Alfred Rosenberg over de Endlösung, Israel en een waarschuwing naar Amerika toe

[Fien Fluytenzuyger]

Gedateerd, maar toch een interessante tekst.

Overgenomen uit de memoires van Alfred Rosenberg, partijideoloog van de NSDAP, ter dood veroordeeld tijdens de Nüremberg-processen.


================================================== ================================================== ==============



Ik heb in vele toespraken uitgelegd dat de verering van Germaans bloed daarom niet de minachting voor andere rassen impliceert, maar integendeel, respect voor andere rassen. Sinds rassen, als de kern van naties, geschapen zijn door de natuur, vraagt het respect voor de natuur automatisch het respect voor diens creaties. Het doel van de grootschalige ontwikkeling van volkeren is de juridische erkenning van raciaal-geconditioneerde families van volkeren binnen hun thuislanden. Stijl, gewoonten, taal, zijn de manifestatie van verschillende zielen en volkeren; en net zoals dezen niet kunnen gemengd worden zonder een daaruit resulterende ontzuivering, zo kunnen mensen, als uitvoeringsvorm, en aan wie zij zowel biologisch als spiritueel vasthangen, zich niet vermengen. Deze concepten zijn wereldwijd op tegenstand onthaald door diegenen die, misschien oorspronkelijk beïnvloed door het genereuze humanisme van de 18de eeuw, gewoonweg niet de moed hebben om nieuwe ontdekkingen te accepteren, of vrezen dat elke corrigerende maatregel hun economische status zou kunnen beïnvloeden. De grote vragen der laatste eeuwen konden niet op een rustige en doelbewuste wijze besproken worden omdat één probleem verjaard op het standpunt -- dat van het Jodendom.

Het moet gezegd worden dat de orders voor de massale vernietiging van het Joodse volk zoals Hitler ze gaf, eerder nooit plaatsgevonden hebben zelfs bij de zwaarste tegenstanders van het Jodendom. De actualiteit van deze vernietiging, echter, verleent een griezelige ondertoon aan elk woord gesproken in een tijd van strijd en oorlog, en onze aanklagers hebben niets meer gedaan dan op een energetische wijze deze woorden in verband te brengen met een bewuste oorzakelijke relatie met de gebeurtenissen in Auschwitz. Zij beweren dat de Endlösung (eindoplossing), als een geheime politie-jargon, het plan en wil was van ons allemaal, dat wij allen samen een samenzweerden om deze misdaden te plegen. De aanklagers trekken zich niets aan van de onhistorisch aspecten van dergelijke zuiver retrospectieve beschuldigingen. Zij willen enkel de slachtoffers tonen geeïst door de gehele wereldopinie. Buiten dat wordt elk anti-joodse gebaar gekenmerkt, zo niet strafbaar, althans als een uitlokking van een misdrijf. Blijkbaar was dan niets echt buiten de massamoorden en de onverdedigbaar vicieuze propaganda die leidde tot deze vernietigingskampen.


Het joodse vraagstuk is zo oud als het Jodendom zelf, en antisemitisme is altijd het antwoord wanneer joden op het toneel verscheen, van Tacitus tot Goethe, Schopenhauer, Wagner en Dostojevski. In het Duitsland van 1911 bezaten zij gelijke rechten, en verkeerden in belangrijke posities. De oorsprong van het antisemitisme is terug te vinden in zwarte handel tijdens WO I gemaakt werden, groeide evenredig met de woekerwinsten, en werd wijdverspreid na de opstand van 9 november 1918. Hun verschillend zijn werd toegegeven door alle joden. Soldaten werden begroet door de joodse professor Gumbel met de verklaring dat hun kameraden op het veld der schande gevallen waren. In een theater gefinancierd door een Joodse miljonair werd de Stahlhelm vertrapt terwijl een gedicht met het refrein: Dreck, Weg damit! (Vuil, weg ermee!) werd gereciteerd.

Het explosieve nieuws dat ons heden bereikt uit Palestina is niet enkel sensationeel maar bezorgt ons zelfs nieuwe historische symbolen. Aan het einde van de 18e eeuw had Londen Parijs vervangen als centrum van de Joodse wereldpolitiek. Groot-Brittannië is altijd gul geweest in haar houding ten opzichte van de westerse Joden, met name sinds de dagen van Edward VII. Tijdens de Eerste Wereldoorlog was het in Londen dat Palestina werd beloofd aan de Joden. Ondanks de protesten van Lords Leamington, Islington en Sydenham, volhardde Londen in een houding van uiterste clementie t.o.v. Joodse eisen. Het Joods Agentschap werd de Opperste Raad van de Westerse Jodendom. Het dankte zijn bestaan aan de politieke invloed van de zionistische wereldorganisatie onder leiding van professor Chaim Weizmann. Sinds liberale, orthodoxe, en vele andere joden weigerden zich bij de zionistische beweging aan te sluiten, werd dit Joods Agentschap zo opgericht zodat Weizmann ook, in een soort van persoonlijke unie, het leiderschap over de niet-Zionisten kon overnemen.

Zodra de officiële executieve stevig gevestigd was in Londen, is de samenzwering tegen de positie van Engeland in het Oosten begonnen. Vandaag is het echte centrum waarschijnlijk gevestigd in New York. Weizmann werd tegengewerkt door een groep radicalen onder leiding van Vladimir Jabotinsky, de zogenaamde revisionisten, wiens volgelingen bijna uitsluitend uit het oosterse Jodendom gerekruteerd werden. Zij eisten niet alleen Palestina op maar ook Transjordanië, en de verdrijving van alle Arabieren uit dit gebied dat door de Joden verlaten is meer dan twee duizend jaar geleden. Jabotinsky overleedt. Verschillende terreurgroepen werden gevormd en continu gevoed door illegale immigratie. Onder andere ook de zogenaamde Stern-groep waarvan de leden, in 1944, de Britse staatssecretaris van het Nabije Oosten Lord Moyne in Caïro vermoordden. Nu hebben ze blijkbaar het Britse hoofdkwartier in Jeruzalem opgeblazen.


In een speech die hij hield in 1920 verklaarde Weizmann: " We told the authorities in London: we shall be in Palestine whether you want us there or not. But it would be better for you to want us, otherwise our constructive force will turn into a destructive one that will bring about ferment in the entire world. At the Congress in Karlsbad, a broken British promise might prove more costly than the upkeep of an army in Palestine." Het ene moment was het Joodse vraagstuk nog een dwalende schaduw over de wereld, het andere zou ze kunnen uitmonden tot een enorme kracht tot zijn opbouw of vernietiging. Wat nu gebeurt in Palestina is nu voldoende bewijs van een feit dat niet over het hoofd kan worden gezien: dat goede wil en vrijgevigheid ten opzichte van bewezen historische arrogantie geen goed meer kan doen, dat zelfs de beste vrienden der joden aangevallen zijn met bommen om hen tot eindeloze naleving te dwingen. Het Britse Rijk, dat ons hier berecht, heeft veel meer moeten doen dan wij deden in 1933.

Terecht worden de slachtoffers van Auschwitz, Majdanek en de rest ons voorgehouden, en zij heeft een zeer zware schuld op de Duitse natie gelegd. Niettemin spreken de miljoenen moorden, verbanningen en deportaties die nu plaatsvinden in Duitsland onder de ogen van de geallieerden, net zo krachtig tegen onze beschuldigers. De christelijke kerken beweren terecht dat ze tegenstanders waren van de anti-Joodse wetten. Maar ook hier moet toegegeven worden dat dat voornamelijk kuiperij is. Wat op 9 november 1938 geschiedde werd onlangs in zijn geheel bekend, en is onwaardig en onfatsoenlijk. Zo heeft het Duitse volk deelgenomen in praktijken die ze eerder bij anderen bekritiseerde (het lynchen der zwarten). Vandaag beweert het Christendom dat onder hun leiding dergelijke gruwelen niet zou hebben plaatsgevonden. Misschien wel, als je weigert het verleden in ogenschouw te nemen.


De oorlog tegen het Jodendom kwam er omdat een vreemd volk op Duitse bodem het politiek en geestelijk leiderschap van het land brutaliseerde, en toen het zich triomfantelijk waande, er mee pronkte. Vandaag, echter, zal een louter protest tegen zulk fenomeen elkeen die een haarscherpe differentiatie vraagt tussen deze vijandige kampen onder zoveel verdenking plaatsen dat niemand het probleem nog durft aankaarten zonder beschuldigd te worden een nieuwe Auschwitz voor te bereiden. Toch, de geschiedenis staat niet stil. De machten des levens en van het bloed bestaan en zullen effectief zijn. Dezelfde staat dat ons vandaag beschuldigt van misdaden tegen de menselijkheid, zou beter met volle aandacht luisteren naar de theoriëen betreffende rassen en afkomst, als zij tenminste wenst haar macht te behouden. Veertien miljoen negers en mulatten, vier tot vijf miljoen joden, de Japanners in het westen, en de rest, is meer dan Amerika kan dragen zonder het erfgoed van zijn pioniers in gevaar te brengen. Want als de huidige generatie er niet in slaagt te voorkomen dat het op een dag 25 miljoen negers en mulatten, 10 miljoen joden en halfjoden in Amerika zal hebben, zal een latere generatie hard zijn in zijn oordeel.

De Amerikanen moeten beslissen of zij een blank Amerika willen, of de keuze van een president steeds meer het onderwerp zal worden van concessies aan "mulattisering". In het laatste geval zullen de Verenigde Staten van Amerika, binnen de loop van een paar eeuwen, dezelfde weg volgen als het Oude Griekenland en Rome...

Alfred Rosenberg

Memoires, 1946

[den dinges]

Oorspronkelijk geplaatst door Fien Fluytenzuyger

Gedateerd, maar toch een interessante tekst.

Overgenomen uit de memoires van Alfred Rosenberg, partijideoloog van de NSDAP, ter dood veroordeeld tijdens de Nüremberg-processen.


================================================== ================================================== ==============



Ik heb in vele toespraken uitgelegd dat de verering van Germaans bloed daarom niet de minachting voor andere rassen impliceert, maar integendeel, respect voor andere rassen. Sinds rassen, als de kern van naties, geschapen zijn door de natuur, vraagt het respect voor de natuur automatisch het respect voor diens creaties. Het doel van de grootschalige ontwikkeling van volkeren is de juridische erkenning van raciaal-geconditioneerde families van volkeren binnen hun thuislanden. Stijl, gewoonten, taal, zijn de manifestatie van verschillende zielen en volkeren; en net zoals dezen niet kunnen gemengd worden zonder een daaruit resulterende ontzuivering, zo kunnen mensen, als uitvoeringsvorm, en aan wie zij zowel biologisch als spiritueel vasthangen, zich niet vermengen. Deze concepten zijn wereldwijd op tegenstand onthaald door diegenen die, misschien oorspronkelijk beïnvloed door het genereuze humanisme van de 18de eeuw, gewoonweg niet de moed hebben om nieuwe ontdekkingen te accepteren, of vrezen dat elke corrigerende maatregel hun economische status zou kunnen beïnvloeden. De grote vragen der laatste eeuwen konden niet op een rustige en doelbewuste wijze besproken worden omdat één probleem verjaard op het standpunt -- dat van het Jodendom.

Het moet gezegd worden dat de orders voor de massale vernietiging van het Joodse volk zoals Hitler ze gaf, eerder nooit plaatsgevonden hebben zelfs bij de zwaarste tegenstanders van het Jodendom. De actualiteit van deze vernietiging, echter, verleent een griezelige ondertoon aan elk woord gesproken in een tijd van strijd en oorlog, en onze aanklagers hebben niets meer gedaan dan op een energetische wijze deze woorden in verband te brengen met een bewuste oorzakelijke relatie met de gebeurtenissen in Auschwitz. Zij beweren dat de Endlösung (eindoplossing), als een geheime politie-jargon, het plan en wil was van ons allemaal, dat wij allen samen een samenzweerden om deze misdaden te plegen. De aanklagers trekken zich niets aan van de onhistorisch aspecten van dergelijke zuiver retrospectieve beschuldigingen. Zij willen enkel de slachtoffers tonen geeïst door de gehele wereldopinie. Buiten dat wordt elk anti-joodse gebaar gekenmerkt, zo niet strafbaar, althans als een uitlokking van een misdrijf. Blijkbaar was dan niets echt buiten de massamoorden en de onverdedigbaar vicieuze propaganda die leidde tot deze vernietigingskampen.


Het joodse vraagstuk is zo oud als het Jodendom zelf, en antisemitisme is altijd het antwoord wanneer joden op het toneel verscheen, van Tacitus tot Goethe, Schopenhauer, Wagner en Dostojevski. In het Duitsland van 1911 bezaten zij gelijke rechten, en verkeerden in belangrijke posities. De oorsprong van het antisemitisme is terug te vinden in zwarte handel tijdens WO I gemaakt werden, groeide evenredig met de woekerwinsten, en werd wijdverspreid na de opstand van 9 november 1918. Hun verschillend zijn werd toegegeven door alle joden. Soldaten werden begroet door de joodse professor Gumbel met de verklaring dat hun kameraden op het veld der schande gevallen waren. In een theater gefinancierd door een Joodse miljonair werd de Stahlhelm vertrapt terwijl een gedicht met het refrein: Dreck, Weg damit! (Vuil, weg ermee!) werd gereciteerd.

Het explosieve nieuws dat ons heden bereikt uit Palestina is niet enkel sensationeel maar bezorgt ons zelfs nieuwe historische symbolen. Aan het einde van de 18e eeuw had Londen Parijs vervangen als centrum van de Joodse wereldpolitiek. Groot-Brittannië is altijd gul geweest in haar houding ten opzichte van de westerse Joden, met name sinds de dagen van Edward VII. Tijdens de Eerste Wereldoorlog was het in Londen dat Palestina werd beloofd aan de Joden. Ondanks de protesten van Lords Leamington, Islington en Sydenham, volhardde Londen in een houding van uiterste clementie t.o.v. Joodse eisen. Het Joods Agentschap werd de Opperste Raad van de Westerse Jodendom. Het dankte zijn bestaan aan de politieke invloed van de zionistische wereldorganisatie onder leiding van professor Chaim Weizmann. Sinds liberale, orthodoxe, en vele andere joden weigerden zich bij de zionistische beweging aan te sluiten, werd dit Joods Agentschap zo opgericht zodat Weizmann ook, in een soort van persoonlijke unie, het leiderschap over de niet-Zionisten kon overnemen.

Zodra de officiële executieve stevig gevestigd was in Londen, is de samenzwering tegen de positie van Engeland in het Oosten begonnen. Vandaag is het echte centrum waarschijnlijk gevestigd in New York. Weizmann werd tegengewerkt door een groep radicalen onder leiding van Vladimir Jabotinsky, de zogenaamde revisionisten, wiens volgelingen bijna uitsluitend uit het oosterse Jodendom gerekruteerd werden. Zij eisten niet alleen Palestina op maar ook Transjordanië, en de verdrijving van alle Arabieren uit dit gebied dat door de Joden verlaten is meer dan twee duizend jaar geleden. Jabotinsky overleedt. Verschillende terreurgroepen werden gevormd en continu gevoed door illegale immigratie. Onder andere ook de zogenaamde Stern-groep waarvan de leden, in 1944, de Britse staatssecretaris van het Nabije Oosten Lord Moyne in Caïro vermoordden. Nu hebben ze blijkbaar het Britse hoofdkwartier in Jeruzalem opgeblazen.


In een speech die hij hield in 1920 verklaarde Weizmann: " We told the authorities in London: we shall be in Palestine whether you want us there or not. But it would be better for you to want us, otherwise our constructive force will turn into a destructive one that will bring about ferment in the entire world. At the Congress in Karlsbad, a broken British promise might prove more costly than the upkeep of an army in Palestine." Het ene moment was het Joodse vraagstuk nog een dwalende schaduw over de wereld, het andere zou ze kunnen uitmonden tot een enorme kracht tot zijn opbouw of vernietiging. Wat nu gebeurt in Palestina is nu voldoende bewijs van een feit dat niet over het hoofd kan worden gezien: dat goede wil en vrijgevigheid ten opzichte van bewezen historische arrogantie geen goed meer kan doen, dat zelfs de beste vrienden der joden aangevallen zijn met bommen om hen tot eindeloze naleving te dwingen. Het Britse Rijk, dat ons hier berecht, heeft veel meer moeten doen dan wij deden in 1933.

Terecht worden de slachtoffers van Auschwitz, Majdanek en de rest ons voorgehouden, en zij heeft een zeer zware schuld op de Duitse natie gelegd. Niettemin spreken de miljoenen moorden, verbanningen en deportaties die nu plaatsvinden in Duitsland onder de ogen van de geallieerden, net zo krachtig tegen onze beschuldigers. De christelijke kerken beweren terecht dat ze tegenstanders waren van de anti-Joodse wetten. Maar ook hier moet toegegeven worden dat dat voornamelijk kuiperij is. Wat op 9 november 1938 geschiedde werd onlangs in zijn geheel bekend, en is onwaardig en onfatsoenlijk. Zo heeft het Duitse volk deelgenomen in praktijken die ze eerder bij anderen bekritiseerde (het lynchen der zwarten). Vandaag beweert het Christendom dat onder hun leiding dergelijke gruwelen niet zou hebben plaatsgevonden. Misschien wel, als je weigert het verleden in ogenschouw te nemen.


De oorlog tegen het Jodendom kwam er omdat een vreemd volk op Duitse bodem het politiek en geestelijk leiderschap van het land brutaliseerde, en toen het zich triomfantelijk waande, er mee pronkte. Vandaag, echter, zal een louter protest tegen zulk fenomeen elkeen die een haarscherpe differentiatie vraagt tussen deze vijandige kampen onder zoveel verdenking plaatsen dat niemand het probleem nog durft aankaarten zonder beschuldigd te worden een nieuwe Auschwitz voor te bereiden. Toch, de geschiedenis staat niet stil. De machten des levens en van het bloed bestaan en zullen effectief zijn. Dezelfde staat dat ons vandaag beschuldigt van misdaden tegen de menselijkheid, zou beter met volle aandacht luisteren naar de theoriëen betreffende rassen en afkomst, als zij tenminste wenst haar macht te behouden. Veertien miljoen negers en mulatten, vier tot vijf miljoen joden, de Japanners in het westen, en de rest, is meer dan Amerika kan dragen zonder het erfgoed van zijn pioniers in gevaar te brengen. Want als de huidige generatie er niet in slaagt te voorkomen dat het op een dag 25 miljoen negers en mulatten, 10 miljoen joden en halfjoden in Amerika zal hebben, zal een latere generatie hard zijn in zijn oordeel.

De Amerikanen moeten beslissen of zij een blank Amerika willen, of de keuze van een president steeds meer het onderwerp zal worden van concessies aan "mulattisering". In het laatste geval zullen de Verenigde Staten van Amerika, binnen de loop van een paar eeuwen, dezelfde weg volgen als het Oude Griekenland en Rome...

Alfred Rosenberg

Memoires, 1946

Ze hebben hun beslissing genomen : nu hebben ze Obama. En de bankiers bewegen de touwtjes van deze marionet...

[straddle]

Oorspronkelijk geplaatst door den dinges

Ze hebben hun beslissing genomen : nu hebben ze Obama. En de bankiers bewegen de touwtjes van deze marionet...

Ik ben verheugd te zien dat je dan toch eindelijk eens de feiten aanhaalt.

En wie zijn die bankiers dan juist? Heb je ook de toedracht van de joodse clan in Chicago in de ''klaarstoming'' van Obama eens uitgepluist? Weet je waar Axelrod en Rahm Emanuel vandaan komen?...