Yippie !
Citaat:
|
I remember when my role was to throw a bible into the air so my brother could shoot it with an air rifle.
|
Zal proberen m'n enthousiasme uit te leggen.
Het begint al met de twee haagjes, het is een herinnering en binnen die herinnering nog een keer een rol.
De herhaling van air. Into the air, air rifle. Lucht in twee uitersten, samengeperst in de kamer van een geweer, versus pure open ruimte.
Schieten op een bijbel is volkomen 'derailed', maar de manier waarop ze 't aanbrengt, geeft het iets natuurlijk.
Ze raakt wezenlijke dingen aan : medeplichtigheid, broer-zus, transgressie.
De zinnen blijven heel dikwijls open, lijken altijd een aanloop. Wat gaat ze reveleren in de volgende zin ? Gaat ze inzoemen op die bijbel, op de lucht, op haar broer ? Gaat ze ontspannen, of de spanning nog opdrijven ?
Poetic cliffhanger. Love it.