waaraan ergert u zich momenteel het meest?

[Quorn]

Oorspronkelijk geplaatst door Groentje-18

Check... wordt aan gewerkt.

Ik ben hier al meestal niet.

Waar ik wel ben passeren er echter honderd bussen per dag en stoppen ze enzovoort, levert mij ook heel veel keelirritatie en slijmen op. Mijn lichaam reageert inmiddels hyperactief voor vervuiling. Je wil ook niet weten hoe vaak wij al ons huis zijn uitgevlucht omdat ademen hier onmogelijk was.

Ik moet ook hoesten als ik achter , naast bus fiets.

Verhuizen dus ..

[Groentje-18]

Oorspronkelijk geplaatst door Quorn

leesvoer

http://en.wikipedia.org/wiki/Dental_amalgam_controversy

Ahja, mijn haar valt ook uit en mijn nagels zijn ontkleurt. En temperatuur is dus vaststelbaar ontregeld ... En altijd omgekeerd van wat logisch te verwachten is. Vertraagd ofzo. Geen idee. :-/

[bgf324]

Oorspronkelijk geplaatst door Groentje-18

- Pijnscheuten thv ribben in rug die opwaarts gingen, enkele malen en dan niets meer. Dit wanneer ik plat lag.
- Voetkrampen.

Heb ik ook vaak. Niets abnormaals aan.

[Steve_M]

Oorspronkelijk geplaatst door bgf324

Heb ik ook vaak. Niets abnormaals aan.

Ik denk dat Groentje die symptomen ook heeft als er geen piet in haar poep zit. Dat is dus iets helemaal anders.

[bgf324]

Mss toch psychische problemen? Soms kan het zijn dat een pijn/mankement er precies echt is, maar dat die er toch niet is. Je zegt ook dat de dokters al vaak de link legden.
Misschien eens een psychische instelling proberen? Mss wordt je dan wel beter.

[Steve_M]

Oorspronkelijk geplaatst door bgf324

Mss toch psychische problemen? Soms kan het zijn dat een pijn/mankement er precies echt is, maar dat die er toch niet is. Je zegt ook dat de dokters al vaak de link legden.
Misschien eens een psychische instelling proberen? Mss wordt je dan wel beter.

Er zijn van die momenten dat ik denk dat jij hier echt enorm met onze kloten zit te spelen. Dit is er een van.

[Quorn]

Oorspronkelijk geplaatst door Steve_M

Ik denk dat Groentje die symptomen ook heeft als er geen piet in haar poep zit. Dat is dus iets helemaal anders.

[Quorn]

Oorspronkelijk geplaatst door Steve_M

Er zijn van die momenten dat ik denk dat jij hier echt enorm met onze kloten zit te spelen. Dit is er een van.

Or eternal bliss...

[Groentje-18]

Oorspronkelijk geplaatst door bgf324

Heb ik ook vaak. Niets abnormaals aan.

Voor die klachten alleen zou ik ook nooit een dokter bezoeken.

Maar als vanaf dan uw lichaam allerlei mankementen begint te vertonen ...

Ik weet het niet. Psychiatrie was het voorstel van het ziekenhuis, niet verbazend met mijn gewicht. Ik zag de verpleegsters echt kijken van: jij gaat dood, zoals ik zei. Aan niet eten dachten ze dan. Maarja ik eet dus werkelijk wel zoveel ik kan... En dan valt een mens af alsof er een parasiet in me zit, naast vele andere klachten. En dan nog mag je niet bezorgd zijn, of je bent een hypochonder.

Damn it, dit is echt een grote nachtmerrie. En zeggen dat mijn leven net volledig voor de wind leek te gaan.

[Quorn]

Oorspronkelijk geplaatst door Groentje-18

Voor die klachten alleen zou ik ook nooit een dokter bezoeken.

Maar als vanaf dan uw lichaam allerlei mankementen begint te vertonen ...

Ik weet het niet. Psychiatrie was het voorstel van het ziekenhuis, niet verbazend met mijn gewicht. Ik zag de verpleegsters echt kijken van: jij gaat dood, zoals ik zei. Aan niet eten dachten ze dan. Maarja ik eet dus werkelijk wel zoveel ik kan... En dan valt een mens af alsof er een parasiet in me zit, naast vele andere klachten. En dan nog mag je niet bezorgd zijn, of je bent een hypochonder.

Damn it, dit is echt een grote nachtmerrie. En zeggen dat mijn leven net volledig voor de wind leek te gaan.

pas maar op dat je niet weg waait nu

[Nynorsk]

Oorspronkelijk geplaatst door Groentje-18

Ik zal alles uit de doeken doen. Als er iemand zo gek/vriendelijk is om mee te zoeken. Zo wanhopig ben ik inmiddels dus wel.

Wat ik heb gemerkt, zijn al veel symptomen maar de laatste anderhalve maand werd ik het echt gewaar:

Start: pijnscheuten thv ribben in rug die opwaarts gingen, enkele malen en dan niets meer. Dit wanneer ik plat lag. Tegelijkertijd ook jeuk op die plaats. Huiduitslag of niet? Ik heb het nooit gecheckt, de jeuk was inwendig.
Hormonale veranderingen. Voetkrampen.
Foute gewaarwording van temperatuur ?? Ik had het op die momenten zo
Ook droge hoest en dag ervoren vreemde keelpijn.
Al deze symptomen nooit eerder aanvaarden. Wel al problemen met temperatuur-regulatie en het oor-druk-slijm whatever probleem (geringste drukverschil of beweging van kaak ed -> ik hoor mezelf raar, krijg een nasale stem en hoor alle interne geluiden, alsof er water in mijn oor zit dus) bij dus echt een meter omlaag of omhoog (bv roltrap, lift, heuveltje af of op het kleinste ...).
Ook gesprongen lippen en al maanden ... plasproblemen. :-/

Ik dacht oké, vreemd maar niks aan de hand. Het gaat wel over. Pijnscheuten en jeuk bleven duren en pijnscheuten leken te verergeren en te vermeerderen. Over die koude heb ik hier toen gezanikt.

Week II: ik ga naar de dokter omwille van dat kaartje en omdat ik met mijn zus moest gaan + had toen nog met haar rondgelopen door de stad. Mijn laatste bezoek ooit. :-/ Voelde me al zwak, vreemd en wankel. Had nog altijd die droge hoest, ook die nasale stem enzo (had ik al maanden). Ik tegen de dokter gezegd van die pijn en het gehoest. Een vastzittende verkoudheid dacht ze, hoestfles. Plus antibiotica voor blaasontsteking (aantoonbaar aanwezig dmv zo'n testje en vrij sterk).

Enkele dagen later: pijn leek te verplaatsen tussen diafragma en hoofd. Overal, leek weinig steek te houden, ik probeerde veel te rusten. Ook neurologische sensaties, die had ik daarvoor ook al (mijn spieren leken over heel mijn lijf de neiging te hebben te verkrampen - kan ook gerelateerd zijn aan die koude (sensatie). Enfin dat dacht ik toen toch... Verder nog altijd de jeuk. Maar de pijn was enorm...
Uiteindelijk teruggebeld naar de dokter. Ik kreeg nog een antibiotica bij want de koude zou al te ver geëvolueerd zijn om met een hoestfles te redden. Ik vreesde ook al dat de diagnose een misser was. Ik heb een longontsteking gehad, om de vijf minuten als kind. Die symptomen leken daar van geen kanten op. Ook niet op eender welke verkoudheid.

Nog een paar dagen later ... antibiotica werkt niet. Geen enkele van de twee. Ik word enkel zwakker, zieker en krijg meer pijn. Hoesten stagneert. Moeder vindt het niet meer serieus en neemt me mee naar spoed. Bloedonderzoek en RX thorax -> gezond en weggestuurd.

Dag nadien: vreselijk kortademig, kon geen inspanning meer aan (ging sowieso al minder), voel een obstructie bij het ademen ... die als ik lag toenam, overal die pijnen en neurologische sensaties die geen steek hielden (vooral rechts, vooral in mijn rechterbeen eigenlijk, eerst achterkant kuit en rond en op knie, gevoel dat het afgestompt was, vanalles ... heb dit niet eens vermeld want het leek me nonsens en niet samen te hangen met de rest: kortademigheid). Opname...maagonderzoek (gastroscopie), CT thorax met die brandende contrast stof dus , opnieuw bloedonderzoek, hyperventilatietesten, longonderzoek (maar kon niet blazen ), ... In urine E. Colli, etter,... en wat kleine afwijkingen (bv vorm van rode bloedcellen kon wijzen op foliumzuur tekort of Vit B12 tekort/Anemie maar dat tekort was er dan weer niet). Opnieuw een ander antibiotica voor die anemie. Verder geen bewijs voor iets.
Diagnose: chronische hyperventilatie die vanalles ontregeld en allerlei symptomen uitlokt + anorexia. Psychiater langsgestuurd: oordeelde, gezond maar als je niks somatisch vindt (ze zijn gestopt), stuur maar door...
De jeuk zat toen al in mijn hals. In de spiegel merkte ik op die plek een vreemdsoortige eczeem/uitslag. Ga daarvoor naar een dermatoloog, zei de dokter. Mogelijk is die uitslag al op dag één begonnen en rondgekropen, vertrokken achteraan mijn middenrif, over mijn rug, schouders, nek, hoofd, hals, en uiteindelijk vooraan op borst. Inmiddels op mijn benen. Overal waar die geweest is zijn er dode puntjes op mijn huid die volgens iedereen onzichtbaar zijn. De start is: ronde felrode puntjes. Die ook weer snel zijn verdwenen. Huisartsen hebben hem gezien, wisten alle klachten tot dan toe en konden er niets van maken behalve naar IG gaan in GHB...

Enkele dagen nadat ik thuis was, opnieuw obstructie bij ademhalen en ging heel slecht... dan maar naar U.Z. Getrieerd als eerste. Een goede reden voor mij om te hyperventileren en te vrezen dat ze iets over het hoofd zagen. Een prikje in de pols (excuseer 25, het was een co-assistente) wat nogal pijnlijk was en het was en de diagnose was in de sjaoksj en mijn ontslag geregeld. Ik was ook zo slim om de brief van het AZ mee te nemen met anorexia/psychosomatisch als diagnose wat niet hielp uiteraard.
Ik had gezegd dat ik in Genk ook "hyperventileerde" en men desondanks dat niet kon aantonen in mijn bloed...

Dan merk ik pijn thv bekken: 's nachts bij het omkleden merk ik: lymfeklieren gezwollen. Zijn dagen erna zo groot dat stappen pijn doet. Inmiddels ben ik vermagerd ook wel dus ja ... soit ik probeer me kranig te houden en alles te doen. Gaat helaas heel moeilijk. Heel veel van die vreemde pijnen, jeuk, moe, de uitslag overal, gezwollen lymfeklieren, pijn in mijn rechterbeen nog altijd,... niets dat veel steekhoudt dus. En moeite met slikken en die pijn overal thoracaal in romp en hoofd. Zelfs aanrakingen doen pijn en ik voel ze heel lang later nog en huid is hyperallergisch.
GHB inwendige: ge zijt een hypochonder en hebt serieuze anorexia. Wat komt ge hier doen, blababla. Vierkantig uitgescholden en langs geen kanten serieus genomen. En dan zeggen dat de mens gespecialiseerd is in CVS en fibro. Ik vraag me af hoe hij die patiënten behandeld met een onbewijsbare ziekte maar met lichamelijke klachten!!! Hij gaf me ook maar fibro mee en een vervolgafspraak na een lange discussie... In november.
De pijn zat op dat moment vooral in aders ... op specifieke plaatsen en kwam telkens terug naar die plaatsen. Als de druk/pijn daar zat klopten de aders als gekken... :-/ Reden tot ongerustheid voor mij, vooral op het moment dat dit in mijn hoofd of hals gebeurde.

Inmiddels merkte ik dat de verplaatsende pijn samenhing met bewegingen. Mijn ruggengraat niet bewegen leek het beste te werken en slapen zonder kussen. Merkte ook dat er één spier zo aangespannen staat als een gitaarsnaar. Inmiddels al ademhalingsoefeningen al doen voor de chronische hyperventilatie bij de kine gespecialiseerd in CVS, firbro ea onbewijsbare ziektes. Hij stelde vast: je hebt geen fibro dmv zo'n drukpijntest. Ik had hem al gezegd dat mijn pijndrempel net heel hoog lag.
Dus niet bewegen -> minder pijn. Beweging maken -> hel.

Eetlust had ik helemaal niet meer, ook misselijk. Vooral 's ochtends kokhalzen, ook 's avonds. Eten lijkt te stagneren in mijn maag, loopt terug,... soit hele spijsverteringsstelsel vertoont weinig tekenen van werking.

Uiteindelijk UZBrussel (te misselijk en te ziek om trein nog te nemen tot gasthuisberg, te duizelig ook, te uitgeput, kokhalzend, te mager en met rode ogen en een halve bloedneus naar spoed en opnieuw op interne beland dus - logisch ook). Arts nam me serieus, weer hele reeks onderzoeken van bloed, herhaling gastroscopie, KNO-onderzoek voor slikklachten (ook dan en ook bij bijten stijgt de druk), onderzoek (echo) hals voor die druk (dat heb ik vooral, een gevoel van overdruk in mijn oren/longen/hals/borst wat gepaard gaat met reële verschijnselen ervan: knakkende en zich verplaatsende gewrichten (gevoel en geluid: check), de spier die compleet overspannen staat, palpitaties waar die druk zit tot zelfs een gezwollen hals/gezicht. Maar probeer dat maar eens uit te leggen aan dokters die je niet kennen. :-/
Inmiddels ook duizelig, iedere beweging van iets voelend in mijn hoofd, ... enorme druk. Als ik plat ga liggen lijkt het helemaal te verergeren en gaat ademen helemaal moeilijk. Knobbel op mijn knie? Volgens vpk'en wel, volgens dokters niet maar hebben ze wel deftig gekeken? Ik heb mijn knieën nooit gecheckt maar heb rond die plaats wel pijn, wreef en merkte plots iets zoals een "licht heuveltje" op een plaats waar dat volgens mij niet mag zijn.

Buitengesmeten daar ... terug naar UZ Leuven iets later. Ik begon inmiddels linken te leggen en internet te gebruiken. Vreesde voor neurologisch probleem. Negatieve hersenscan (CT). (inmiddels dus al halfdood bestraald ook). Dag nadien moeten teruggaan voor paktische problemen die een stilgevallen spijsverteringsstelsel met zich meegaat. Overal pijn, kermend, kortademend en kokhalzend. Maar geen dokter wilde me nog bekijken terwijl ik die huiduitslag net terug had en ook ergens anders pijn... Anorexia/psychisch gestoord is diagnose. Ik denk zelfs dat ze denken dat ik geen enkele van de symptomen die ik zei echt heb en gewoon op internet symptomen van tumor ofzo opzocht en deze heb afgerateld. Enige afwijkende: microscopisch bloed in urine (was voor mij zichtbaar gestoord: of troebel of met vlokken ) en overal die gezwollen lymfeklieren (niet significant volgens hun, maar wel significant geweest dus) en ... tekenen van vetafbraak en verstoorde mineralen (neen toch?) die hun vermoeden van anorexia grond geven. Ik had nochtans gezegd dat ik niet KON eten of het er (ongewild!!) terug uitkomt... (of net niet ).


Alle andere klachten blijven dus bij nieuwe klachten, behalve de neurologische sensaties zijn nu duidelijk locatie-gerelateerde pijnen (in knie en bekken rechts). Incluis de vermagering en verzwakking dus... Ook niet veel geslapen gezien ik wakker word door de pijn of compleet badend in het zweet. Ik ben aan het einde van mijn Latijn.


Voorafgaand aan heel deze zever en miserie:

- chinees gegeten... vier dagen lang voor ontbijt, middag en avond. Reden: het ging toevallig slecht na die eerste dag Chinees, ik was te zwak om te gaan winkelen en had niets anders in huis. Toeval of niet? Niets wees op een voedselvergiftiging (zie symptomen aan begin ) Op dag vier smaakte het wel wat raar. En het had een halve dag uit de frigo gestaan door een toevalligheid.

- ik woon in zwaar vervuilde omgeving (alles-opstokende buren waar ik hier al regelmatig klaagzangen over deed + zware metalen)

- vulling moest uit tand die tot in tandbeen stak en daar ontsteking veroorzaakte, ongeveer anderhalve maand voor de start van de duidelijke symptomen. Terugkijkend vraag ik me af of een metalen vulling van 20 jaar oud inslikken ter grootte van mijn tand misschien niet ... Controleren voor zoiets wilden ze in geen enkel ziekenhuis wat ik begrijp maarja...
Ben altijd al gevoelig geweest voor luchtvervuiling (tranende ogen, keelpijn, gehoest, kortademig) Is vrij normaal als er plastic wordt gestookt ook denk ik.

- tekenen van auto-immuun: rechteroog altijd rood en gezwollen en huidprobleem op bepaalde plaatsen.

- veel op luchthavens geweest en in buitenland (zuid-europa), daar een week lang heel vermoeid en spierzwak geweest.

Ik voel me niet geroepen om oorzaak&gevolg verbanden te leggen, maar als ik dit allemaal met het beeld voor me van iemand die om eender welke reden ondervoed is geraakt, dan zou ik zeggen dat een groot deel van de klachten ook wel te wijten kunnen zijn aan een gebrek aan voedingsstoffen en bijhorende daling immuunsysteem. Ge moet trouwens zoveel voedingstekort niet hebben om dingen te beginnen voelen die er eigenlijk niet zijn (cf. die spin-achtige sensaties). Dus, mijn lekenadvies zou zijn: los van wat de oorzaak ook was gaat ge moeten maken dat ge eerst en vooral voldoende voedingsstoffen binnenkrijgt om uw lichaam weer goed te laten functioneren en uw immuunsysteem weer op te krikken. Eens ge in die zin hersteld zijt kunt ge zien welke symptomen er dan nog overblijven. In ieder geval is oorzaak&gevolg nu totaal vermengd: ge hebt symptomen die zowel oorzaak als gevolg van verzwakking kunnen zijn. Er hoeft volgens mij ook niks dodelijks aan de hand te zijn. Misschien is er iets kleins geweest (zoals een voedselvergiftiging) dat door wat interagerende factoren sterker is uitgevallen, waardoor ge verzwakt zijt en de deur zo open ging voor andere kleine dingen. Ik zou denken dat ge een ziekenhuis nodig hebt die u effe aan de intraveneuze voeding wil leggen. Als dat desnoods een psychiatrie is, dan is dat maar zo. Als iedereen denkt dat het psychosomatisch is, en gij zijt overtuigd van niet, kunt ge evengoed daar gaan liggen om hen het tegendeel te tonen en uw volle bereidheid te tonen om te eten enzo. (Op dezelfde manier zoals men naar een neuroloog gaat om iets neurologisch uit te sluiten, kunt ge evengoed naar de psychiatrie gaan om dat uit te sluiten - zo bekijkt men het helaas zelden). Met "het tegendeel tonen" bedoel ik niet dat ge met hen in gevecht moet gaan - dan verklaren ze u zeker psychisch gestoord - maar als ge meewerkt, en het helpt geen meter, dan is't aan hen om verder te kijken. Helpt het wel, des te beter. Zegt diagnostisch ook nog altijd niks, maar goed.
Voor ge denkt da'k u de psychiatrie in wil krijgen: dat wil ik dus NIET, maar als de andere disciplines geen oplossing voor u kunnen verzinnen, en ze wijzen allemaal naar daar, dan heb je twee keuzes: a) of je blijft op je eentje vechten. Dat is lastig, want dan moet je beslissingen en onzekerheid alleen dragen. b) of je 'geeft je over' aan degenen die denken dat ze je wel kunnen helpen, ook al denk jij van niet. een ander mag het denken dan eens doen. dat kan rust geven. blijkt het je helemaal tegen te vallen, dan kan je je boel pakken en vertrekken.

Ik zit hier nu ook met iets waarvan ze de oorzaak niet vinden (hyperventilatie is al gevallen - allez, ik ben er zelf mee afgekomen maar het leek me eigenlijk zelf onwaarschijnlijk). Als ze nu blijven wijzen naar hyperventilatie en ik zou zodanig verzwakken dat ik niet meer kan functioneren, zou het me ook niet uitmaken waar ik terecht kom, als ik maar kan rusten en terug aansterken.
Ik ben overigens ook eerst in psychotherapie geweest voor paniekstoornis om pas bij het falen daarvan de diagnose ziekte van menière te krijgen + geschikte behandeling.

En ik wil nu niet paternalistisch klinken, maar ge weet zelf ook dat ge stressy jaren achter de rug hebt. Ik zie u schrijven dat ge nu geen stress hebt. Ge weet zelf ook dat dat nu net hét uitgelezen moment zou zijn voor uw lichaam om alle stressgerelateerde klachten ineens te vertonen? Iemand die moest wegrennen voor een hongerige leeuw voelt ook pas de zeer in heel z'n lijf als hij veilig en wel is...

[Groentje-18]

Oorspronkelijk geplaatst door bgf324

Mss toch psychische problemen? Soms kan het zijn dat een pijn/mankement er precies echt is, maar dat die er toch niet is. Je zegt ook dat de dokters al vaak de link legden.
Misschien eens een psychische instelling proberen? Mss wordt je dan wel beter.

Ik ben er zodra toe in staat. Helaas ik weet (beroepsmatig) als dat het geval is, dat ze nooit nog een lichamelijke klacht serieus nemen. Zelfs een toeval door suikerspiegels die niet kloppen is waarschijnlijk gefaket enzovoort... Je kan het je niet indenken. Plus de medicatie die je dan gedwongen moet innemen.
En het uitstel voor een echte diagnose gevonden worden.
Niet te vergeten dat ik jaren geleden al jaren aan een stuk van het kastje naar de muur werd gestuurd. Psychosomatisch. Dat heeft ervoor gezorgd dat mijn dossier in gasthuisberg serieus is aangedikt. Geen enkele arts kon iets afwijkend vinden. Tot ik naar de juiste ging die "puur om mij gerust te stellen" toch maar een echo maakte, om mij te bewijzen dat ik kerngezond was hé. Dat bleek dus toch niet zo te zijn...

Zelfs toen ik de beelden voor mijn smoel zag met mijn eigen ogen zei ik "het was er toch niet???", "het was toch psychosomatisch??", "ik was toch kerngezond??" ...
Tarara dus... Diagnosestelling is nogal moeilijk tegenwoordig. Psychosomatisch is het makkelijkst. Ook dokters zijn lui en besparen graag.

[Quorn]

amai, Nyn, ook jij mooie reactie.

(zie mr dat ook jij niet ziek wordt dr al die stress door recente gebeurtenissen )

[Zimerman]

Een crashende internetbrowser (firefox) ergert mij momenteel.

[Nynorsk]

Oorspronkelijk geplaatst door Groentje-18

Ahja, mijn haar valt ook uit en mijn nagels zijn ontkleurt. En temperatuur is dus vaststelbaar ontregeld ... En altijd omgekeerd van wat logisch te verwachten is. Vertraagd ofzo. Geen idee. :-/

Dat zijn dus effectief symptomen van anorexie. Anorexie als in voedingstekort, niet als in anorexia nervosa. Ik geloof trouwens dat je géén A.N. hebt hoor.
Maar de naakte observatie is: je vertoont een HELEBOEL symptomen van A.N.. Ontkenning van A.N. is dan ook nog eens een symptoom van A.N.
Artsen die gewend zijn om symptoompjes op te tellen ga je niet kunnen overtuigen dat je geen A.N. hebt.
Dat is niet rechtvaardig. Een psychiater of psycholoog die u beter leert kennen gaat dat overigens wel inzien.

[Knipp]

Oorspronkelijk geplaatst door Groentje-18

niet verbazend met mijn gewicht.

Je blijft toch wat te vaag wat gewicht betreft.

Wat was je hoogste gewicht de voorbije 5 jaar ?

Wat is je normale portie afhaalchinees ? Eet je altijd maar een kwartje van zo'n bakje ? En de rest v d dag dan niets meer ?

Ga twee maanden terug in de tijd, toen je nog kon slikken, en beschrijf een ontbijt, een middagmaal, een avondmaal ...

De meeste problemen die je tot dusver hebt beschreven, zijn mogelijk alleen maar het gevolg van ondervoeding, allergie en een blaasinfectie ...

Je zegt herhaaldelijk 'ik eet echt wel wat ik kan', maar hoeveel was dat dan anderhalve maand geleden ?

Waarom ga je niet een keer praten met n paar anorexia patiënten ?
Msschn herken je symptomen ?
En indien niet, dan verheldert het msschn de verschillen tss jouw probleem en anorexia ...

[Quorn]

Oorspronkelijk geplaatst door Zimerman

Een crashende internetbrowser (firefox) ergert mij momenteel.

herstarten/upgraden (genoeg ram?)

[Zimerman]

Oorspronkelijk geplaatst door Quorn

herstarten/upgraden (genoeg ram?)

Firefox is up-to-date en ik beschik over een behoorlijke laptop (i7, 4gig geheugen). Voorlopig ben ik overgeschakeld naar internet explorer.

[Groentje-18]

Oorspronkelijk geplaatst door Nynorsk

Ik voel me niet geroepen om oorzaak&gevolg verbanden te leggen, maar als ik dit allemaal met het beeld voor me van iemand die om eender welke reden ondervoed is geraakt, dan zou ik zeggen dat een groot deel van de klachten ook wel te wijten kunnen zijn aan een gebrek aan voedingsstoffen en bijhorende daling immuunsysteem. Ge moet trouwens zoveel voedingstekort niet hebben om dingen te beginnen voelen die er eigenlijk niet zijn (cf. die spin-achtige sensaties). Dus, mijn lekenadvies zou zijn: los van wat de oorzaak ook was gaat ge moeten maken dat ge eerst en vooral voldoende voedingsstoffen binnenkrijgt om uw lichaam weer goed te laten functioneren en uw immuunsysteem weer op te krikken. Eens ge in die zin hersteld zijt kunt ge zien welke symptomen er dan nog overblijven. In ieder geval is oorzaak&gevolg nu totaal vermengd: ge hebt symptomen die zowel oorzaak als gevolg van verzwakking kunnen zijn. Er hoeft volgens mij ook niks dodelijks aan de hand te zijn. Misschien is er iets kleins geweest (zoals een voedselvergiftiging) dat door wat interagerende factoren sterker is uitgevallen, waardoor ge verzwakt zijt en de deur zo open ging voor andere kleine dingen. Ik zou denken dat ge een ziekenhuis nodig hebt die u effe aan de intraveneuze voeding wil leggen. Als dat desnoods een psychiatrie is, dan is dat maar zo. Als iedereen denkt dat het psychosomatisch is, en gij zijt overtuigd van niet, kunt ge evengoed daar gaan liggen om hen het tegendeel te tonen en uw volle bereidheid te tonen om te eten enzo. (Op dezelfde manier zoals men naar een neuroloog gaat om iets neurologisch uit te sluiten, kunt ge evengoed naar de psychiatrie gaan om dat uit te sluiten - zo bekijkt men het helaas zelden). Met "het tegendeel tonen" bedoel ik niet dat ge met hen in gevecht moet gaan - dan verklaren ze u zeker psychisch gestoord - maar als ge meewerkt, en het helpt geen meter, dan is't aan hen om verder te kijken.

Oepsie.

Dat is uiteraard een probleem... Dat ontken ik niet. Je weet meer van mijn achtergrond... Ik had die medische interesse, daardoor heb ik toevallig kennis opgedaan. Dat ik mee objectief probeer na te denken, daar kunnen ze echt niet mee lachen. Soit je begrijpt als ik daar sta met al mijn symptomen en de situatie uitleg en ze beginnen hun stereotype reutemeteut: anorexia, bloedgasprikje (alsof ik niet weet waarvoor dat dient ) en er wordt niet onderzocht voor wat ik denk dat mij ziek maakt, dezelfde onderzoeken worden herhaald terwijl er al bewijs is van het tegendeel. Intussen takel ik verder af en krijg ik nieuwe symptomen maar daar hebben ze geen oren naar en die zijn volgens hun verzonnen. Het is namelijk verboden nieuwe symptomen te krijgen in een ziekenhuis.

De laatste week heb ik gegeten, alles wat men me voorzette (gezien in een ziekenhuis en dus veel rustend ging dat met die druk enzo :-/). Ook vandaag alles. Dat is echt veel. Meer dan ik normaal eet op een dag. Ook zou een gebrek aan voedingsstoffen inmijn bloed zichtbaar moeten zijn.

Helpt het wel, des te beter. Zegt diagnostisch ook nog altijd niks, maar goed.
Voor ge denkt da'k u de psychiatrie in wil krijgen: dat wil ik dus NIET, maar als de andere disciplines geen oplossing voor u kunnen verzinnen, en ze wijzen allemaal naar daar, dan heb je twee keuzes: a) of je blijft op je eentje vechten. Dat is lastig, want dan moet je beslissingen en onzekerheid alleen dragen. b) of je 'geeft je over' aan degenen die denken dat ze je wel kunnen helpen, ook al denk jij van niet. een ander mag het denken dan eens doen. dat kan rust geven. blijkt het je helemaal tegen te vallen, dan kan je je boel pakken en vertrekken.

Mja, met mijn gewicht ... dat wordt collocatie volgens mij. Je weet ook, dat is een straatje zonder einde. God weet wat voor medicatie ik krijg. Antipsychotica misschien?
Ik denk dat ik morgen met mijn gastro-intestinoloog ga spreken... Vindt hij niks (nja dat darmprobleem, dat iets wat moest worden weggenomen is er en ik heb daar veel van afgezien maar gezien ik dat al gewoon was...) ... nu maar hopen dat dat niet ontaardt is... Die kans is praktisch onbestaande maarja.... Ik denk anderzijds dat als hij me ziet hij ook wel zo snugger is om te beseffen dat ... Voordeel is dat hij mij en mijn moeder (ook darmproblemen,nu ja, ik weet dat je er alles van kent ) al jaren kent.

Ik zit hier nu ook met iets waarvan ze de oorzaak niet vinden (hyperventilatie is al gevallen - allez, ik ben er zelf mee afgekomen maar het leek me eigenlijk zelf onwaarschijnlijk). Als ze nu blijven wijzen naar hyperventilatie en ik zou zodanig verzwakken dat ik niet meer kan functioneren, zou het me ook niet uitmaken waar ik terecht kom, als ik maar kan rusten en terug aansterken.
Ik ben overigens ook eerst in psychotherapie geweest voor paniekstoornis om pas bij het falen daarvan de diagnose ziekte van menière te krijgen + geschikte behandeling.

En ik wil nu niet paternalistisch klinken, maar ge weet zelf ook dat ge stressy jaren achter de rug hebt. Ik zie u schrijven dat ge nu geen stress hebt. Ge weet zelf ook dat dat nu net hét uitgelezen moment zou zijn voor uw lichaam om alle stressgerelateerde klachten ineens te vertonen? Iemand die moest wegrennen voor een hongerige leeuw voelt ook pas de zeer in heel z'n lijf als hij veilig en wel is...

Dat laatste klopt natuurlijk wel.

Ik weet het niet. Ik hoop éénorm dat het echt psychosomatisch is. Dat zou eigenlijk fantastisch nieuws zijn. Alleen lijkt het voor mij niet zo dus.
Ik vrees dat ze het snel moeten vinden of dat .... als er nu nog geen onomkeerbare schade is wat inmiddels betwijfelbaar is.

Tja deze omgeving is voor mij ook niet fantastisch natuurlijk. Op dit moment voel ik keelirritatie en proef ik de schoorsteenrook van de buren in mijn mond ...

[Groentje-18]

Oorspronkelijk geplaatst door Knipp

Je blijft toch wat te vaag wat gewicht betreft.

Wat was je hoogste gewicht de voorbije 5 jaar ?

Wat is je normale portie afhaalchinees ? Eet je altijd maar een kwartje van zo'n bakje ? En de rest v d dag dan niets meer ?

Ga twee maanden terug in de tijd, toen je nog kon slikken, en beschrijf een ontbijt, een middagmaal, een avondmaal ...

De meeste problemen die je tot dusver hebt beschreven, zijn mogelijk alleen maar het gevolg van ondervoeding, allergie en een blaasinfectie ...

Je zegt herhaaldelijk 'ik eet echt wel wat ik kan', maar hoeveel was dat dan anderhalve maand geleden ?

Waarom ga je niet een keer praten met n paar anorexia patiënten ?
Msschn herken je symptomen ?
En indien niet, dan verheldert het msschn de verschillen tss jouw probleem en anorexia ...

Ik heb echt geen anorexia, lol. Thuis zijn we allemaal panlatten. Genetisch zo, alle vrouwen althans. Ik kan je verzekeren dat dat een hel is want alles wordt inderdaad direct niet serieus genomen en gestoken op de magerheid en inderdaad, sommigen twijfelen of je zelfs wel eet.

Mijn gewicht nu zal 39-40 zijn. Mijn hoogste ooit was 46. !!!! Ik ben dus vijf kilo afgevallen. Ik eet zelfs meer dan veel van mijn leeftijdsgenoten die een normaal gewicht of overgewicht hebben.
Het was een Chinese rijst-tafel. ) En zelfs dan nog wordt het zodanig gepropt dat je uit zo'n bakje wel drie oervolle borden kan serveren.
Ik eet echt best veel hoor, veel mensen kunnen dat bevestigen. Ik ben zelfs ooit tegengehouden geweest door een arts die dezelfde overtuiging had als u en vele euh ... normale en weldenkende mensen (tis dat, begrijp me niet verkeerd, ik begrijp uw conclusie, tis alleen niet grappig en erg stigmatiserend voor de 'normale' magere mens...). Maar ik moest echt doorgaan want ik had afgesproken met mijn vrienden voor een etentje in een goed restaurant. Ik kan enorm van eten genieten goddank. Enfin, tot voor zes weken terug toch. Nu lijkt zelfs mijn smaak niet 100%.

Ik ken ook wel de kenmerken van anorexia en zou het ook herkennen bij mezelf. Maar mijn God ... voor lekker eten zou ik serieus wat willen doen. En ik snoep zoveel dat een dokter me ooit heeft gewaarschuwd voor ouderdomsdiabetes op jonge leeftijd.