worden ze er bij betrokken in een soort van team-work.
Een nodige portie empathie is echter
wel noodzakelijk. Heb je dit niet als zorgverlener, dan kan je beter iets anders gaan doen.
Wat de patient zelf betreft, het is hij/zij die eigenlijk het 'werk' moet doen. De therapeuten zijn een ondersteuning, maar geen tovenaars.
Het belang van eerlijkheid & openheid van de patient is hier dus ook heel belangrijk in. Je mag nog de beste therapeut zijn, met de meeste ervaring, als de patient de regels van het spel niet volgt .... wordt er zelden het beoogt resultaat behaalt.
Citaat:
|
...Blijkbaar werkt zo’n klinische paddo-therapie dieper in de psyche, dan ‘n therapeut die - al bij al en hoe goed hij/zij ook mag zijn – mss niet opgewassen is tegen de zware problematiek van mensen die levensmoe zijn.
|
Niet echt mijn voorkeur van aanpakken, persoonlijk dan toch.
Zo'n aanpak zie ik eerder als een probleem verschuiven naar een ander probleem.
Maw, het probleem gaan verschuiven naar een soort van verslavende middeltjes.
Mijn persoonlijke voorkeur is humor.
Is een medicament zonder bijwerkingen... (lol)
Nee serieus.
Humor als medicatie wordt meer en meer gebruikt.
Niet echt als medicatie, maar wel als ondersteuning.
Humor maakt ook endorfines vrij, maar dan wel op een natuurlijke manier.
Humor breekt de stress.
Humor doet relativeren.
Humor werkt ontspannend.
Humor is ook pijnstillend.
Enz...
Ik denk, ben er zelfs zeker van, dat humor jarenlang serieus onderschat geweest is in de medische wereld.
Maar je hebt natuurlijk humor & je hebt humor...
Je moet zien wat je zegt, hoe je het zegt, in welke context, en tegen wie je het zegt.
Het correct gebruik ervan is eigenlijk ook al een kunst op zich.