Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Jan van den Berghe
Mijns inziens holt u met uw houding de Fransen achterna: zij hebben een dergelijk centralistisch, jacobijns idee over taal dat echter haaks staat op wat wij in de Germaanse landen kennen. Daar wordt het naast elkaar bestaan van dialect en standaardtaal als probleemloos ervaren. In Nederland merk ik die vanzelfsprekendheid. Ik herinner me nog hoe ik in een bakkerij in Sluis in vloeiend AN werd bediend, terwijl diezelfde winkeljuffrouw in het platste Zeeuws dat je je maar kunt indenken, iets achterin de bakkerij riep. In Vlaanderen hebben wij het daar nog steeds moeilijk mee. D�*�*r zit het probleem: onze onvolwassen houding tegenover onze standaardtaal en de daarbij horende dialecten.
In Nederland wordt het geenszins problematisch ervaren dat het dialect van een Limburger niet te begrijpen valt door iemand uit de Randstad, maar wel zal zich er wel aan storen als een persoon dialect blijft spreken met iemand die dat dialect niet beheerst. Plaatselijke verankering wordt in Nederland als complementair gezien met de brugfunctie van het AN. Net zo kun je dat in de Duitstalige landen ervaren.
Fransen/Franstaligen geraken door zo'n taalsituatie hopeloos in de war. 't Past niet in hun denken, waarbij standaardtaal en 'patois' in een relatie van superioriteit en inferioriteit staan. Daarom moeten 'les patois' verdwijnen.
|
Dat herken ik wel bij ons uit de omgeving.