Een einde aan de oorlog is nog niet in zicht, integendeel

[R. Kipling]

[quote=Universalia;10354583]Zal dat de oplossing zijn, ik denk het niet.

Poetin en medewerkers op de eerste rang zien uit te schakelen, want die zien hun kans schoon om verder door te stoten. /QUOTE]

Kinderlijk naïef als je weet dat door de woede die je daarmee creëert z'n opvolger waarschijnlijk Medvedev wordt of in een nog erger geval tot de meest patriottistische strekking a la Dughin behoort...

Oorspronkelijk geplaatst door Universalia

Men kan fan zijn van Rusland of van de Oekraïne uit oogpunt van *kassa*kassa* maar de EU moeten zij met rust laten daar heeft men al problemen genoeg.

Poetin zoekt maar 1 ding en dat is een confrontatie met de EU.

De Oekraïense bedelaar en enkele oorlogszuchtige Amerikaanse invloedrijke politici mogen inderdaad de EU met rust laten en hun boeltje, dat ze daar nota bene zelf in gang gezet hebben gedurende het laatste decennium zelf opkuisen. Ook enkele Europese politici mogen hun bakkes beginnen houden en eens focussen op wat er in de EU echt toe doet. Ons geld kan beter gebruikt worden.

Oorspronkelijk geplaatst door Universalia

Een ouder artikel 'leerde'...

'Als de strijd helemaal stopt, is Poetin politiek dood', zegt Rusland-expert

Een ouder artikel leert net helemaal niets, en al zeker niet als het van onze onafhankelijke en ongekleurde (sic) media komt. Mearsheimer heeft het al 10 jaar bij het rechte eind. Helaas moet hij echter optornen tegen enkele warmongerers; dit zowel in de V.S, als in Oekraïene.

[kelt]

Behalve ammunitie wisselen beide zijden toch regelmatig krijgsgevangenen en doden uit...

We lezen vandaag op Ukrinform (de 14de juni) dat 253 omgekomen Oekrainse militairen terug naar huis konden......


ZIj zullen zowat allemaal een heldenbegrafenis krijgen in hun dorpen en wijken van afkomst (er lijkt weinig gecremeerd te worden in Oekraine en Rusland komt het me voor)........met het halve dorp geknield langs de rand van de weg als de lijkwagen hun held eindelijk weer naar huis komt brengen.....

[Jan van den Berghe]

Oorspronkelijk geplaatst door R. Kipling

Mearsheimer heeft het al 10 jaar bij het rechte eind. Helaas moet hij echter optornen tegen enkele warmongerers; dit zowel in de V.S, als in Oekraïene.

Als er nu iemand is die zeker geen gelijk heeft, dan is het wel Mearsheimer.

What John Mearsheimer gets wrong about Ukraine
The great-power realist lets theory get in the way of fact.
By Katie Stallard
5 October 2023


When the facts change, the Nobel Prize-winning economist Paul Samuelson once said, I change my mind. Not so the realist scholar John Mearsheimer who, despite repeated evidence to the contrary, remains wedded to his conviction that the West is to blame for Russia’s war on Ukraine, that Vladimir Putin is not an imperialist, and that the Russian president is a “first-class strategist”. To Mearsheimer and his defenders, he is a courageous teller of truths. But there is a basic flaw at the heart of his argument: he does not understand Russian or Ukrainian domestic politics.

According to Mearsheimer’s model of great power behaviour, as he explains in a recent interview with the New Statesman’s Gavin Jacobson, Putin’s full-scale invasion of Ukraine in 2022 “should have come as no surprise” – although he concedes that he was personally surprised when it happened – because it was an all but inevitable response to the US-led march into “Russia’s backyard”. He characterises the conflict as a “preventive war” that “Russian leaders certainly saw… as ‘just’, because they were convinced that Ukraine joining Nato was an existential threat that had to be eliminated”.

It is certainly true, as Mearsheimer notes, that the Nato summit declaration in Bucharest in 2008 stated that Ukraine and Georgia “will become members of Nato”, but without any timeline for their accession. This was deliberate. The declaration was a compromise between those leaders who supported Kyiv’s eventual admission, most notably the then US president George W Bush, and those who were opposed, such as the French president Nicolas Sarkozy and German chancellor Angela Merkel. Was the resulting equivocation a particularly smart idea? No. Does it constitute justification for Russia’s invasion? Also, no.

Fifteen years later, Ukraine is not meaningfully closer to joining Nato. For evidence, one only has to look to Volodymyr Zelensky’s scathing response to the latest formulation from Nato leaders in Vilnius this July, which promised to “extend an invitation to Ukraine to join the alliance when allies agree and conditions are met”. (They did not specify what those conditions were.) As the Ukrainian president interpreted the message: “It seems there is no readiness neither to invite Ukraine to NATO nor to make it a member of the Alliance.”

Even if Ukraine had been close to Nato membership, this would still not explain Putin’s compulsion to invade it. Finland, which has a 1,340-kilometre land border with Russia, joined the alliance in April this year. Sweden, which sits across the Baltic Sea from St Petersburg, is poised to do the same if Turkey and Hungary approve its accession. Both countries have fought wars with Russia in past centuries. Yet Russian troops are not massing on their borders. The difference, of course, is how Putin views Ukraine.

Bizarrely – despite the fact that Putin has claimed that Ukraine is not a “real” country, invaded it, and compared himself to the 18th century Russian imperialist Peter the Great – Mearsheimer refuses to believe that his actions could be motivated by imperialism. “There’s no evidence that he had imperial ambitions before the war,” Mearsheimer assured the New Yorker’s Isaac Chotiner in November 2022, two months after Putin had announced the annexation of four Ukrainian regions. “There would have to be evidence that he had said that it was desirable to conquer Ukraine and incorporate it into Russia.” Plus, he added, Putin had said that he respected Ukraine’s sovereignty. But, Chotiner countered, Putin had also said that Russians and Ukrainians were “one people” and violated Ukraine’s sovereignty, so should we necessarily take him at his word? Mearsheimer changed the subject.

Equally perplexing is Mearsheimer’s tendency to conflate Putin’s obsessions with Russian interests as a whole. Mearsheimer’s assertion that “Russian leaders” viewed the invasion as “just” ignores the fact that much of the Russian foreign policy establishment was blindsided by the start of the war. Within the Kremlin elite, it was not a settled matter that conflict with Ukraine was inevitable or desirable. In fact, according to the Financial Times, Putin did not even consult his own foreign minister, Sergei Lavrov, ahead of the attack. “He has three advisers,” Lavrov reportedly complained to an oligarch later: “Ivan the Terrible. Peter the Great. And Catherine the Great.”

But perhaps the most glaring omission in Mearsheimer’s theory of the war is the role of Ukrainians themselves in determining the country’s future. As he presents it, Ukraine’s post-Soviet trajectory has been shaped by the West, above all the US, and Washington’s supposed obsession with bringing Ukraine into Nato. According to this world-view, Ukraine should be understood primarily as a strategic battleground to be dominated by Russia or the West, rather than an independent nation exercising its own democratic will. Mearsheimer does not see the 2014 Revolution of Dignity as a popular uprising against a corrupt, autocratic president who had reneged on the promise of closer integration with the EU, but as a “coup”. Putin’s invasion is not a desperate attempt to halt Ukraine’s progress towards a European future, but a predictable reaction to the US-led scheme to transform Ukraine into a “pro-American liberal democracy”.

Besides revealing an almost touching faith in American democracy’s promotion efforts, Mearsheimer misses the fact that Ukraine’s shift away from Moscow has been driven by direct experience of Russian foreign policy under Putin. There was no groundswell of popular support in Ukraine for joining Nato before Russia annexed Crimea in 2014. Ukraine’s military modernisation and its determination to join the Western alliance – like the rejuvenation of Nato itself – has been galvanised by Russia’s actions, not those of the US. His theory of great power politics might have made sense in the abstract, but it breaks down when confronted with the facts in Ukraine, and he comes uncomfortably close to defending an indefensible act of aggression. In this respect, we should be clear that Mearsheimer is not delivering harsh truths the world is not ready to hear, he is simply wrong.

https://www.newstatesman.com/world/e...-on-everything

[kelt]

beide zijden zitten met het zeer aanzienlijke probleem dat,om te penetereren in de linies aan de overkant van het niemandsland (de gecontesteerde zone heet men dat ook wel eens) men.....awel....bedoelde zone moet oversteken....

We weten ondertussen allemaal hoe vlotjes en aangenaam dat gaat voor de strijdende partijen.Gezien het al zowat een jaar vooral de Russen zijn die zich offensief opstellen zijn zij het vooral die dit stuk geografie opvullen met schroot en stukken vlees....(ik zou het niet willen ruiken ...... )


Een paar maanden geleden meldde men dat er motorfietsen gebruikt werden om supersnel (en lichtvoetig als het ware) het niemandsland overheen te crossen en binnen te breken in de dunbemande Oekrainse linies......met enige succes in het begin lijkt het wel....Dit was verrassend,FPV drone operators hadden geen tijd om te reageren,mijnenvelden werden overgeflitst en artillerie kan niet echt reageren daarop en er ZIJN bovendien niet overal manschappen in de "linies".....Die Russen werden als een soort dragonders waarvan de overlevenden afstegen van hun strijdrossen eens ze ergen opdoken en dan problemen veroorzaakten....



Ondertussen echter meldt men dat men ergens in het Russische bevel moet gedacht hebben,enkele motorfietsen is goed,meer is beter.Kolonnes in komplete Mad Max stijl (een mix van gepantserde en niet gepantserde voertuigen omzwermd met grote aantellen motorfietsen vallen aan......

https://www.kyivpost.com/analysis/35211
Vuhledar.....een legendarische naam als het om gemotoriseerde Russische aanvalsvormen gaat...Ze gaan daar nog een gespecialiseerd museum over inrichten...

Het is wel een interessante manier om te sterven alweer.....

[Jan van den Berghe]

Oorspronkelijk geplaatst door R. Kipling

Een ouder artikel leert net helemaal niets, en al zeker niet als het van onze onafhankelijke en ongekleurde (sic) media komt. Mearsheimer heeft het al 10 jaar bij het rechte eind. Helaas moet hij echter optornen tegen enkele warmongerers; dit zowel in de V.S, als in Oekraïene.

Mearsheimer heeft het helemaal niet bij het rechte eind. En al zeker niet op het morele vlak. Lees maar. Dit artikel dateert al van in 2022.

John Mearsheimer’s lecture on Ukraine: Why he is wrong and what are the consequences
Filip Kostelka
11 July 2022
Filip Kostelka is Professor and Chair in Political and Social Change at the Department of Political and Social Sciences of the European University Institute.


On 16 June 2022, John Mearsheimer, Professor at the University of Chicago, delivered a lecture on the war in Ukraine at the Robert Schuman Centre of the European University Institute. During the lecture, Mearsheimer defended his controversial view that Russia’s invasion of Ukraine is the fault of the United States and NATO. For scholars studying Central and Eastern Europe and the region’s citizens, the lecture is deeply problematic on factual, scientific, and moral grounds. This article addresses the validity of Mearsheimer’s central thesis, the quality of the presented evidence, and the lecture’s broader implications and the concept of academics’ social responsibility. It argues that Mearsheimer’s explanation of the war in Ukraine is intellectually unsatisfactory and that it rests on shaky empirical foundations. By publicly defending his scientifically unsound thesis, Mearsheimer legitimises Russia’s propaganda and violates the fundamental values of social responsibility that all academics should respect.

A controversial thesis
Mearsheimer’s main point is that the United States and its allies are to blame for Russia’s invasion of Ukraine since they allegedly pushed for Ukraine’s NATO membership, the prospect of which Russia has seen as an existential threat. There are at least four reasons why this account is wanting.

First, it ignores the fact that Ukrainians – like other Eastern Europeans – have been actively seeking NATO membership to protect themselves from the Russian threat. They did not need to be pushed, they have desperately wanted to join. They first officially applied for membership in 2008 and repeatedly declared it a policy priority after 2014. However, in Mearsheimer’s account, Ukrainians appear only as victims of Russia’s invasion, deprived of any agency. Ascribing to them a uniquely passive role is an analytical shortcoming that turns the blame game on its head, and an illustration of how condescendingly some Western academics and pundits regard Central and Eastern Europeans: as clueless pawns in a geopolitical game played by the “great” powers.

Second, Mearsheimer’s account is at least partially incomplete since, in isolation, it cannot satisfactorily explain the timing of the invasion or why other pro-Western countries in Russia’s immediate neighbourhood have avoided a similar fate. When Russia’s invasion started, it still appeared extremely unlikely that Ukraine would join NATO in the foreseeable future. What is more, the prospect that NATO, in the implausible scenario of Ukrainian membership, would launch an attack against a nuclear power is foolish. Indeed, Ukraine joining NATO would hardly be a credible military threat to Russia and, if Crimea remained in Russian hands, Russia’s key strategic interests would be largely preserved. All this suggests that any serious explanation of the invasion needs to consider additional factors such as Russia’s domestic political situation; the ideological and symbolic threat a democratic and prosperous Ukraine would represent to Russia’s incumbent political regime; and the potential desire of an ageing dictator to conquer immortality through territorial expansion. Without considering these factors and assessing them against solid empirical evidence, we will never understand what triggered the invasion.

Third, Mearsheimer’s explanation draws on his own version of the realist theory of international relations, offensive realism, which is not an overly reliable guide to the behaviour of contemporary states. Offensive realism holds that great powers such as Russia cannot tolerate perceived security threats in their neighbourhoods. However, here as elsewhere, offensive realism often fails on empirical grounds. The breakup of the Soviet Bloc, the post-Cold War military weakness of Germany, and peace among major European powers are just a few examples of such failures. Even if Russia really considered the prospect of Ukraine’s accession to NATO as an existential threat, which is far from certain despite Russia’s official rhetoric, there was absolutely no certainty that it would react in the way it did to Ukraine’s sovereign decision to seek joining the alliance. It is not by accident that the invasion took many members of Russia’s political establishment by surprise. Given the variety of alternative scenarios that could unfold, blaming the United States, NATO, or even Ukraine – if we acknowledge its active pursuit of NATO membership – for the war is not only morally wrong (i.e., wars are always started by those who pull the trigger, not those who join a defensive military alliance), but it is also intellectually unsatisfactory.

Fourth, one would hope that such a controversial thesis would be borne out by strong empirical evidence. Yet, the evidence presented during the lecture largely boils down to an uncritical reading of selective official statements made by the Russian leadership. Furthermore, the justification of the use of this “evidence”, referring to the alleged sincerity of Russia’s president, reveals further cracks in the credibility and scientific value of the central argument.

Weakness of the empirical evidence
Why should one believe what Russia’s leaders say? “Because Putin rarely lies to foreign audiences”, claimed Mearsheimer. He went on to pre-empt disagreements by reminding the lecture hall that he had authored a book on lying in international politics, which finds that political leaders lie to other countries much less often than we think. This attempt to mute criticism regrettably failed to mention that the book is not based on systematic research (page 12 of the book); that lying is rare particularly for democracies like the United States (p. 13), which Russia is not; and that the frequency of lying largely depends on the definition of what lying is (p. 26), which is somewhat restrictive in the book at hand. During his talk, Mearsheimer thus remained oblivious to Russia’s numerous lies on public record, including Putin’s original denial of any involvement in Crimea in 2014, which was followed by open boasting about the annexation a few months later. The US Department of State even went so far as to officially publish two 10-item lists of documented Russia’s falsehoods on Ukraine in 2014.

Mearsheimer’s lack of critical scrutiny of Russia’s statements contrasts with his refusal to consider that Russia could have imperial ambitions and that the invasion’s objective could (also) be territorial. While he was willing to take selected statements on the existential threat by Putin at face value, he would accept the imperial motivation only if somebody proved that Putin “thought it was a desirable goal, […] a feasible goal, […] [and] that he intended to pursue that goal”. It is hard to imagine what kind of evidence Mearsheimer would like to see as Putin has been quite clear in his repeated pre-invasion statements, denying the legitimacy and even the very existence of the independent Ukrainian state. On the eve of the invasion, Putin explicitly argued that Ukraine never had “real statehood,” and said it was an integral part of Russia’s “own history, culture, spiritual space.” After the invasion, he went on to compare himself to the 18th century Tsar, Peter the Great, and to declare that Russia was simply reclaiming its territory.

Engaging in curious intellectual gymnastics, Mearsheimer defended his central thesis by claiming that while Putin’s objectives escalated during the invasion into imperial ambitions, Russia originally did not want to annex territory before the invasion. Why? “Because there were only 190,000 soldiers in Russia’s invading army, which is far too small a force to vanquish and occupy Ukraine”. Yet again, this argument does not hold much water when we remember that Russia clearly targeted Kiev from the first day of the invasion and that it suffered terrible military losses arguably due to poor intelligence. All available evidence points to a disastrous miscalculation by the Kremlin leadership consisting, among others, in a serious over-estimation of the effectiveness of its own army, and of the popular support for Russia within Ukraine. Russian may have assembled fewer troops than would be normally necessary for controlling a country the size of Ukraine because it expected little resistance. Its military operations were supposed to be backed by a network of Ukrainian collaborators, most of whom, however, may have existed only in reports prepared by Russia’s security officials. According to Ukrainian official sources, which certainly need to be interpreted carefully in wartime, Putin discovered that his secret services may have embezzled $5 billion allocated from the Russian budget for subversive operations in Ukraine between 2014 and 2022.

More generally, denying the plausibility of Russia’s imperial objectives oddly clashes with the core tenets of Mearsheimer’s own theory and a large amount of circumstantial evidence from Central and Eastern Europe. Offensive realism argues that great powers aim to maximise their material capabilities. If Russian intelligence reports suggested Ukrainians would not resists their invaders, why wouldn’t Putin want to annex Ukraine’s territory? And why would his plans escalate from intervention to annexation when the invasion did not go as planned, as Mearsheimer claims? On the contrary, such escalation would have made much more sense if the invasion had proceeded smoothly. By questioning Russia’s imperial ambitions, Mearsheimer turns a blind eye to the nostalgia for the Soviet empire in Russian public opinion, the persistence of a hierarchical and imperial worldview among Russian elites and in the Russian media, and Russia’s meddling in the politics of Central European countries. Moreover, in the months leading up to the invasion, Russia required a Ukrainian pledge to not join NATO, but also a NATO pledge to withdraw all troops from the territories of its post-1990 members in Central and Eastern Europe. Clearly, Russia’s ambitions do not stop with Ukraine. That is fully in line with offensive realism, but it runs counter to Mearsheimer’s current thesis, which implies that if the US did not push for Ukraine’s NATO membership, there would be no “crisis.”

Consequences and academics’ social responsibility
Mearsheimer’s determined promotion of his controversial view is hard to understand. Whether it is motivated by his attachment to the realist theory, a taste for provocation, or even some proximity to Russia’s interests is hard to tell. Nevertheless, his account has limited explanatory power and little scientific value. It inter alia leads to theoretical inconsistencies, relies on cherry-picking of official statements made by a serial liar in international relations, sets double standards when assessing available evidence, and uses rhetorical gymnastics to address unfavourable new realities. What is enrobed in a scientific cloak is punditry with far too serious real-life consequences. It plays into the hands of Russian propaganda, which the Kremlin does not hesitate to instrumentalise. Mearsheimer clearly does not realise or care how socially detrimental his questionable claims are.

While the right to express unpopular academic ideas needs to be defended, their authors are responsible for the consequences. They should always weigh the strength of the supporting evidence, the ideas’ potential benefits to society, and the likely repercussions of expressing them outside purely academic circles. When the evidence is weak, societal benefits are low, and the repercussions are disastrous (such as legitimising a criminal invasion), academics should choose a different topic for touring the world’s lecture halls.

https://euideas.eui.eu/2022/07/11/jo...-consequences/

[kelt]

Nabij het Britse House of Parliament in Londen is,in deze tijd van Olympische Spelen,een krachtig monument opgericht dat de boodschap keihard aanbrengt...

https://www.gov.uk/government/news/4...liament-square

Het getal 487,in grote cijfers,in de Oekrainse kleuren,omringt daar allerlei "kapot" sportmateriaal.....



487 Oekrainse sportlui zijn al gevallen in deze oorlog.....De Oekrainse delegatie aan de Olympische Spelen 2024 bedraagt ongeveer 150 atleten.....


Zowat 4000 Oekrainse sportlui zijn actief in inzet in deze oorlog....ze hebben geen tijd meer voor wat ze dachten dat hun beroep zou worden, want de Wlad besliste anders.......

[kelt]

Een kort maar eigenlijk vernietigend stukje op het ISW

https://www.understandingwar.org/bac...ssian-weakness

.

De neiging van "het Westen",ook en zeker de VS,om de Oekrainers als het ware in te binden(kijk maar naar de saga van de levering van ongeveer ieder wapensysteem,en de toelating om die dan te gebruiken) wordt vlakaf beschouwd als de reden dat deze oorlog nog steeds aan de gang is en Mr Putin nog steeds in het zadel......


Rusland is ZEER afhankelijk van externe handel voor zijn economie en oorlogsmachine (zoals wel meer naties ),evident is Rusland TRAAG in het aanpassen op nieuwe situaties,onderandere gecreeerd door een tegenstander die moet vechten als een kat in het nauw en dus rare sprongen maakt....

Maar Rusland KRIJGT tijd,en PAST ZICh AAN...

We zien het weer...De UKR's hebben weer voor een verrassing van formaat gezorgd om zich een taktisch en strategisch voordeel te bezorgen....en mogelijk de druk op andere delen van het front (Donbas,richting Pokrovsk.....NIET GOED daar!) te verlichten.

En ja hoor,daar zijn we weer,ze mogen geen Stormhawks inzetten in Kursk,ze krijgen geen Taurussen,ook de ATACMs zijn onderhevig aan beperkingen....Gelukkig blijken de Fransen kompleet soepel aangaande het gebruik van zweefbommen en zijn er blijkbaar Himars toegestaan.....enfin.......ZEVERPOLITICI van het westen die duizeden extra doden veroorzaken (zowel bij Russische als Oekrainse militairen,die ik beiden VEEL hoger inschat dan "Belgische VTM-Kolonels" en dito "TV special Forces") en vluchtelingstromen omdat deze oorlog zo maar blijft duren....

De F-16's zijn niet klaar natuurlijk,met zowat een jaar vertraging spelen ze nog geen rol van betekenis.....

Onze gemiste medeforummer PVE krijgt iedere week een beetje meer gelijk.....

De eigenlijk bespottelijke militaire zwakte van de West-Europese naties (dit is ONS deeltje van het Euraziatisch continent hé) en onze overdreven interne focus in de staatsuitgaven op het behoeden en koesteren van zwakkelingen,afwijkelingen,profiteurs en overbodigheden ten nadele van sterkte en doortastendheid betekent dat anderen (de Russen,de Amerikanen en mogelijk de Chinezen) eigenlijk mee gaan bepalen hoe het daar moet aflopen....of eerder zoals PVE suggerreerde de betrokkenen,die duidelijk gevaarlijk en moreel sterk zijn,mekaar wat laten uitroeien.......


Het is a f g r i j s e l i j k......Putin gaat NIET stoppen......"incrementalisme" in hulp aan Oekraine HELPT hem........

[Erw]

Oorspronkelijk geplaatst door kelt

Een kort maar eigenlijk vernietigend stukje op het ISW
https://www.understandingwar.org/bac...ssian-weakness
De neiging van "het Westen",ook en zeker de VS,om de Oekrainers als het ware in te binden(kijk maar naar de saga van de levering van ongeveer ieder wapensysteem,en de toelating om die dan te gebruiken) wordt vlakaf beschouwd als de reden dat deze oorlog nog steeds aan de gang is en Mr Putin nog steeds in het zadel......
Rusland is ZEER afhankelijk van externe handel voor zijn economie en oorlogsmachine (zoals wel meer naties ),evident is Rusland TRAAG in het aanpassen op nieuwe situaties,onderandere gecreeerd door een tegenstander die moet vechten als een kat in het nauw en dus rare sprongen maakt....
Maar Rusland KRIJGT tijd,en PAST ZICh AAN...
We zien het weer...De UKR's hebben weer voor een verrassing van formaat gezorgd om zich een taktisch en strategisch voordeel te bezorgen....en mogelijk de druk op andere delen van het front (Donbas,richting Pokrovsk.....NIET GOED daar!) te verlichten.
En ja hoor,daar zijn we weer,ze mogen geen Stormhawks inzetten in Kursk,ze krijgen geen Taurussen,ook de ATACMs zijn onderhevig aan beperkingen....Gelukkig blijken de Fransen kompleet soepel aangaande het gebruik van zweefbommen en zijn er blijkbaar Himars toegestaan.....enfin.......ZEVERPOLITICI van het westen die duizeden extra doden veroorzaken (zowel bij Russische als Oekrainse militairen,die ik beiden VEEL hoger inschat dan "Belgische VTM-Kolonels" en dito "TV special Forces") en vluchtelingstromen omdat deze oorlog zo maar blijft duren....
De F-16's zijn niet klaar natuurlijk,met zowat een jaar vertraging spelen ze nog geen rol van betekenis.....
Onze gemiste medeforummer PVE krijgt iedere week een beetje meer gelijk.....
De eigenlijk bespottelijke militaire zwakte van de West-Europese naties (dit is ONS deeltje van het Euraziatisch continent hé) en onze overdreven interne focus in de staatsuitgaven op het behoeden en koesteren van zwakkelingen,afwijkelingen,profiteurs en overbodigheden ten nadele van sterkte en doortastendheid betekent dat anderen (de Russen,de Amerikanen en mogelijk de Chinezen) eigenlijk mee gaan bepalen hoe het daar moet aflopen....of eerder zoals PVE suggerreerde de betrokkenen,die duidelijk gevaarlijk en moreel sterk zijn,mekaar wat laten uitroeien.......
Het is a f g r i j s e l i j k......Putin gaat NIET stoppen......"incrementalisme" in hulp aan Oekraine HELPT hem........

Datzelfde Instituut dat in 2022 verklaarde dat Russisch leger economie tegen het vallen van de blaren ingestort ging zijn.
De hele klas Experts 17570 lesuren Voortschrijdend Inzicht gevolgd bij de wereldgerenommeerde Ierse Professeur-Expert John McReality.
Met de Klassieke StaatsUitleggen als Groot Studie Resultaat.
E kijk jongens onze bestelde Studie zat in de boïte!
Iedereen krabbelt uit de zetels.
Mes langs de Grote Envelop.
A4's op tafel uit leggen.
Drummen.

"Niet genoeg personeel."
"Niet genoeg middelen."
"Niet genoeg bevoegdheden."

Miljaarde wie had da gepeisd!

[Erw]

Oorspronkelijk geplaatst door kelt

...De F-16's zijn niet klaar natuurlijk,...

Hoezo niet klaar?
Wat moest er nog aan gebeuren dan?
Ze hadden die toch gereviseerd voor leveren?
Terug vliegklaar maken, zo die dingen.

[Erw]

Oorspronkelijk geplaatst door kelt

De eigenlijk bespottelijke militaire zwakte van de West-Europese naties (dit is ONS deeltje van het Euraziatisch continent hé)

Wie is da eigenlijk, die ONS van je?
Voor wie klapte gij allemaal?

[fred vanhove]

Twee jaar geleden zouden de Russen al hun musea aan het leeghalen geweest zijn gezien hun legermateriaal toen al was opgebruikt. Ondertussen vliegen de raketjes daar nog steeds vrolijk heen en weer

We moeten ons nu dringend bewapenen tegen die gevaarlijke Russen die na al die tijd al hoogstens 7 dorpen hebben veroverd in UKR

Maar allemaal geen probleem.....de miljoenen euro's vliegen daar in het rond en velen worden nu schatrijk met dat heen en weer geschiet daar aan die grens

Hoe zit het ondertussen met al die superjachten van die oligarchen zijn die nu al openbaar verkocht ???

Ah ja en den Diesel is nu goedkoper als voor de oorlog

Ik ben geen slimme maar zeker geen naieve. Ze maken Jan Modaal nogal eens wat wijs

[Erw]

Volgens kelt, of die zen Oekrainse Propaganda Divisie bron, 't onderscheid is soms lastig te maken
https://forum.politics.be/showpost.p...&postcount=281
... is de Oekrainse Koersk regio armee, met 1/5de van de af te leggen weg naar Koersk achter de boeg, zich nu aan het installeren in een Russische vertragingslinie.
In plaats van derop en derover, om vertraging te vermijden.
Dus da belooft, als ge nog 4/5de van uw weg moet afleggen.

[Boduo]

Oorspronkelijk geplaatst door Erw

Volgens kelt, of die zen Oekrainse Propaganda Divisie bron, 't onderscheid is soms lastig te maken
https://forum.politics.be/showpost.p...&postcount=281
... is de Oekrainse Koersk regio armee, met 1/5de van de af te leggen weg naar Koersk achter de boeg, zich nu aan het installeren in een Russische vertragingslinie.
In plaats van derop en derover, om vertraging te vermijden.
Dus da belooft, als ge nog 4/5de van uw weg moet afleggen.

De Oeks maken loopgraven: ze willen dus BLIJVEN en evt. nog een beetje verder gaan.

[Universalia]

Ik heb het boek in bezit maar nog niet gelezen...

Omschrijving

Met operatie Barbarossa, de Duitse invasie van Rusland in de zomer van 1941, wenste Hitler niets minder te bereiken dan de vernietiging van het Sovjetcommunisme, de uitroeiing van de Joden en het scheppen van lebensraum voor het Arische ras. Maar de Duitse opmars werd een kolossale mislukking en leidde tot de totale ineenstorting van het Derde Rijk.

Geen rekening gehouden met de weersomstandigheden...foute boel dus.

[Erw]

Oorspronkelijk geplaatst door Boduo

De Oeks maken loopgraven: ze willen dus BLIJVEN en evt. nog een beetje verder gaan.

Oe ze maken loopgraven? Die waren er al.
Alleen, de orientatie voor verdedigen is de verkeerde.
De schietplekken aan de foute kant.
Da leest raar zunne, zo met 80% van de afstand tot Koerk nog te gaan, zich gaan nestelen in ne tank met de reactieve pantserblokken.. aan de binnen ipv buiten kant. Sorrie w'ebben de handleiding van onze Westblok leraar nie goe gelezen.
Op Marsjeren is derop en derover e.
Nie derop en blijven zitten.
Dan zijt ge ne kloekhen.
Broedt ge tot de Russische vos uw komt opfretten en uw ei onbeheerd achter blijft voor de rest van de er als de kippen bij zijnde rest van de dierenwereld.

[Erw]

Oorspronkelijk geplaatst door Universalia

Ik heb het boek in bezit maar nog niet gelezen...
Geen rekening gehouden met de weersomstandigheden...foute boel dus.

Nou nee, Barbarossa ging eerst goe vooruit, alleen tja, veel te ambitieus.
Net als nu, tot in Oekraine gaan dreigen tegen Rusland, ge snapt da Rusland die ambitie over hun schreef vond. En dat nogal wat andere plekken in de werled,beseffen dat zij daarna next zullen zijn, en dat ze belden naar Putin, menier kweetet, webben wa naast elkaar geleefd, mor kijk, kheb ier en dor wa gelezen, kwillek keer klappen, komt es af, of zeg gij waar.
Wat gaat er nog overschieten van de EU economie, als de russen met made in china gaan weglopen en de chinezen met made in Rusland gaan weglopen?
Als ze da allemaal ier, in de oude wereld, gaan moeten vinden, en allemaal zelf doen, da gaat nogal ne koor van bleiten worden in de staatsnepeconomie.
Zelfs die gaan dan ook nie meer mee willen Marsjeren, en dan krijgt ge da scenario dat het Sovjet Blok deed vallen.
Concerten in Brussel en Washington.

De foute boel ier is dat 't Westblok het intussen al zover gedreven heeft. Onderdelenmiserie zie dat onderwerp. Prijzen ervan met ne derde tot de helft omhoog. Ge hebt gezien waar da begon he.
Waar dat gaat eindigen is dan ook duidelijk he.

https://www.nbcboston.com/news/local...doors/2415140/

The pandemic’s impact on the store’s supply chain made it difficult to keep new bicycles in stock. And although repairs kept the business going, some parts were hard to get due to supply shortages.

Soon, the store was losing money, he said.

Saying goodbye to customers was the hardest part.

“We had people with tears in their eyes, and by the time they were done talking with me, I had tears in my eyes also,” Harris said.

De Lockdowns en Sancties van de Westblok Nazi's.

[kelt]

Verschillende mede-forummers zijn ,zo te lezen,het DOEL uit het oog verloren...

Het DOEL is niet persé dat het Putin regime moet vallen.Dat zou misschien een soort bonus zijn,maar niet meer.

Het DOEL is niet dat Rusland uit elkaar valt.Dit zou wel eens een gevolg kunnen zijn,maar daar speelt dan 500 jaar kolonialisme van de Russen in grote delen van Eurazie ,en hun ineenkrimpende demografie in de gekoloniseerde gebieden,evenzeer een rol...


Het DOEL is dat de Russische troepen gans Oekraine,zoals het op de kaarten in 1991 na de ineestorting van de Soviet Unie stond ,en door de VN erkend is,verlaten..

Het DOEL is dat Rusland zich vervolgens onderwerpt aan de juridische procedures en schadevergoedingen wegens de vele misdaden ,die inmiddels ook in de vorm van immer zwellende dossiers te vinden zijn..We weten ook wel dat veel aspecten DAARVAN "onderhandelbaar" zullen blijken te zijn om geostrategische en economische redenen....ALS het niet te lang meer duurt...



Hoe langer het Putin regime dit rekt,hoe langer Moskou de "gestes" negeert (het niet leveren van de Taurus,het nog steeds weigeren van Stormhawks boven Russisch gebied,de schandalige vertraging van het F-16 dossier..de Duitsers,de Britten en de Amerikanen doen GESTES)....hoe minder kans dat hij dit verhaal overleeft.


Eén telefoongesprek van hem ,met Volodomyr,gevolgd door een face to face meet-up,bvb in Kursk Oblast, en het kan het begin van het eind van deze oorlog zijn.....Dan kan hij in zijn eigenste Rusland proberen te consolideren......met wat er nog over is van zijn machtsstrukturen (want straks is enkel de FSB nog over,en dan is het een kwestie van wie de hardste vuisten heeft......misschien wel de FSB zelf,ZONDER Putin...

En kom niet af met nucleaire dreiging,dat is belachelijk,en de kans is dan heel erg groot,eigenlijk zelfs zeker,dat er sprake zal zijn van grote volksverhuizingen richting de enorme en mogelijk onaangetaste delen van Rusland,en wees maar zeker dat DIE immigranten GEEN RUSSEN meer nodig gaan hebben.....


Putin heeft nog een kans dat zijn regimestruktuur,waar hij al 40 jaar aan werkt,dit nog overleeft,maar dat kan enkel zonder dat gedoe in Oekraine....

[kiko]

De sterkte van Rusland, nl. de gigantische oppervlakte, is ook een zwakte: het is onmogelijk om die grens van 20.000 km. op een ernstige manier te bewaken.

[kelt]

Een Oekrainse inval in de Belgorod Oblast nabij het plaatsje Kolotilovka enkele dagen geleden is,luidens een artikel in de UP van de 16de augustius(met verwijzing naar de WP), in een debacle uitgedraaid....



ergo...er zijn Russische troepen en officieren die hun vak wel kennen....
Het heeft er ongetwijfeld mee te maken dat de Belgorod Oblast wel hun deel
gekregen hebben van "incursies" en iemand dat daar een beetje moe was....

[Loki]

Oorspronkelijk geplaatst door Jan van den Berghe

Als er nu iemand is die zeker geen gelijk heeft, dan is het wel Mearsheimer.

De uitleg van Mearsheimer is nogal eenzijdig en het lijkt wat overdreven om de Russische invasie van Oekraïne enkel aan de Verenigde Staten en de NAVO is toe te schrijven. De rol van de westerse regeringen mag echter niet onderschat worden. Tientallen jaren lang hebben de regeringen van Washington en zijn bondgenoten hun strategische en economische belangen nagestreefd onder de dekmantel van het bevorderen van democratie en liberale waarden in Oekraïne. Zo probeerde de VS vaak de politieke verandering in Oekraïne te beïnvloeden. Dit was het geval tijdens de Oranje Revolutie van 2004-2005, waar buitenlandse NGO’s weinig veranderden aan de corruptie en het autoritarisme in Oekraïne, maar wel het cruciale doel bereikten om het buitenlandse beleid van Oekraïne naar het westen te duwen. De gasperikelen(veroorzaakt door Ruslands reactie) betekenden opnieuw een klap voor de Oekraïense economie die nooit teruggekeerd was naar het niveau van 1990. De economische prestaties van het land waren op vier na slechtste van de hele wereld. Voor het conflict met Rusland losbarstte had Oekraïne een negatieve cumulatieve groei vergelijkbaar met landen zoals de Democratische Republiek Congo, Burundi en Jemen.

Na zijn nederlaag tegen Joesjtsjenko had Viktor Janoekovitsj hard gewerkt aan het opnieuw opbouwen van zijn reputatie en was hij de meest vertrouwde politicus van het land geworden. Vervolgens won hij de verkiezingen in februari 2010 van Joelija Timosjenko en werd Janoekovitsj tot president van Oekraïne gekozen. Veel waarnemers vreesden dat de focus van het buitenlandse beleid van Oekraïne weer naar Rusland zou verschuiven en dat Oekraïne voor de Europese Unie 'verloren' was. Janoekovitsj had nochtans herhaaldelijk verklaard dat integratie in de EU nog steeds een prioriteit is van zijn buitenlands beleid, hoewel hij eraan toevoegde dat vriendschappelijke en constructieve betrekkingen met Rusland ook van cruciaal belang waren. Oekraïne zou terugkeren naar het beleid van oud-president Kravtsjoek. Dit beleid was erop gericht om het maximale resultaat te behalen uit het ontwikkelen van gunstige betrekkingen met zowel Brussel als Moskou. Janoekovitsj bevond zich in een moeilijke situatie. De steun van het Westen bracht dan ook een hoge prijs met zich mee die bekend was bij de vele arme landen die zich voor reddingsoperaties tot het Westen hebben gewend: de afschaffing van tarieven, een bevriezing van lonen en pensioenen, bezuinigingen en het einde van de gassubsidies aan Oekraïense huishoudens. Poetin had de bedoeling deze drift naar het Westen een halt toe te roepen wanneer hij Janoekovitsj een vrijblijvende lening aanbood ter grootte van de lening die het IMF voorstelde. Op hetzelfde moment zette hij hem onder druk door te dreigen met een Russische handelsblokkade. Oekraïne keek naar een catastrofaal handelsverlies met Rusland en de EU slaagde er niet in iets aan te bieden dat dit verlies kon evenaren. Janoekovitsj maakte toen de berekende keuze om in te gaan op het aanbod van Moskou. Janoekovitsj volgde gedurende vier jaar een dunne lijn. Hij sloot een deal waarbij de Russische Zwarte Zeevloot de Krim tot 2042 als basis mocht gebruiken. In ruil kreeg Oekraïne scherp geprijsd Russisch gas.

Amerikaanse functionarissen, die ontevreden waren over de mislukte EU-deal, zagen hun kans in de Maidan-protesten. Volgens de Financial Times speelde New Citizen een grote rol bij het op gang brengen van het protest. Een door Washington gefinancierde groep geleid door een pro-EU-oppositiefiguur. De organisatie had honderdduizenden dollars ontvangen uit Amerikaanse initiatieven ter bevordering van de democratie. Washington nam zelfs een nog directere rol op zich toen de onrust eenmaal begon. Senatoren John McCain en Chris Murphy ontmoetten de fascistische leider van Svoboda en maakten hun steun aan de demonstranten samen met hen bekend. Dit terwijl de Amerikaanse assistent-minister van Buitenlandse Zaken Victoria Nuland hen sandwiches uitdeelde. Later bleek uit een uitgelekt telefoongesprek dat Nuland en de Amerikaanse ambassadeur in Oekraïne aan het manoeuvreren waren om de post-Maidan regering vorm te geven. ‘Fuck the EU,’ zei Nuland tegen hem, vanwege Europa's minder agressieve interventie in Oekraïne. “Yats is the guy who’s got the economic experience”, zei ze, verwijzend naar oppositieleider Arseni Jatsenjoek, die het verwoestende neoliberale beleid steunde dat door het Westen werd geëist. Jatsenjoek werd dan ook de premier in de post Maidan interim-regering. Nu Janoekovitsj eruit was, ondertekenden de interim-regering en de zorgvuldig uitgekozen premier de EU-deal waarmee de beweging van Oekraïne naar het Westen versterkt werd en opnieuw zware bezuinigingsmaatregelen werden ingeluid die door het IMF waren geëist. Op aandringen van de toenmalige vicepresident Joe Biden tekende de opvolger van Janoekovitsj een privatiseringsronde af, verhoogde de pensioenleeftijd en verlaagde de gassubsidies. Het was dus duidelijk dat Amerikaanse functionarissen de Maidan-opstand hebben gesteund en uitgebuit voor hun eigen doeleinden.