Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Den Bal
Als je de vorige berichten in deze draad zou gelezen hebben zou je zien dat ik niet zomaar zwart-wit denk. Ik vind dat er zo lang als mogelijk dient gesproken te worden. Als er niets uit de bus komt eventueel alternatieve actie voeren. Als het echt niet anders kan eventueel de deur toe. Alles moet uiteraard in iedere fase afgewogen worden.
|
De vraag is maar of vakbonden vandaag wel genoeg praten. Voorbeelden genoeg van waarschuwings-stakingen en meer van die ongein. Ik denk dat het geen twee weken geleden is dat de Lijn ook weer aan het staken was, tijdens de gesprekken die ze aan het voeren waren, om "een signaal te geven". Niet echt constructief lijkt me.
En je kan de vraag ook stellen of acties na gesprekken en na overleg wel moeten. Ook daar heb ik meer de indruk dat dat weinig meer is dan een drukkingsmiddel om toch maar te krijgen wat je wil, los van het feit of wat je vraagt wel een realistische of terechte vraag is. Als je weet wat geven en nemen is, heb je een veel geloofwaardiger positie aan de onderhandelingtafel. Als je er enkel zit om te vragen en in geval van "niet krijgen" met stakingen te beginnen, dan neemt niemand je au serieux.
Vakbonden die als volwaardige partner mee aan tafel zitten en meedenken in het welzijn van het bedrijf, die hebben we nodig. Vakbonden die in een strak "wij versus zij"-denken zitten, die enkel maar in termen van "de patroons zijn de slechten en wij moeten zoveel mogelijk binnen zien te halen" denken, of die enkel kunnen vasthouden aan "steeds meer verworven rechten en raak niet aan de oude verworven rechten", die heeft niemand nodig.
Idem voor dat ridicule "iedereen moet opslag krijgen". Als je collectief onderhandeld, en je moet iedereen (zowel de goede als slechte performers) opslag geven, dan moet je niet verbaasd zijn dat je slechts 0,3% krijgt. Laat dat individueel bepaald worden, da's veel handiger.