Meer macht voor de stakingspiketten...

[-Jo-]

Oorspronkelijk geplaatst door Tavek

De vakbonden steunen is, met enige weldenkenheid, dom.

Binnen het bestaande systeem heeft een gemiddelde werknemer er eerder belang bij dat te doen dan dat'm er schade van ondervindt.

Of meen jij dat er ergens een oneindige bron van geld is die je kan pluimen om het ideaal van de vakbonden te voeden ?

Dit soort onzin doodt elke gezonde discussie.
1. Wat is "het ideaal" van de vakbonden. Eerst en vooral verschillen ze onderling en anderzijds is er een gigantisch verschil tussen wat hun basis wenst en wat de top van de vakbonden wenst.
2. Wat betreft geldtekorten en eisen die gesteld worden: eens wat verder kijken dan de neus lang is aub. De discussie is véél te beperkt tussen platgelopen paden van de werkgevers enerzijds en hetgeen de vakbonden eisen anderzijds.

Ik WENS niet solidair te zijn met jullie. Niet niet, nooit niet.

Wat uw onbenullig persoontje wenst is van geen belang. Bent u belgisch staatsburger en hier woonachtig, dan gaat u voldoen aan de wetgeving. Punt uit. Staat die u als persoontje niet aan, verhuis dan. Of doe aan politiek, maar ondertussen ga je die wetgeving wel ondergaan.

En ik zal het ook niet zijn.

Tuurlijk wel, tenzij je verhuist / een andere nationaliteit aanneemt / criminele daden stelt.

Europese Unie for the win !

???

[-Jo-]

Oorspronkelijk geplaatst door Sfax

Jouw controledrang interesseert me ook niet, net zomin als je moeizucht me iets interesseert.

Welke controledrang? Ik zeg gewoon hoe de vork aan de steel zit in het huidige systeem en dat er een continentale traditie bestaat van collectief overleg. Dat dit u inhoudelijk niet aanstaat, hoeft u niet op mij te projecteren.

Zo'n totalitaire trekjes zijn zelden meer dan een uiting van een totaal gebrek aan inhoud.

Alweer een persoonlijke aanval. Inhoud: 0,0.

Jij hebt dat ook niet, maar dat houdt je klaarblijkelijk niet tegen.

Ik zeg wat de situatie is, en dat ik net zoals vele duizenden (de grote meerderheid) daar ook geen probleem mee heb in vergelijking met uw extremistisch gedachtengoed.

Mijn probleem is dat allerminst. Ik doe niet mee aan collectief onderhandelen noch aan collectief beslissen. Niet voor mezelf, en niet voor mijn teams.

Als jij werkt in belgië en onderworpen bent aan het belgisch arbeidsrecht, dan doe jij dat natuurlijk wel. Dat jij dat niet wil, net zoals al die liberaal-extremistische krielhaantjes, is van totaal geen belang.

Jij bent gezien je reacties wel iemand die daar een groot probleem mee heeft. Waarom? Past dat niet in je "ik wil dicteren wat anderen moeten doen en laten"-plaatje?

Bij mij draait in tegenstelling tot u niet alles om mijn eigen persoontje (allicht moeilijk te begrijpen voor u?). Ik heb geen probleem met collectief overleg en/of arbeidsorganisatie. Jij wel. Ik heb wel een probleem met volksvreemd liberaal-extremisme dat hier een nog meer asociaal systeem komt propageren terwijl ze meestal wel de vruchten plukken van collectieve voorzieningen.

Vertel me eens, waar ben ik niet vrij?
Really, surprise me, snoer me de mond als je zo zeker van jezelf bent . Op welke vlakken heb ik een valse vrijheid?

Het menselijk bestaan kan niet los gedacht worden van de gemeenschappen en maatschappelijke verbanden waarin het zich afspeelt. Het idee dat er een primitieve natuurtoestand zou hebben bestaan met naast elkaar levende autonome individuen is een fictie: de samenleving is niet het resultaat van een overeenkomst die mensen zouden hebben ondertekend met het oog op de maximalisering van hun eigenbelang, maar van een spontane vereniging.

In de gemeenschappen waarin het sociale leven wordt belichaamd, tekent zich in het middenveld een ingewikkeld netwerk af tussen persoon, groepen personen en de mensheid. Sommige tussengeledingen berusten op erfelijkheid (aangeboren eigenschappen), andere zijn bewuste creaties of berusten op vrije keuze (coöperaties). De gemeenschapsband, waarvan reactionaire denkrichtingen nooit de autonomie hebben willen erkennen, en die niet kan worden herleid tot gewoon de "civiele maatschappij", is in de eerste plaats een handelingsmodel voor de personen binnen die gemeenschappen en niet het algemene resultaat van die handelingen, het berust op een brede consensus die aan dit model voorafgaat.

Het behoren tot een of meer gemeenschappen maakt de individuele identiteit helemaal niet ongedaan, maar vormt er het voetstuk van: wanneer men zijn oorspronkelijke gemeenschap verlaat, is het over het algemeen om deel te gaan uitmaken van een andere. Of ze nu op aangeboren eigenschappen of samenwerkingscriteria berusten, de grondslag van de gemeenschap vormt altijd de wederkerigheid. Gemeenschappen worden opgebouwd en gehandhaafd doordat ieder van de leden de zekerheid gevoelt dat alles wat van ze gevraagd wordt ook van de anderen kan worden gevergd. Wederkerigheid van onder naar boven en andersom van rechten en plichten, van bijdrage en herverdeling, van gehoorzaamheid en bijstand, alsmede de horizontale wederkerigheid van voor wat hoort wat, broederlijkheid, vriendschap, liefde. De rijkdom van de samenleving staat in verhouding tot de verscheidenheid van subgemeenschappen die ze omvat: deze verscheidenheid staat onophoudelijk onder druk doordat ze ontbreekt (conformisme, aanpassing, ongedifferentieerdheid, gelijkschakeling) of doordat deze buitenmatig wordt doorgedrukt (afscheiding, opsplitsing, atomisering).

De holistische opvatting, dat het geheel méér is dan de som van zijn onderdelen en als geheel ook specifieke eigenschappen bezit, wordt bestreden door het moderne duo individualisme/universalisme dat de gemeenschap in verband brengt of gelijkstelt met versteende hiërarchie, gebrek aan openheid, bekrompen dorpsmentaliteit en zelfs opsluiting, of ook met benepen burgerlijkheid. Een vals vrijheidsbegrip is het logische gevolg.
Dit individuo-universalisme heeft zich ontvouwd onder het gesternte van het (politieke) contractdenken en het (economische) marktdenken. Maar in werkelijkheid heeft de moderniteit de mens helemaal niet bevrijd door hem te ontdoen van zijn oude familiebanden, plaatselijke samenwerkings- en stamverbanden en godsdienstgemeenschappen. Integendeel, hij is erdoor onderworpen aan zwaardere beperkingen, want die komen van verder weg, zijn van onpersoonlijker aard en nog meer veeleisend: een mechanische, abstracte en volledige onderwerping heeft de plaats ingenomen van organische veelvormige verbanden.

Door te vereenzamen is de mens ook kwetsbaarder geworden en wordt hij gemakkelijker blootgesteld. Hij is los komen te staan van elke zingeving, omdat hij zich niet meer kan spiegelen aan een model en het voor hem geen zin meer heeft vanuit algemeen maatschappelijk standpunt zijn plaats te weten. Het individualisme is uitgelopen op vrijwillige uittreding en onvrijwillig aan de kant gezet worden, op de verbrokkeling van de maatschappelijke instituties (de familie, school, kerk,...) en op de greep die bureaucraten gekregen hebben op de gemeenschapsband.
Wie de balans opmaakt, stelt vast dat het grote moderne emancipatieproject zich laat analyseren als een grootschalige vervreemding. Maar kom, je hebt toch de vrijheid om een Wii te kopen. Als je genoeg verdient tenminste, want het liberalisme kondigt wel rechten af in haar vrijheidsideaal, maar kan in veel gevallen niet de middelen verschaffen om die ook uit te kunnen uitoefenen.

[Sfax]

Oorspronkelijk geplaatst door -Jo-

Welke controledrang? Ik zeg gewoon hoe de vork aan de steel zit in het huidige systeem en dat er een continentale traditie bestaat van collectief overleg. Dat dit u inhoudelijk niet aanstaat, hoeft u niet op mij te projecteren.

Jouw controledrang waarvanj je telkens opnieuw in je posts blijk geeft. Jouw drang om te moeten gana bepalen wat anderen moeten doen en niet moeten doen, vanuit je utopisch "alles voor het volk, het land, de maatschappij en het individu is daar ondergeschikt aan"-beeld.
Je fulminaties tegen het feit dat ik dat collectief gezwets naast me neer leg, zijn daar een mooie illustratie van. Je blijft daar trouwens verder mee gaan door terug je eigen grote gelijk te willen projecteren op de realiteit door opnieuw niet verder te geraken dan "de traditie".

Als er al zo'n traditie bestaat (quod non), dan is ze gedoemd het lot van alle tradities te ondergaan: doorbroken worden. Hersenloos tradities volgen is trouwens hetzelfde als hersenloos de vakbond volgen in al wat ze zeggen en doen: pure idiotie.

Die continentale traditie is er trouwens enkel in jouw hoofd. Er is collectief overleg ja, maar dat is niet absoluut en allesomvattend. Er is genoeg individueel overleg ook. Dat dat niet in jouw wereldbeeld thuis hoort, is goed mogelijk, maar dat verandert niets aan het feit dat het er is en er zal blijven zijn.

Ik zeg wat de situatie is, en dat ik net zoals vele duizenden (de grote meerderheid) daar ook geen probleem mee heb in vergelijking met uw extremistisch gedachtengoed.

Nee, jij zegt niet wat de situatie is. Jij zegt wat de situatie zou moeten zijn volgens jouw opvattingen.

Als jij werkt in belgië en onderworpen bent aan het belgisch arbeidsrecht, dan doe jij dat natuurlijk wel. Dat jij dat niet wil, net zoals al die liberaal-extremistische krielhaantjes, is van totaal geen belang.

Lol, neen, ik doe dat niet. Pech voor jou .
Er is namelijk niets in dat arbeidsrecht dat me verbiedt of verhindert om individueel te onderhandelen en individueel te verlonen.
Wat heb jij daar op tegen?

Bij mij draait in tegenstelling tot u niet alles om mijn eigen persoontje (allicht moeilijk te begrijpen voor u?). Ik heb geen probleem met collectief overleg en/of arbeidsorganisatie. Jij wel. Ik heb wel een probleem met volksvreemd liberaal-extremisme dat hier een nog meer asociaal systeem komt propageren terwijl ze meestal wel de vruchten plukken van collectieve voorzieningen.

Je komt wat klagen dat ik me aan persoonlijke aanvallen bezondig, maar je doet zelf niet veel meer dan dat . Schattig toch.
Je bent een grotere egoïst dan je zelf wel durft toegeven. In jouw wereldbeeld is er immers geen plaats voor mensen die niet hetzelfde denken als jij. Het draait wel degelijk rond jouw persoontje en jouw visies, alleen probeer je dat in een sociaal pakje te verpakken.

Ik geef trouwens nergens aan dat ik een probleem heb met collectief overleg, noch met organisaties; ik geef wel aan dat ik me daar niet door laat leiden, noch dat ik hun decreten als de absolute waarheid ga beschouwen.
Als ik mijn teams opslag wil geven, dan zal ik dat doen onder mijn bepalingen, en dat zullen zij die het verdienen krijgen wat hun toekomt terwijl zij die het niet verdienen niks zullen krijgen. Dat daar collectieve besluiten zijn dat iedereen x% moet krijgen, zal me worst wezen.

Het menselijk bestaan kan niet los gedacht worden van de gemeenschappen en maatschappelijke verbanden waarin het zich afspeelt. Het idee dat er een primitieve natuurtoestand zou hebben bestaan met naast elkaar levende autonome individuen is een fictie: de samenleving is niet het resultaat van een overeenkomst die mensen zouden hebben ondertekend met het oog op de maximalisering van hun eigenbelang, maar van een spontane vereniging.

In de gemeenschappen waarin het sociale leven wordt belichaamd, tekent zich in het middenveld een ingewikkeld netwerk af tussen persoon, groepen personen en de mensheid. Sommige tussengeledingen berusten op erfelijkheid (aangeboren eigenschappen), andere zijn bewuste creaties of berusten op vrije keuze (coöperaties). De gemeenschapsband, waarvan reactionaire denkrichtingen nooit de autonomie hebben willen erkennen, en die niet kan worden herleid tot gewoon de "civiele maatschappij", is in de eerste plaats een handelingsmodel voor de personen binnen die gemeenschappen en niet het algemene resultaat van die handelingen, het berust op een brede consensus die aan dit model voorafgaat.

Het behoren tot een of meer gemeenschappen maakt de individuele identiteit helemaal niet ongedaan, maar vormt er het voetstuk van: wanneer men zijn oorspronkelijke gemeenschap verlaat, is het over het algemeen om deel te gaan uitmaken van een andere. Of ze nu op aangeboren eigenschappen of samenwerkingscriteria berusten, de grondslag van de gemeenschap vormt altijd de wederkerigheid. Gemeenschappen worden opgebouwd en gehandhaafd doordat ieder van de leden de zekerheid gevoelt dat alles wat van ze gevraagd wordt ook van de anderen kan worden gevergd. Wederkerigheid van onder naar boven en andersom van rechten en plichten, van bijdrage en herverdeling, van gehoorzaamheid en bijstand, alsmede de horizontale wederkerigheid van voor wat hoort wat, broederlijkheid, vriendschap, liefde. De rijkdom van de samenleving staat in verhouding tot de verscheidenheid van subgemeenschappen die ze omvat: deze verscheidenheid staat onophoudelijk onder druk doordat ze ontbreekt (conformisme, aanpassing, ongedifferentieerdheid, gelijkschakeling) of doordat deze buitenmatig wordt doorgedrukt (afscheiding, opsplitsing, atomisering).

De holistische opvatting, dat het geheel méér is dan de som van zijn onderdelen en als geheel ook specifieke eigenschappen bezit, wordt bestreden door het moderne duo individualisme/universalisme dat de gemeenschap in verband brengt of gelijkstelt met versteende hiërarchie, gebrek aan openheid, bekrompen dorpsmentaliteit en zelfs opsluiting, of ook met benepen burgerlijkheid. Een vals vrijheidsbegrip is het logische gevolg.
Dit individuo-universalisme heeft zich ontvouwd onder het gesternte van het (politieke) contractdenken en het (economische) marktdenken. Maar in werkelijkheid heeft de moderniteit de mens helemaal niet bevrijd door hem te ontdoen van zijn oude familiebanden, plaatselijke samenwerkings- en stamverbanden en godsdienstgemeenschappen. Integendeel, hij is erdoor onderworpen aan zwaardere beperkingen, want die komen van verder weg, zijn van onpersoonlijker aard en nog meer veeleisend: een mechanische, abstracte en volledige onderwerping heeft de plaats ingenomen van organische veelvormige verbanden.

Door te vereenzamen is de mens ook kwetsbaarder geworden en wordt hij gemakkelijker blootgesteld. Hij is los komen te staan van elke zingeving, omdat hij zich niet meer kan spiegelen aan een model en het voor hem geen zin meer heeft vanuit algemeen maatschappelijk standpunt zijn plaats te weten. Het individualisme is uitgelopen op vrijwillige uittreding en onvrijwillig aan de kant gezet worden, op de verbrokkeling van de maatschappelijke instituties (de familie, school, kerk,...) en op de greep die bureaucraten gekregen hebben op de gemeenschapsband.
Wie de balans opmaakt, stelt vast dat het grote moderne emancipatieproject zich laat analyseren als een grootschalige vervreemding. Maar kom, je hebt toch de vrijheid om een Wii te kopen. Als je genoeg verdient tenminste, want het liberalisme kondigt wel rechten af in haar vrijheidsideaal, maar kan in veel gevallen niet de middelen verschaffen om die ook uit te kunnen uitoefenen.

Leuke copy-paste. Wanneer ga je nu mijn vraag beantwoorden?

[Tavek]

Oorspronkelijk geplaatst door -Jo-

Binnen het bestaande systeem heeft een gemiddelde werknemer er eerder belang bij dat te doen dan dat'm er schade van ondervindt.

Omdat de gemiddelde werknemer enkel aan eigen zak denkt, en als em zichzelf de markt uit prijst, dop wilt hebben.

Dit soort onzin doodt elke gezonde discussie.
1. Wat is "het ideaal" van de vakbonden. Eerst en vooral verschillen ze onderling en anderzijds is er een gigantisch verschil tussen wat hun basis wenst en wat de top van de vakbonden wenst.
2. Wat betreft geldtekorten en eisen die gesteld worden: eens wat verder kijken dan de neus lang is aub. De discussie is véél te beperkt tussen platgelopen paden van de werkgevers enerzijds en hetgeen de vakbonden eisen anderzijds.

Vakbonden willen collectieve armoede. Iedereen arbeider, iedereen arm.

Wat uw onbenullig persoontje wenst is van geen belang. Bent u belgisch staatsburger en hier woonachtig, dan gaat u voldoen aan de wetgeving. Punt uit. Staat die u als persoontje niet aan, verhuis dan. Of doe aan politiek, maar ondertussen ga je die wetgeving wel ondergaan.

Werken in het buitenland is voldoende om niet bij te dragen aan uw gezeiks. NL heeft een belastingsdruk van 40 %. Belgie 57 %. U weet, het scheel al heel wat honderden euros per maand door 10 km over de grens te gaan werken.

Tuurlijk wel, tenzij je verhuist / een andere nationaliteit aanneemt / criminele daden stelt.



???

Het verhuizen, werken, inschrijven in het buitenland is lekker gemakkellijk door de EU.

[Sfax]

Oorspronkelijk geplaatst door Tavek

Werken in het buitenland is voldoende om niet bij te dragen aan uw gezeiks. NL heeft een belastingsdruk van 40 %. Belgie 57 %. U weet, het scheel al heel wat honderden euros per maand door 10 km over de grens te gaan werken.

Luxemburg 38%
Tsjechië 32%
Zwitserland ook iets van een dikke 30% dacht ik
Jersey en Guernsey is ook ook ergens rond de 20%

Maar inderdaad, je hoeft niet ver te gaan om al per direct terecht te komen in fiscale regimes die een pak realistischer zijn.

[Zwitser]

Oorspronkelijk geplaatst door born2bewild

heel juist...waarom achterbaks?

Inderdaad. Gewoon direct ontslaan. Toen twee jaar geleden de arbeiders in een werkplaats van de Zwitserse spoorweg staakten was de eerste reactie van de directie ze gewoon allemaal te ontslaan.
De vakbonden staan in Zwitserland zo zwak dat een doornsee arbeider maar 5000 euro per maand verdient.

[Boduo]

Oorspronkelijk geplaatst door Zwitser

Inderdaad. Gewoon direct ontslaan. Toen twee jaar geleden de arbeiders in een werkplaats van de Zwitserse spoorweg staakten was de eerste reactie van de directie ze gewoon allemaal te ontslaan.
De vakbonden staan in Zwitserland zo zwak dat een doornsee arbeider maar 5000 euro per maand verdient.

Dat is ook nodig: het leven in Zwitserland is VERSCHRIKKELIJK duur.