Richard Dawkins e.a.

[KaliYuga]

Atheïsten en theïsten = zelfzekere termieten op een stipje.

[deadlock]

Oorspronkelijk geplaatst door Hypra

Er zijn reeds genoeg crisissen om ons hoofd over te breken, dus kan men de vraag stellen of het nodig is, zoals Dawkins poneert, om actief religie te bestrijden, zeker in een seculiere maatschappij als de onze.

dus dwang in de seculiere religie?

[liberalist_NL]

Oorspronkelijk geplaatst door deadlock

dus dwang in de seculiere religie?

Ah nee. Wat Dawkins daarmee bedoelt is dat atheïsten uit de kast moeten komen en zorgen dat religieuze meningen niet wetenschappelijke vooruitgang hinderen.

[Flanelcondoom]

Oorspronkelijk geplaatst door liberalist_NL

Ah nee. Wat Dawkins daarmee bedoelt is dat atheïsten uit de kast moeten komen en zorgen dat religieuze meningen niet wetenschappelijke vooruitgang hinderen.

Inderdaad. Stamcellenonderzoek, clonen en dergelijke zaken kunnen ons een heleboel leren.

[Blaft]

Oorspronkelijk geplaatst door Sjaax

Het hangt ervan af. Als iemand zijn vrouw opsluit, omdat een 'god' dat zou hebben gezegd, reageer ik wel door in discussie te gaan. Als iemand religieus is, maar ik merk dat niet eens aan hem/haar, dan zal ik niet actief optreden.

wijze uitspraak

[MIS]

Beste Zoekend, naar aanleiding tot je vraag 'wetenschap versus filosofie' tracht ik in relatie tot het bovenstaande nog even een visie te ventileren ter overdenking. Binnen het voortgaande evolutieproces hebben we middels het denken en naar best vermogen een wereld gecreëerd die geleid heeft tot de maatschappijvorm zoals thans bestaand. Deze constructie is eerder materialistisch en onpersoonlijk van aard, te vinden in de rechterkwadranten van het model (RO). Deze maatschappij is steeds aan verandering onderhevig, enerzijds het onderhouden ervan, anderzijds valt er een groei waar te nemen. We communiceren middels een forum op het internet, niet langer met een tamtam. Zoals altijd kan er tijdens deze evolutie of groei iets misgaan waardoor de manifestatie die op zich uit ons denken is ontstaan ons ook uitdaagt tot het overdenken ervan, we denken over het bedachte. Wetenschap en filosofie doen beiden een poging om dit alles te doorgronden en/of omvatten, ik onderzoek het bedachte of de onpersoonlijke materie maar zal dit onderzoek ook interpreteren hoe dit zich verhoudt tot het geheel (alle kwadranten) dat we leven noemen. Anders gezegd, als ik als wetenschap de materie onderzoek zal het mij ook emotioneren, het objectief en neutrale onderzoek (RB) zal ik dus ook intersubjectief beleven (LB). Een voorbeeld om dit aan te duiden. Als we een atoom onderzoeken komen we tot de objectieve en materialistische vaststelling dat het bestaat uit 99,9999... % lege ruimte, dat is op zich wonderbaarlijk te noemen, we kunnen dat zien zonder hierover een oordeel te vellen (RB). Wanneer ik hier begin over na te denken, zowel individueel (LB) als in groep (LO), dan stellen we ons de vraag hoe dit alles kan bestaan en/of wat het betekent in functie van de wereld waarin we willen leven. Hierdoor meen ik dat wetenschap en filosofie niet gescheiden kunnen worden.

Without any reason, just happening

[MIS]

Volgens mij kan dat prima. Je stelt vast dat de ruimte van een atoom voor het grootste deel leegte is. Dat is een wetenschappelijke vaststelling zonder waardering of gevoel. Dan stap je over naar wat je er van vindt en op dat moment laat je de objectieve vaststelling los en gaat over op een subjectief pad. Dan ben je buiten de wetenschap, misschien wel filosofie. Die twee staan dan toch los van elkaar? Pas als je er wat van vindt, stap je in een ander domein.

Inderdaad, wie stapt er dan van het ene domein in het andere ? En wie is er dan om die domeinen in de eerste plaats te maken ? Als ik U deze vraag stel en U onderzoekt dit, is dit dan wetenschap of filosofie ?

[MIS]

In hoeverre gaf Habermas als filosoof een aanvulling op de morele ontwikkelingstheorie van Kohlberg? En wat is die aanvulling? Ik kom hier niet uit.

Laat U mij toe een poging te doen en neem uw vraag in overweging. In het kort, Kohlberg spreekt over de ontwikkeling van het individu en eindigt bij het postconventionele denken. Het postconventionele denken overstijgt en omvat het conventionele maar gaat nog steeds uit vanuit de vereenzelviging met het individu. Harbermas daarentegen is mi aanvullend in die zin dat hij spreekt over een ‘openheid’ waarin dit alles geschied. Het subtiele verschil of aanvulling is dat hij zich dis-identificeert van het individu waardoor niet langer het individu zelf spreekt dan wel de ‘openheid’ waar hij naar verwijst, gemanifesteerd in en door het individu dat hiertoe het middel is. Dialoog is dan een middel waardoor ‘openheid’ zichzelf tracht te (her)ontdekken als de essentie die het altijd al was maar net door de vereenzelviging met de manifestaties die erin verschijnen in zekere zin vergeten is. Anders gezegd, Kohlberg beschrijft een deel van de ontwikkeling van het ‘individu’ als een fragment, Habermas ziet de term ‘individu’ naar z’n ware betekenis, zijnde ‘onverdeeld’ (of de ‘openheid’). Als U mij toelaat lijkt uw vraagstelling naar hetzelfde te verwijzen, ‘U komt er niet uit’ ? Heeft U hier iets aan ?

[MIS]

http://www.youtube.com/watch?v=oNpH5tx4Pu8

[MIS]

Is het ooit mogelijk om je dromen vast te leggen en later terug te kijken? Of is dit wetenschappelijk onmogelijk?

Als ik nobel wetenschappelijk studiewerk bekijk, stelt men dat alle herinneringen ‘geparkeerd’ worden in het zgn kwantumgeheugen. Ook wiskundigen lijken dit te bevestigen aangezien ons brein niet de capaciteit heeft om al onze herinneringen op te slagen waardoor ze ‘ergens’ moeten geregistreerd staan. Ik kan me immers beelden voor de geest halen die zich in m’n levensloop hebben voorgedaan. Bepaalde mensen kunnen zich zelfs herinneren wat ik beleefd heb zonder dat ze erbij betrokken waren, het lijkt me dan ook logisch dat we toegang hebben tot dit zgn kwantumgeheugen, net zoals het stadsarchief. We komen hier, en wederom, tot de vraag wat het leven nu uiteindelijk is. Onze dagelijkse waarnemingen zijn ook een droom, beelden verschijnen en we zien onszelf ageren binnen deze droom. ‘Dromen’ op causale niveaus zijn mi niet anders, ze worden enkel op een ander niveau beleefd maar mi zijn ze onderhevig aan dezelfde dynamiek. Al is het wellicht nog niet geheel duidelijk hoe we dat kunnen maar het lijkt me wetenschappelijk niet onmogelijk, we doen dit nu al vrijwel constant. Kleine nuance hierbij, wetenschap zou hiermee mi een relatie leggen met het creationisme en dat zal denkelijk gepaard gaan met nogal wat hilariteit. Vanuit m’n interesse voor een integraal psychologisch model zoeken we naar de integratie tussen geest en materie maar dat leidt, jammer genoeg, nogal eens tot de meest bizarre dialogen en dat alsof mensen lijken weg te vluchten van wat men zoekt. Soms vinden we dat grappig, het drama en de verwoestingen die er het gevolg van zijn percipiëren we als minder aangenaam. Om dan via een omweg terug te komen tot uw vraag. Zijn de geschiedenisboeken dan niet het wetenschappelijke bewijs dat dromen kunnen vastgelegd worden, zo ook kunnen we deze herbekijken wanneer ze verfilmd worden.