Hoe meer ik nadenk over het socialisme...

[AEvanLoon]

Het socialisme is nog nooit op zijn werkelijke waarde in de praktijk uitgetest.

De communistische staten die ooit bestaan hebben, waren verplicht (om te overleven) om zich tot economische machtsblokken te ontwikkelen, wat ten eerste uiteindelijk niet gelukt is en wat ten tweede indruist tegen de principes van het ware socialisme.

De huidige sociaal-democratische partijen (en zeker regeringen waarvoor sociaal-democraten met andere strekkingen compromissen moeten sluiten) hebben te grote toegevingen gedaan aan de kapitalistische organisatie van de economie.

Er zijn natuurlijk wel politici en regimes (geweest) die zichzelf socialistisch noemen (en nog meer in het verleden dan in de huidige tijd) maar die hebben nooit het ware socialisme kunnen verwezenlijken.

Nu vraagt u - terecht - wat het ware socialisme is.

Laat mij alvast zeggen wat ik er zelf onder versta (misschien moet het dan een andere naam krijgen).
1. Essentieel is het streven naar gelijkheid - voor iedereen een gelijk recht op geluk en welvaart.
2. Ontvoogding van elke mens is ook een belangrijk ideaal: macht (economisch, religieus, militair...) is gevaarlijk; gezag moet men verdienen.
3. Armoede is een onrecht; overdreven rijkdom eveneens.
4. Solidariteit en menselijke warmte mag niemand uitsluiten.
5. Mensen beoordelen, laat staan veroordelen omdat men zijn eigen nationaliteit, etnisch milieu en/of godsdienst het beste of het belangrijkste acht is de bron van veel kwaad en ellende.

Dit gezegd zijnde (en als ik tijd heb moet ik die al te beknopte opsomming eens uitwerken en uitbreiden) geef ik onmiddellijk toe dat ik pessimistisch ben over de haalbaarheid van dit ideaal.

Het is waarschijnlijk niet realistisch ervan uit te gaan dat de mensheid ooit ergens eilandjes kan creëren waar niet naar macht gestreefd wordt of waar het concurrentiedenken uitgeschakeld kan worden (want concurrentie is een principe dat gebaseerd is op de vernietiging van anderen).

Dus helemaal utopisch zal het wel zijn om heel de wereld in die zin te hervormen.

En toch zal dat moeten als het socialisme zich afdoende tegen zijn natuurlijke vijanden (kapitalisme en nationalisme zijn de belangrijkste) wil beschermen.

Maar stel dat er zo'n eilandjes denkbaar zijn.
Dan kunnen die alleen bestaan in een samenleving waar de welvaart ofwel zeer hoog is (er moet heel wat welvaart zijn om het eerlijk, rechtvaardig en met een hoge mate van gelijkheid te kunnen verdelen).
Ofwel zeer laag - ik denk aan (areligieuze) gemeenschappen van mensen die radicaal voor een armoedig leven gekozen hebben of aan het bij romantici populaire "geluk" van de ambitieloze paria.

In zo'n armoedereservaat zou ik niet willen leven.

In een rijk-socialistische utopie, anderzijds, zou ik mij afvragen of die rijkdom geproduceerd kan worden zonder maatschappelijke slachtoffers?

Kan men bijvoorbeeld de metalen en plastics die we dagelijks gebruiken produceren zonder bedrijven die volgens machtsongelijke principes worden beheerd?
Is een hoogwaardige rijke democratie denkbaar zonder (verborgen) slaven?

Is een vreedzame, veilige maatschappij denkbaar zonder politie, gevangenissen en cipiers?
Om maar een paar dingen te noemen die ik vanuit mijn anarchistische idealen overbodig zou willen zien.

Met andere woorden: ik heb een duidelijk beeld van de ideale maatschappij zoals ik haar wens, maar ik ben nogal pessimistisch over de realiseerbaarheid van die utopie.

[Black Cat]

Oorspronkelijk geplaatst door AEvanLoon

In een rijk-socialistische utopie, anderzijds, zou ik mij afvragen of die rijkdom geproduceerd kan worden zonder maatschappelijke slachtoffers?

Waarschijnlijk niet, daarom is het ook een utopie (dwangmaatschappij).

Armoede oplossen kan dan al een illusie zijn, maar toch nastrevenswaardig.

Ik geloof niet in architekten van één dag. Een samenleving groeit beetje bij beetje.

[AEvanLoon]

Oorspronkelijk geplaatst door Black Cat

Waarschijnlijk niet, daarom is het ook een utopie (dwangmaatschappij).

Armoede oplossen kan dan al een illusie zijn, maar toch nastrevenswaardig.

Ik geloof niet in architekten van één dag. Een samenleving groeit beetje bij beetje.

Ik vrees dat samenlevingen ook kunnen "krimpen".

Waarmee ik bedoel dat niets erop wijst dat dingen of mensen of samenlevingen alsmaar beter worden, wat u blijkbaar gelooft.

Anderzijds vind ik uw signatuur - en het begrip ahimsa -zeer waardevol. Maar evenzeer utopisch. En niet alleen omdat ik toevallig graag vlees eet.

[Black Cat]

Oorspronkelijk geplaatst door AEvanLoon

Ik vrees dat samenlevingen ook kunnen "krimpen".

Waarmee ik bedoel dat niets erop wijst dat dingen of mensen of samenlevingen alsmaar beter worden, wat u blijkbaar gelooft.

Anderzijds vind ik uw signatuur - en het begrip ahimsa -zeer waardevol. Maar evenzeer utopisch. En niet alleen omdat ik toevallig graag vlees eet.

Dank u voor de verwijzing naar "ahimsa" alhoewel ik niet denk dat het noodzakelijk naar vegetarisme verwijst. (Dat is een ander, maar interessant gesprek)

Het verschil waar ik wou naar verwijzen is dat tussen:
Een huis in een keer met interieur en al ontworpen

Een huis dat beetje bij beetje ingericht geraakt

Het gevaar van socialisme is dat onrechtvaardigheid een dwang-idee wordt, een utopie dus. (Het is een illusie dat je iedereen kan dwingen tot/in een utopie) "Iedereen" vind ik een vies woord. Als je die graag wil, is dit een tekst van mij daarover.

De huidige partijslogans (niet alleen die van de Sp.a) staan er nochtans vol van.

Ik denk dat als je het verschil wil maken tussen krimpen en groeien, eerst een norm of doel moet bestaan. Die bepalen is al enorm moeilijk: als ik zie dat KBC betreurt dat Berlusconi niet herkozen is! Dat vind ik ontzettend ontgoochelend, zulk een opportunisme.

[AEvanLoon]

Oorspronkelijk geplaatst door Black Cat

Dank u voor de verwijzing naar "ahimsa" alhoewel ik niet denk dat het noodzakelijk naar vegetarisme verwijst. (Dat is een ander, maar interessant gesprek)

Het verschil waar ik wou naar verwijzen is dat tussen:
Een huis in een keer met interieur en al ontworpen

Een huis dat beetje bij beetje ingericht geraakt

Het gevaar van socialisme is dat onrechtvaardigheid een dwang-idee wordt, een utopie dus. (Het is een illusie dat je iedereen kan dwingen tot/in een utopie) "Iedereen" vind ik een vies woord. Als je die graag wil, is dit een tekst van mij daarover.

De huidige partijslogans (niet alleen die van de Sp.a) staan er nochtans vol van.

Ik denk dat als je het verschil wil maken tussen krimpen en groeien, eerst een norm of doel moet bestaan. Die bepalen is al enorm moeilijk: als ik zie dat KBC betreurt dat Berlusconi niet herkozen is! Dat vind ik ontzettend ontgoochelend, zulk een opportunisme.

Bedoelt u dat u dat stukje over "totalitaire democratie" schreef? Ik beschouw het kapitalisme als een totalitair liberalisme, dus ja, rechtgehouden door een totalitaire democratie.

Dat de KBC in het kamp van Berlusconi zit verbaast mij geenszins. Is de KBC geen christendemocratische bank? En is Wilfried Martens, de voorzitter van de EVP (waartoe ook de Forza Italia behoort) ook geen openlijke bondgenoot van die Italiaanse mediamanipulator?

Voorts vraag ik me toch af wat u bedoelt met onrechtvaardigheid als utopie?
Een utopie zou ik definiëren als een (vermoedelijk onbereikbare) wensdroom over een bepaald verschijnsel, bijvoorbeeld de samenleving.

Hoe kan onrechtvaardigheid dan een wensdroom zijn, tenzij voor kwaadwilligen?

[Black Cat]

Oorspronkelijk geplaatst door AEvanLoon

Dat de KBC in het kamp van Berlusconi zit verbaast mij geenszins. Is de KBC geen christendemocratische bank? En is Wilfried Martens, de voorzitter van de EVP (waartoe ook de Forza Italia behoort) ook geen openlijke bondgenoot van die Italiaanse mediamanipulator?

Ja, de EVP. Ik heb nog andere adjectieven gehoord en gelezen om de politiek van Berlusconi te typeren. Is het verdwijnen van Franco of van Pinochet een economisch nadeel? Zulk een cynisme is voor mij een brug te ver. Ik heb niets tegen verdienstelijke winst, maar wel tegen bloeddiamanten. Het is natuurlijke diezelfde bank die volop gebruik maakt van de lage lonen in Oost-Europa.

Oorspronkelijk geplaatst door AEvanLoon

Voorts vraag ik me toch af wat u bedoelt met onrechtvaardigheid als utopie?
Een utopie zou ik definiëren als een (vermoedelijk onbereikbare) wensdroom over een bepaald verschijnsel, bijvoorbeeld de samenleving.

Hoe kan onrechtvaardigheid dan een wensdroom zijn, tenzij voor kwaadwilligen?

(On)rechtvaardigheid als dwangidee. Het bevechten van Onrechtvaardigheid of het vechten voor Rechtvaardigheid, is eigenlijk hetzelfde. Ik geloof niet in hoofdletters: in dit geval definiëren ze (on)rechtvaardigheid op één manier, om daarna iedereen in dat harnas te dwingen.

Ik geef de voorkeur aan kleine en concrete projecten.

Maar je hebt wel een norm nodig, en dat is al moeilijk. Sommigen vinden nu blijkbaar zondagrust onrechtvaardig wegens winstbelemmering. Ik vind extra koopzondagen onrechtvaardig, want een aantasting van welzijn.

[Fonske]

Rechtvaardig of onrechtvaardig, het zijn allemaal relatieve begrippen.
Waarom denk je dat het liberalisme de "battle of ideas" heeft gewonnen. Omdat het de enige ideologie is die het goede, het rechtvaardige,.. niet vooropstelt. Er is geen één goede manier van leven of één ideale samenleving. De enige goede manier van leven is de manier die je zelf kiest en die is verschillend voor iedereen.

[Black Cat]

Oorspronkelijk geplaatst door Fonske

De enige goede manier van leven is de manier die je zelf kiest en die is verschillend voor iedereen.

Welk moeilijk samenleven, dan? Heet je Alexander?

[pinbag]

"Het gevaar van socialisme is dat onrechtvaardigheid een dwang-idee wordt, een utopie dus. (Het is een illusie dat je iedereen kan dwingen tot/in een utopie) "Iedereen" vind ik een vies woord. Als je die graag wil, is dit een tekst van mij daarover."

zou het dan geen mythe kunnen zijn gewoon tou-cour.

[slegie]

Oorspronkelijk geplaatst door AEvanLoon

Het socialisme is nog nooit op zijn werkelijke waarde in de praktijk uitgetest.

De communistische staten die ooit bestaan hebben, waren verplicht (om te overleven) om zich tot economische machtsblokken te ontwikkelen, wat ten eerste uiteindelijk niet gelukt is en wat ten tweede indruist tegen de principes van het ware socialisme.

De huidige sociaal-democratische partijen (en zeker regeringen waarvoor sociaal-democraten met andere strekkingen compromissen moeten sluiten) hebben te grote toegevingen gedaan aan de kapitalistische organisatie van de economie.

Er zijn natuurlijk wel politici en regimes (geweest) die zichzelf socialistisch noemen (en nog meer in het verleden dan in de huidige tijd) maar die hebben nooit het ware socialisme kunnen verwezenlijken.

Nu vraagt u - terecht - wat het ware socialisme is.

Laat mij alvast zeggen wat ik er zelf onder versta (misschien moet het dan een andere naam krijgen).
1. Essentieel is het streven naar gelijkheid - voor iedereen een gelijk recht op geluk en welvaart.
2. Ontvoogding van elke mens is ook een belangrijk ideaal: macht (economisch, religieus, militair...) is gevaarlijk; gezag moet men verdienen.
3. Armoede is een onrecht; overdreven rijkdom eveneens.
4. Solidariteit en menselijke warmte mag niemand uitsluiten.
5. Mensen beoordelen, laat staan veroordelen omdat men zijn eigen nationaliteit, etnisch milieu en/of godsdienst het beste of het belangrijkste acht is de bron van veel kwaad en ellende.

Dit gezegd zijnde (en als ik tijd heb moet ik die al te beknopte opsomming eens uitwerken en uitbreiden) geef ik onmiddellijk toe dat ik pessimistisch ben over de haalbaarheid van dit ideaal.

Het is waarschijnlijk niet realistisch ervan uit te gaan dat de mensheid ooit ergens eilandjes kan creëren waar niet naar macht gestreefd wordt of waar het concurrentiedenken uitgeschakeld kan worden (want concurrentie is een principe dat gebaseerd is op de vernietiging van anderen).

Dus helemaal utopisch zal het wel zijn om heel de wereld in die zin te hervormen.

En toch zal dat moeten als het socialisme zich afdoende tegen zijn natuurlijke vijanden (kapitalisme en nationalisme zijn de belangrijkste) wil beschermen.

Maar stel dat er zo'n eilandjes denkbaar zijn.
Dan kunnen die alleen bestaan in een samenleving waar de welvaart ofwel zeer hoog is (er moet heel wat welvaart zijn om het eerlijk, rechtvaardig en met een hoge mate van gelijkheid te kunnen verdelen).
Ofwel zeer laag - ik denk aan (areligieuze) gemeenschappen van mensen die radicaal voor een armoedig leven gekozen hebben of aan het bij romantici populaire "geluk" van de ambitieloze paria.

In zo'n armoedereservaat zou ik niet willen leven.

In een rijk-socialistische utopie, anderzijds, zou ik mij afvragen of die rijkdom geproduceerd kan worden zonder maatschappelijke slachtoffers?

Kan men bijvoorbeeld de metalen en plastics die we dagelijks gebruiken produceren zonder bedrijven die volgens machtsongelijke principes worden beheerd?
Is een hoogwaardige rijke democratie denkbaar zonder (verborgen) slaven?

Is een vreedzame, veilige maatschappij denkbaar zonder politie, gevangenissen en cipiers?
Om maar een paar dingen te noemen die ik vanuit mijn anarchistische idealen overbodig zou willen zien.

Met andere woorden: ik heb een duidelijk beeld van de ideale maatschappij zoals ik haar wens, maar ik ben nogal pessimistisch over de realiseerbaarheid van die utopie.

het perfecte socialisme is een samenleving waarin geld niet bestaat en waar elke goederen beschikbaar zijn voor iedereen.
Iedereen is gelijk en heeft evenveel rechten maar natuurlijk ook evenveel plichten en in zulke samenleving zal iedereen zijn deel moeten doen net zoals een man evenveel in het huishouden moet doen als zijn vrouw.
En in plaats van met mekander te concurrentie aan te gaan zal men in dit samenlevings model opteren voor samenwerking en persoonlijk vind ik samenwerking efficiënter dan concurrentie.

Een wereld zonder geld lijkt een utopie maar niettemin vinden we nog steeds op aarde kleine gemeenschappen die welliswaar primitief zijn maar niettemin een leven zonder geld kennen.
het betreft hier kleine gemeenschappen en om zulk model op wereldschaal te kunnen invoeren lijkt een onmogelijk opdracht zeker met de diegewortelde denkwijze van het kapitalisme en nationalisme.
maar theoretisch is het allemaal best mogelijk.
hiervoor moeten we gewoon het model kopieëren van een diersoort die al miljoenen jaren met succes dit samenlevings model toepast. enkel voor de mensheid zullen er enkel een paar veranderingen aan moeten komen.
De diersoort of beter gezegd insecten soort waar ik het over heb zijn mieren!

het lijkt misschien een klucht om dit aan te halen maar niettemin is dit een zeer succesvol wezentje.
In een mieren kolonie heeft iedereen zijn taak en is voor deze taak perfect gemaakt. dit is natuurlijk instinctief en genetisch vooraf bepaald. maar wat we hieruit kunnen leren is dat ook in een dergelijke menselijke samenleving iedereen zijn taak zal moeten doen om het geheel draaiende te houden.
En natuurlijk is het niet te bedoeling dat we 1 koningin gaan dienen maar vervang de koningin door de mensheid in zijn geheel en je zit al op goede weg.
De taak die je zult moeten uitoefenen bepaal je voor een groot stuk zelf maar natuurlijk zal niet iedereen chirurg of directeur kunnen worden maar bekijk het anders, in een wereld zonder geld is een directeur of chirurg of de president van amerika gelijkwaardig aan de vuilnisman of de fabrieksarbeider.

En niet iedereen heeft dezelfde talenten dus in dit opzicht zal ook niet iedereen dezelfde functie willen hebben.
maar het is belangrijk dat de status onder de mensen gelijk blijft ongeacht hun beroep en indien men geen miljoenen meer kan verdienen met dit of dat beroep.

Voor de overheid is er natuurlijk een belangrijke taak weggelegd.
het is de kunst om er voor te zorgen dat iedere taak ingevuld geraakt en dat luiheid bestraft kan worden.
maar het is ook niet de bedoeling dat mensen verplicht gaan moeten worden om een bepaalde taak te doen, men moet ruimte laten voor vrij job keuze en persoonlijke ontwikkeling.
maar het lijkt me logisch dat als iemand voor een bepaald beroep heeft gestudeerd en deze markt is volzet dat deze persoon tijdelijk een andere taak invult.
het is de bedoeling dat iedereen een bepaalde taak doet.

Natuurlijk zullen er beroepen of taken ontstaan die niemand graag zal doen, dit kan gaan van achter de vuilkar te staan of beroepen met een hoge verantwoordelijkheid. beide zullen niet gegeerd zijn omdat de mensen willen instinctief gemakkelijk aan hun trekken komen.
maar als er geen geld meer is dan wil dit ook zeggen dat je niet 8h per dag moet werken. als er 1 iets genoeg op aarde is dan zijn het wel mensen.
en het is dus perfect mogelijk om mensen enkel 4h per dag te laten werken en voor de rest van hun vrije tijd kunnen genieten, dit geld voor alle mensen dan buiten een paar uitzondelijke beroepen. maar ik zie dan ook geen reden waarom je problemen zou maken als je 4h per dag achter een vuilkar moet staan om je taak te volbrengen.
of als je maar 4 h per dag op kantoor moet zijn om je taak als directeur te voldoen.
enkel voor beroepen die belangrijk zijn en waar men toch talent voor moet hebben en er weinig mensen voor handen zijn kan het zijn dat ze langer moeten werken. beroepen zoals chirurgen en dergelijke;

in zulke samenleving zullen mensen gemotiveerder zijn en gelukkiger zijn.
oorlogen om rijkdom en macht zullen onbestaande zijn.
want geld is macht en geld is er niet meer.

wetenschappelijke onderzoeken zullen worden versneld omdat geldgebrek gooit geen roet meer in het eten.
mensen die leren voor een bepaald beroep zullen dit enkel leren omdat ze het graag doen en niet omdat ze er rijk van zouden kunnen worden en dus krijg je gemotiveerdere mensen en ook meer bekwame want een taak die je graagdoet doe je altijd beter dan iemand die het enkel voor het geld doet.

en zo kan ik nog uren doorgaan en in theorie is het allemaal mooi en mogelijk maar in de praktijk helaas een UTOPIE
en zeker op wereld schaal waar ons verleden grote verschillen maakt tussen de mensen onderling en natuurlijk heb je de diepgewortelde haat gevoelens van het nationalisme en kapitalisme.

maar de grootste factor waarom dit nooit mogelijk kan zijn op wereldschaal is gewoon het feit dat je dan 10 planeten zoals aarde nodig hebt.
je kunt gewoon niet iedereen een huisje/tuintje gunnen met een job en genoeg eten en drinken.
dit zou catastrofale gevolgen hebben voor het milieu en de aarde zou op een paar jaar volledig uitgeput zijn doordat we net zoals sprinkhanen ons zouden door vreten.
maar anderzijds is een wereld zonder geld ook goed voor het milieu want sorteren en recycleren kost niets, milieu zorg kost niets maar helaas is dit maar een peuleschil vergeleken met de uitputtings schade die je de aarde zou toebrengen.

we zijn dus een parasiet die in goede tijden blijft groeien totdat hij zijn eigen vernietigd en daarmee de gastheer en dat is de planeet aarde.
Dat is ook waarschijnlijk de reden waarom de mens zo geweldadig, moordadig en oorlogszuchtig kan zijn. het is een ingebouwd systeem om onze aantallen in toom te houden en ons te weerhouden van een totale zelfvernietiging maar helaas zijn we door onze technologische vooruitgang dit aan het omzeilen en zijn we goed op weg om ons zelf toch tevernietigen.
en ook al zouden we 1000 andere bereikbare planeet aardes vinden dan nog zouden we ons zelf kunnen omzeep helpen.

dus conclusie socialisme en een wereld zonder geld is mogelijk op kleine schaal maar zal nooit mogelijk zijn op wereldschaal

[Black Cat]

Oorspronkelijk geplaatst door slegie

het perfecte socialisme is een samenleving waarin geld niet bestaat en waar elke goederen beschikbaar zijn voor iedereen.
Iedereen is gelijk en heeft evenveel rechten maar natuurlijk ook evenveel plichten

Ik vind dat verschrikkelijk, zo' n dwangmaatschappij. Gelijkheid is niet hetzelfde als gelijkvormigheid. Socialisme is conformisme: bv het gelijke kansenbeleid miskent de noodzakelijke verscheidenheid tussen de mensen. De term klinkt wel mooi, maar hij is het niet.

Oorspronkelijk geplaatst door slegie

maar de grootste factor waarom dit nooit mogelijk kan zijn op wereldschaal is gewoon het feit dat je dan 10 planeten zoals aarde nodig hebt.
...maar een peuleschil vergeleken met de uitputtings schade die je de aarde zou toebrengen.

Ik kan deze bezorgdheid alleen maar bijtreden. Als menselijke emancipatie noodzakelijk leidt tot milieuvernietiging zitten we met een groot probleem.

Ik denk echter dat strijd voor miliebehoud, de strijd voor dierenrechten en de menselijke emancipatie één geheel vormen. De oorzaak van milieuafbraak, dierenmishandeling en vernietiging van de menselijke levenskwaliteit is ook één: de ultra-liberale globalisering.

Oorspronkelijk geplaatst door slegie

dus conclusie socialisme en een wereld zonder geld is mogelijk op kleine schaal maar zal nooit mogelijk zijn op wereldschaal

Zelfs dat niet, denk ik. Het kan niet meer zijn dan een uiteenspattend zeepbelletje. Een sekte, met Johan Vande Lanotte als goeroe.

[Fonske]

Welk moeilijk samenleven, dan? Heet je Alexander?

Euh...is dit bedoelt als een coherent antwoord? Ik heb geen idee waar jij het over hebt.

Zelfs dat niet, denk ik. Het kan niet meer zijn dan een uiteenspattend zeepbelletje. Een sekte, met Johan Vande Lanotte als goeroe.

De SPa zijn allang geen socialisten niet meer. Hun programma en doelen hebben veel meer gemeen met het links liberalisme dan met het (oude) socialisme. "Gelijke kansen" is trouwens oorspronkelijk een liberaal begrip (positieve vrijheid).

[Black Cat]

Oorspronkelijk geplaatst door Fonske

Euh...is dit bedoelt als een coherent antwoord? Ik heb geen idee waar jij het over hebt.

Laat maar. Ik heb het slecht geformuleerd.

Ik bedoelde dat als alles is zoals ieder het zelf kiest (zoiets als: over smaken kan je niet twisten), samenleven erg moeilijk wordt. Atomisering en conformisme zijn misschien elkaars spiegelbeeld?

Oorspronkelijk geplaatst door Fonske

De SPa zijn allang geen socialisten niet meer. Hun programma en doelen hebben veel meer gemeen met het links liberalisme dan met het (oude) socialisme. "Gelijke kansen" is trouwens oorspronkelijk een liberaal begrip (positieve vrijheid).

Ja, op dit ogenblik is het allemaal wat paars. Ik wou verwijzen naar het verband tussen "gelijke kansen" en conformisme.

Positieve vrijheid betekent voor mij waartoe je in staat bent, dat is veel meer dan "kansen".

[Fonske]

Ik bedoelde dat als alles is zoals ieder het zelf kiest (zoiets als: over smaken kan je niet twisten), samenleven erg moeilijk wordt. Atomisering en conformisme zijn misschien elkaars spiegelbeeld?

Pluralisme en tolerantie moeten dit zoveel mogelijk verhelpen.Trouwens conflict is iets eigen aan een samenleving, zal er altijd zijn. Conflict is niet noodzakelijk slecht.

Positieve vrijheid betekent voor mij waartoe je in staat bent, dat is veel meer dan "kansen".

Voor mij is het dat je de kans krijgt om te tonen waartoe je in staat bent. Meer zelf, dat het word aangemoedigd.

[Jonas Elossov]

Voor alle duidelijkheid; met socialisme kan je niet iedereen goed doen. socialisme is in eerste plaats een ideologie tegen onderdrukkers en kapitalisten. Socialisme is het idee dat het proletariaat haar ketens afschopt.
Het feit dat het een vredige gezellige zaak zou zijn is idioot. Socialisme is de harde strijd tegen onderdrukkers en de kapitalistische onderdrukking in deze wereld

Sociaal-democraten en andere kaviaarlinksen zijn geen socialisten.

[1handclapping]

Een leuke definitie van het verschil tussen sociaal-democraten en communisten is deze :

communisten willen dat iedereen gelijk is door iedereen arm te maken
en sociaal democraten willen iedereen gelijk door iedereen rijk te maken.

Dat plaatst onze Jonas al duidelijk in een bepaald "kamp".

Nee, dat was maar een grapje : in een door meer dan 6 miljard mensen bevolkte wereld "iedereen rijk" maken of "socialisme" invoeren is inderdaad
een utopie en zou vlug in een akelige anti-utopie kunnen ontaarden.

De vraag is eerder moeten we "ideologie" als dusdanig afschrijven en puur pragmatisch gaan denken ? Ik dacht van niet - maar we moeten er wel rekening mee houden dat de "heersende" ideologieën in een eurocentristische wereld opgebouwd werden en we dit beeld dringend moeten herzien. Er ontstaan momenteel machtige economische organisaties (formele zowel als informele) die absoluut geen eurocentristische <wortels meer hebben, alhoewel ze er allicht inspiratie uit putten.

In deze snel muterende wereld "onze" waarden verdedigen op gebied van
mensenrechten, sociale verplichtingen en rechten, weerstand bieden tegen economische uitbuiting, tegen bijgeloof enz.. speelt het marxistisch geïnspireerde socialisme nog zeker een rol. Maar de idee van een "eindoverwinning" en hoe de wereld dan al dan niet georganizeerd zou moeten worden is van een andere orde.

[Black Cat]

Oorspronkelijk geplaatst door Fonske

Pluralisme en tolerantie moeten dit zoveel mogelijk verhelpen.Trouwens conflict is iets eigen aan een samenleving, zal er altijd zijn. Conflict is niet noodzakelijk slecht.

Pluralisme en tolerantie lijken mij onvoldoende.

Een actueel thema is het lawaai veroorzaakt door spelende kinderen. Voor de enen hinder, voor de anderen leuke drukte.

Verantwoordelijke ouders zullen ervoor zorgen dat superzieke opa die licht te rusten niet (te veel) gestoord wordt. Kindminnende buren zullen begrijpen dat er ruimte nodig is voor kinderen in een kindonvriendelijke wereld.

Oorspronkelijk geplaatst door Fonske

Voor mij is het dat je de kans krijgt om te tonen waartoe je in staat bent. Meer zelf, dat het word aangemoedigd.

Voor mij is het onvoldoende dat je kans krijgt om aan brommer te sleutelen. Die kans is zinloos als je twee linkerhanden hebt. Wie over de techniek beschikt een defecte motor weer aan de praat te krijgen, heeft zich bevrijd van zijn probleem. Dat noem ik emancipatie.

Oorspronkelijk geplaatst door Jonas Elossov

socialisme is in eerste plaats een ideologie tegen onderdrukkers en kapitalisten.

Waar zijn ze voor?

Oorspronkelijk geplaatst door 1handclapping

De vraag is eerder moeten we "ideologie" als dusdanig afschrijven en puur pragmatisch gaan denken ?.

Ideologie niet, utopie wel.

[Fonske]

Pluralisme en tolerantie lijken mij onvoldoende.

Een actueel thema is het lawaai veroorzaakt door spelende kinderen. Voor de enen hinder, voor de anderen leuke drukte.

Verantwoordelijke ouders zullen ervoor zorgen dat superzieke opa die licht te rusten niet (te veel) gestoord wordt. Kindminnende buren zullen begrijpen dat er ruimte nodig is voor kinderen in een kindonvriendelijke wereld.

Natuurlijk is het onvoldoende. Ik zie het niet als een utopie. Daarom dat ik ook zeg dat er altijd conflict zal zijn, zoals jij weergeeft in je voorbeeld. Die conflicten leiden dan tot discusies over waar iemand zijn vrijheid de andere zijn vrijheid schaad, vrijhied is immers niet totaal. Die moet men dan in de geest van tolerantie en pluralisme oplossen, tot een compromis komen dus waar beiden mee kunnen leven. Conflict is eigen aan een plurale samenleving.

Voor mij is het onvoldoende dat je kans krijgt om aan brommer te sleutelen. Die kans is zinloos als je twee linkerhanden hebt. Wie over de techniek beschikt een defecte motor weer aan de praat te krijgen, heeft zich bevrijd van zijn probleem. Dat noem ik emancipatie.

Ik volg niet goed waar je naartoe wil.
Mijn standpunt is dat iedereen de kans moet krijgen en zelf aangemoedigd moet worden zich te ontplooien. Barrieres waar jezelf geen schuld aan hebt mogen dit niet beletten. Ik denk dan vooral aan armoede, ziekte enz....

[Black Cat]

Oorspronkelijk geplaatst door Fonske

Ik volg niet goed waar je naartoe wil.
Mijn standpunt is dat iedereen de kans moet krijgen en zelf aangemoedigd moet worden zich te ontplooien. Barrieres waar jezelf geen schuld aan hebt mogen dit niet beletten. Ik denk dan vooral aan armoede, ziekte enz....

Ik bedoel dat "kansen" een leg en zelfs gevaarlijk begrip is.

Het is de vaardigheid om problemen op te lossen die emanciperend werkt, niet de afwezigheid van belemmeringen.

[dimi777]

[quote=slegie;1656628]

En in plaats van met mekander te concurrentie aan te gaan zal men in dit samenlevings model opteren voor samenwerking en persoonlijk vind ik samenwerking efficiënter dan concurrentie.

Wanneer er geen concurrentie is, is er ook geen groei waarom zouden mensen het dan nog beter willen doen dan anderen?