CDV of DEDECKER?

[Pelgrim]

ah, zal ik eens op het driehoekske duwen dan?

[MaXiMuS]

Oorspronkelijk geplaatst door Pelgrim

ah, zal ik eens op het driehoekske duwen dan?

Doe maar, want dreigen zonder uit te voeren zou bewijzen dat ge ne loser zijt.

[Den Bal]

Oorspronkelijk geplaatst door Karpax

En een grotere platbroek omdat hij toegeeft aan de eis van de CDV om Dedecker buiten gooien.

Bij mijn weten is DD niet buitengegooid maar heeft hij zelf zijn lidmaatschap stopgezet. cd&v eiste trouwens niet dat DD geen lid zou zijn van de nva maar wou niet dat er cd&v kandidaten op de kartellijst zouden staan als DD er ook op staat. Toch een nuance.

[Den Bal]

Oorspronkelijk geplaatst door Jaani_Dushman

Eéntje die een paar van haar mandaten stillegt (maar wel haar vetbetaalde europarlementszetel behoudt).
Daarnaast zien we dat Jaak Vandemeulebroecke uit de partij stapt, dat Lieve Vanhoutte overstapt naar Cd&V, Jan Peumans zich niet kan verzoenen met de komst van Dedecker, Wilfried Vandaele vindt dat de komst van Dedecker niet kan, enz...

Het is zaterdag weer eens duidelijk geworden dat de liberalen binnen de N-VA een kleine minderheid vormen, maar dat ze wel alle hoge postjes in handen hebben (voorzitter, parlementslid, minister,...).

Ik dacht dat Vandemeulebroecke terug lid is.

[ericferemans]

Het geval De Decker: einde van de anarchie
Het geval De Decker: het einde van de anarchie.

De media hype rond De Decker, een hype door hem zelf opgezet om een underdog positie te kunnen innemen, heeft natuurlijk ook ernstige aspecten. De Decker is niet zomaar een cowboy maar het boegbeeld van een belangrijke politieke stroming: het extreem liberalisme.

Zowel de activiteiten binnen de VLD als de plannen die DD maakte samen met Boudewijn Boeckaert (BB) en konsoorten om deze partijen om te vormen naar een rechts liberalisme zijn niet zomaar onschuldig, zij zijn daarenboven niet irrelevant maar politiek merkwaardig en interessant.

De hunker naar een “zuivere” liberale maatschappij, gedeeld door figuren als Dirk Verhofstadt, BB en allerlei aanverwante “denkers”, filosofen en daarenboven nog geassisteerd (in de "underground") door libertairen en andere “idealisten” heeft geen wortel kunnen schieten.

Men kan zich de vraag stellen waarom.
Onze maatschappij is geen kapitalistische maatschappij, het is een complexe gemengde economie waar de overheid ook in het economische leven een rol speelt die aanzienlijk is. Geen enkele zogenaamde liberale partij gelooft nog oprecht in het verminderen van deze rol, en geen enkele socialistische partij in het totaal uitsluiten van het privé initiatief: het afschaffen van de eigendom van de productiemiddelen door privé bezitters.

* Aan de ene kant zijn degenen die vanuit uiterst linkse hoek blijven aandringen op een “dictatuur van het proletariaat” om te komen tot een “bezit van alle productiemiddelen” marginalen geworden.
* Niemand gelooft nog dat het middel (dictatuur van een bureaucratie) enig soelaas brengt, ook het veralgemeend nationaliseren van onze industrie is iets wat geen zinnig mens nastreeft.
* Ook vanuit de rechtse, liberale hoek heeft men het geweer van schouder veranderd: Men heeft ingezien dat de overgang van een negentiende-eeuwse liberale economie en maatschappij die er op gebaseerd is onleefbaar is, en dat het regelen van deze economie, liefst internationaal, een must is om de gigantische sociale, economische, ecologische en migratieproblemen op te lossen, deze te beheersen en te laten evolueren in een voor eenieder gunstige richting.

Het liberalisme pur sang dat de donker blauwe “denkers” ons willen voorstellen is geen solide plan, en het wordt niet gedragen door een voldoende meerderheid om het enigszins uit te voeren.
Het is op zich merkwaardig in een land met 3 miljoen werknemers, waarvan de meeste trouwens gesyndiceerd zijn, dat zoveel stemmen nog gaan naar partijen die geheel of gedeeltelijk hun belangen niet delen. Door de verfijnde propaganda en het overwegen van rechts in de pers en in de media is dit natuurlijk eenvoudig te verklaren. Wie de poen heeft beheerst de communicatie en maakt daar gebruik van.
Toch is er geen grote hoop mensen die de rechten van deze 3 miljoen mensen (en hun gezinnen!) wenst af te bouwen: dat is absurd. En deze absurditeit zien dromers als DD en BB niet in!

Verhofstadt (de premier) zelf is het voorbeeld van de evolutie van die hard liberalisme naar een meer sociaal-liberale visie. Zijn burgermanifesten kennen een dalend Rambo-gehalte, zijn evolutie van een wereldvreemde herrieschopper tot een doordacht bestuurder van een land met een gemengde economie spreekt boekdelen. Dat de VLD niet terugwil naar de oude hersenspinsels, naar de “oude vormen en gedachten” van het negentiende-eeuwse liberale denken is duidelijk. DD mocht er opkrassen nadat BB al jaren opzij was geschoven wegens kierewiet.

Onze Westerse gemengde economieën geven meer geld uit , besturen meer productiemiddelen, verrichten meer diensten dan ooit de Soviet Republieken hebben kunnen doen. Tevens is er een rijkdom ontstaan van een topklasse die ongehoord is zelf vergeleken bij de rijkdom van Tsaren en de Franse koningen in Versailles, en dat met een paar duizenden. De hunker van rechts om supermachten en rijken te creëren is beter ingelost door ons economisch systeem dan de meest rabiate monarchist of autocraat zou durven dromen. Tevens werd de levensstandaard van miljoenen behorende tot de middenklasse verhoogd tot een peil dat veel hoger ligt dan dat van de aristocratie of de geldadel in vorige eeuwen. De armoede grens is ook flink verhoogd en vele sociale verworvenheden (gezondheidszorg, leeflonen) maken het leven voor de allerarmsten draagbaarder dan in het verleden. Ons systeem werkt.

Degenen die vinden dat dit systeem moet worden afgeschaft, grondig herschikt of op enigerlei andere wijze toe is aan grote hervormingen moeten dus met bewijzen komen die hout snijden.

Eigenaardig genoeg is er geen enkele partij die expliciet als ideologie heeft het verdedigen van, het uitbouwen van, het verfijnen van deze politieke realiteit. Nog steeds wijst het beroemde charter van Quareignon naar het totaal nationaliseren van de productiemiddelen en is de SP.a er niet in geslaagd om een nieuwe, duidelijke lijn te kiezen die aansluit bij de huidige maatschappijvorm. Ook de liberalen, die al lang geen voorstanders zijn van een anarchistisch, dwz puur liberale economie, blijven verwijzen naar vage begrippen als “vrije markt” en weten tevens dat deze niet bestaat en geven toe dat deze in essentie onleefbaar en asociaal is.

Eerder dan zich ideologische doelen te stellen, een model op te bouwen dat aangeeft hoe onze maatschappij is opgebouwd, wat er de pro’s en cons van zijn en dat van daaruit streeft naar het mobiliseren van mensen om doelen te stellen en deze te bereiken maakt men verlanglijstjes op en gaan partijen pragmatisch te werk. Dit leidt tot grote verwarring bij de bevolking die zich niet kan oriënteren en maakt het pad vrij voor populisme en voor “eenvoudige” ideologieën.
Bij degenen die uit de boot vallen is logischerwijze een hunker naar extreme duidelijkheid: men kiest extreem links of extreem rechts, omdat zowel het marxisme als het liberalisme duidelijke (maar foute) analyses zijn, met een duidelijk doel en een begrijpelijke strategie.

DD en konsoorten zijn een laatste poging gaan wagen om bij de liberalen, daarna bij het NVA hun oude vormen en gedachten te gaan verkopen: het pure economisch liberalisme. En ze hebben bot gevangen. Niet alleen de vakbonden hebben hen gecounterd: men moet er van uitgaan dat zowel de top van VLD als deze van de CD&V al lang hebben afgerekend met een ideologie die aftands is en praktisch onuitvoerbaar, een aantal methoden die onaanvaardbaar zijn en tot chaos zouden leiden, indien ze al zouden kunnen worden gerealiseerd tegen de economische en politieke wereldorde in, tegen de Europese Gemeenschap en zijn verworvenheden in.

VLD én NVA (onder druk van de christen democraten) hebben zich gerealiseerd dat het stinkend kadaver van het pure liberalisme dat DD en medeplichtigen wouden opdienen als ware het hertekalf overjaars was, dood en diende begraven te worden.

De Decker en zijn maatjes willen terug naar een anarchistisch systeem, waarbij de rijken niet eens rijker worden, waarbij de armen vast armer worden. Waarbij de ontwikkelingslanden ons zullen blijven overspoelen en desnoods vernietigen omdat ze geen kansen krijgen. Zij willen terug naar de economische anarchie waar een “invisible hand” de economie zou controleren, daar waar nu de grootste kopbrekens bestaan bij het proberen van de zaken net niet op hun beloop te laten. Het zijn achterlijke denkers met ideeën die in een ver verleden hun waardeloosheid hebben bewezen. En ze zijn niet geslaagd in hun opzet om hiervoor méér dan een hype te creeëren en valse hoop bij hun aanhang. Ze zijn gebotst op politici die leugen en bedrog van één kant al voldoende vinden, en die geen zin hebben om er aan mee te doen. Hoe schoon ook het aanbod om stemmen te kunnen ronselen door principes te laten varen. Dit siert de partijen.

En dat is op zich goed nieuws. De vraag is enkel: wanneer komt men zelf met een verse kookkunst op de proppen, en zwaait men niet enkel met het menu?