Economische, sociale en politieke globalisering.

[Robinus V]

Mijn kijk op globalisering:


De economische globalisering zorgt ervoor dat bedrijven zich eender waar kunnen vestigen en dat er een vrijemarkteconomie ontstaat op wereldniveau. Een voordeel van het groter beslagen gebied van die vrijemarkteconomie is dat er meer concurrentie is, waardoor er eerlijkere prijzen van producten ontstaan. Een nadeel is echter dat werkkrachten gereduceerd worden tot een product in deze vrijemarkteconomie. De werkgever zoekt de plaats waar de werkkrachten het goedkoopst zijn, waar met het sociale aspect het minste rekening gehouden moet worden, om zijn bedrijf te vestigen. Hierbij wordt gekeken naar de kosten en winsten van de werkgever en niet naar de werkelijke kosten en winsten; de optelsom van de welvaart van alle mensen en het milieu. De winst aan welvaart gaat grotendeels naar de aandeelhouders van de bedrijven, de rest wordt de lucht ingeschoten door het verre transport. Ondertussen stijgt de werkloosheid in de landen waar met het sociale aspect rekening gehouden moet worden. Een groeiende kloof tussen een kleine groep rijken en een steeds groter wordende groep armen is het uiteindelijke resultaat.

Om de economische globalisering om te zetten in een winst aan de optelsom van de welvaart van alle mensen is er nood aan een sociale globalisering die hand in hand gaat met de economische. Deze sociale globalisering houdt in dat er wereldwijd voor dezelfde arbeid dezelfde prijs betaald dient te worden, dat er wereldwijd eenzelfde minimum-inkomen ingevoerd wordt, dat er dezelfde uitkeringen voor tijdelijk werklozen, voor invaliden en voor gepensioneerden beschikbaar zijn en dat in geval van ziekte iedereen kan meegenieten van een wereldwijde ziekteverzekering. Dit zal ervoor zorgen dat werkgevers hun bedrijven zo zullen moeten inrichten dat de welvaart meer gelijk verdeeld wordt en dat er zo weinig mogelijk welvaart verspild wordt door transport over grote afstanden. Een groeiende optelsom van de welvaart van alle mensen en een steeds groter wordende groep mensen met een hoge levensstandaard is het uiteindelijke resultaat.

Om de sociale en economische globalisering i.p.v. de eenzijdig economische globalisering te bereiken moeten de mensen die niet van de voordelen van deze globalisering profiteren hun belangen kunnen verdedigen op politiek niveau. Indien ze hun belangen op nationaal vlak kunnen verdedigen en sociale wetten kunnen invoeren, dan nog hebben ze geen hogere levensstandaard, want de bedrijven worden zo naar andere landen gejaagd. Slechts indien alle landen degelijke sociale wetten invoeren, zelfs enkel wanneer deze sociale wetten overal exact hetzelfde zijn, zal het voordeel van de aandeelhouders van bedrijven niet meer het enige zijn waar rekening mee gehouden dient te worden. Om overal dezelfde sociale wetten in te voeren is er een samenwerking nodig tussen de regeringen van de verschillende landen. Die samenwerking kan alleen blijvend afgedwongen worden door een internationaal politiek niveau in te voeren, je zou kunnen spreken van een politieke globalisering. Dit internationale politieke niveau moet wetten kunnen stemmen die wereldwijd geldig zijn en om de sociale globalisering te kunnen bereiken dient tenminste de sociale wetgeving één van de bevoegdheden te zijn van dit niveau. Het spreekt voor zich dat een versplintering van landen, met een uiteengroeien van sociale politiek tot gevolg, niet bevorderlijk is voor het tot stand komen van dit internationale politieke niveau. In tegenstelling tot een versplintering is het nodig dat steeds meer landen hun hoogste politieke niveau met elkaar gaan delen.

Wanneer de sociale wetten niet naar de mensen komen, dan moeten de mensen de vrijheid hebben om naar de sociale wetten te gaan. Een verbod op immigratie, eender welke vorm daarvan, is een aanslag op het tot stand komen van de internationale politiek. Ook al is er een groeiende werkloosheid bij een groeiend aantal immigranten in landen met sociale wetten, doordat deze immigratie daar niet evenredig gebeurt met de groei aan werkgelegenheid, dit is geen reden om de deuren te sluiten. Dit omdat deze groeiende werkloosheid, die uiteindelijk kan resulteren in een dalende welvaart, niet veroorzaakt wordt door immigratie, maar wel door het gebrek aan een sociale globalisering in combinatie met de economische. Het is dus niet de immigratie die aangepakt moet worden, maar wel de vorm van globalisering.


Mijn besluit: In navolging van de economische globalisering dienen de deuren ook open te staan voor een sociale en een politieke globalisering om de voordelen van globalisering voor iedereen voelbaar te maken.

[Sjaax]

Oorspronkelijk geplaatst door Robinus V

Mijn kijk op globalisering:


De economische globalisering zorgt ervoor dat bedrijven zich eender waar kunnen vestigen en dat er een vrijemarkteconomie ontstaat op wereldniveau. Een voordeel van het groter beslagen gebied van die vrijemarkteconomie is dat er meer concurrentie is, waardoor er eerlijkere prijzen van producten ontstaan. Een nadeel is echter dat werkkrachten gereduceerd worden tot een product in deze vrijemarkteconomie. De werkgever zoekt de plaats waar de werkkrachten het goedkoopst zijn, waar met het sociale aspect het minste rekening gehouden moet worden, om zijn bedrijf te vestigen. Hierbij wordt gekeken naar de kosten en winsten van de werkgever en niet naar de werkelijke kosten en winsten; de optelsom van de welvaart van alle mensen en het milieu. De winst aan welvaart gaat grotendeels naar de aandeelhouders van de bedrijven, de rest wordt de lucht ingeschoten door het verre transport. Ondertussen stijgt de werkloosheid in de landen waar met het sociale aspect rekening gehouden moet worden. Een groeiende kloof tussen een kleine groep rijken en een steeds groter wordende groep armen is het uiteindelijke resultaat.

Om de economische globalisering om te zetten in een winst aan de optelsom van de welvaart van alle mensen is er nood aan een sociale globalisering die hand in hand gaat met de economische. Deze sociale globalisering houdt in dat er wereldwijd voor dezelfde arbeid dezelfde prijs betaald dient te worden, dat er wereldwijd eenzelfde minimum-inkomen ingevoerd wordt, dat er dezelfde uitkeringen voor tijdelijk werklozen, voor invaliden en voor gepensioneerden beschikbaar zijn en dat in geval van ziekte iedereen kan meegenieten van een wereldwijde ziekteverzekering. Dit zal ervoor zorgen dat werkgevers hun bedrijven zo zullen moeten inrichten dat de welvaart meer gelijk verdeeld wordt en dat er zo weinig mogelijk welvaart verspild wordt door transport over grote afstanden. Een groeiende optelsom van de welvaart van alle mensen en een steeds groter wordende groep mensen met een hoge levensstandaard is het uiteindelijke resultaat.

Om de sociale en economische globalisering i.p.v. de eenzijdig economische globalisering te bereiken moeten de mensen die niet van de voordelen van deze globalisering profiteren hun belangen kunnen verdedigen op politiek niveau. Indien ze hun belangen op nationaal vlak kunnen verdedigen en sociale wetten kunnen invoeren, dan nog hebben ze geen hogere levensstandaard, want de bedrijven worden zo naar andere landen gejaagd. Slechts indien alle landen degelijke sociale wetten invoeren, zelfs enkel wanneer deze sociale wetten overal exact hetzelfde zijn, zal het voordeel van de aandeelhouders van bedrijven niet meer het enige zijn waar rekening mee gehouden dient te worden. Om overal dezelfde sociale wetten in te voeren is er een samenwerking nodig tussen de regeringen van de verschillende landen. Die samenwerking kan alleen blijvend afgedwongen worden door een internationaal politiek niveau in te voeren, je zou kunnen spreken van een politieke globalisering. Dit internationale politieke niveau moet wetten kunnen stemmen die wereldwijd geldig zijn en om de sociale globalisering te kunnen bereiken dient tenminste de sociale wetgeving één van de bevoegdheden te zijn van dit niveau. Het spreekt voor zich dat een versplintering van landen, met een uiteengroeien van sociale politiek tot gevolg, niet bevorderlijk is voor het tot stand komen van dit internationale politieke niveau. In tegenstelling tot een versplintering is het nodig dat steeds meer landen hun hoogste politieke niveau met elkaar gaan delen.

Wanneer de sociale wetten niet naar de mensen komen, dan moeten de mensen de vrijheid hebben om naar de sociale wetten te gaan. Een verbod op immigratie, eender welke vorm daarvan, is een aanslag op het tot stand komen van de internationale politiek. Ook al is er een groeiende werkloosheid bij een groeiend aantal immigranten in landen met sociale wetten, doordat deze immigratie daar niet evenredig gebeurt met de groei aan werkgelegenheid, dit is geen reden om de deuren te sluiten. Dit omdat deze groeiende werkloosheid, die uiteindelijk kan resulteren in een dalende welvaart, niet veroorzaakt wordt door immigratie, maar wel door het gebrek aan een sociale globalisering in combinatie met de economische. Het is dus niet de immigratie die aangepakt moet worden, maar wel de vorm van globalisering.


Mijn besluit: In navolging van de economische globalisering dienen de deuren ook open te staan voor een sociale en een politieke globalisering om de voordelen van globalisering voor iedereen voelbaar te maken.

Je voelt wel aan waar het schoentje wringt. Nu nog wat intelligentere stapjes bedenken die de effecten van ruwe economische globalisering dempen in plaats van immigratie als irrelevant afdoen.

[D'ARTOIS]

Je mag je met recht afvragen of globalisering wel zo goed is. Ik denk ten dele.
Maar het kan net zo goed een stukje 'welvaartsverschuiving' zijn en ook niet meer dan dat.
Wij hebben alle vervuilende industrie zo goed als weggezuiverd. Politiek weggezuiverd waarmee een enorm stuk werkgelegenheid naar die landen gaat waar de vervuilende industrieën naar toe trekken om in de bestaande behoefte te voorzien. Een gewoon stuk verschuiving ten koste van werkgelegenheid dat naar een ander werelddeel gaat - of land - en in feite een stuk economische leegte achterlaat die niet ingevuld wordt. Bravo! voor de politici.

Wat ik onder "globalisering versta is niet zo nodig een stuk "upgrading" van de 3e wereld maar meer een toenemende roofbouw op de minerale bezittingen van 3e wereldlanden waarbij de onderlaag van de maatschappij slechts pover profiteert van de onteigening van hun natuurlijke rijkdom.
Afrika en Zuid-Amerika, waar geen wettelijke regels gelden, is er een goed voorbeeld van.

Een goed voorbeeld is het schuiven met fabrieken. C&A was een van de eerste textielconcerns die hiermee begon.

Demontabele confectiefabrieken werden opgezet in het Oostblok. Oostblok werd te duur. We gaan naar Malta. Malta wordt te duur. We gaan naar Marokko. Marokko wordt te duur. We gaan naar Thailand. Dat werkt nog steeds. China idem, India idem. De nieuwe conjunctuurlanden met een ongekende bron aan goedkope arbeidskrachten en geen regels.

Ja, dat kun je met recht "globalisering" noemen - maar geen kering ten goede.

1) Waar geen productie is, is geen werkgelegenheid.
2) Waar geen werkgelegenheid is en geen productie, is ook geen dienstverlening.

Dat heet 'interen' op de nog voorhanden zijnde economie die mettertijd zwakker en zwakker wordt ten gevolge van het verarmingsproces dat de politici plus hun ten onrechte ingeroepen firewalls in de vorm van milieuwetgeving.

Als je kijkt naar het voorkomen van de milieuactivist dabn zie je niet bepaald het gezicht van de hardwerkende ambachtsman.

En dat is het verhaal. (naar mijn idee dan.)

[Robinus V]

Oorspronkelijk geplaatst door Sjaax

Je voelt wel aan waar het schoentje wringt. Nu nog wat intelligentere stapjes bedenken die de effecten van ruwe economische globalisering dempen in plaats van immigratie als irrelevant afdoen.

De stapjes die nodig zijn om tot globalisering te komen op de drie domeinen is het samenvoegen van het hoogste bestuurlijke niveau van verschillende landen. Meer en meer landen kunnen zich aansluiten door een meerderheid te halen voor de gedeelde hoogste regering in een democratische stemming.

Immigratie doe ik niet af als irrelevant. Het is een logisch gevolg van de eenzijdige economische globalisering. Dit gevolg moet niet bestreden worden, de oorzaak echter wel.

Oorspronkelijk geplaatst door D'ARTOIS

Maar het kan net zo goed een stukje 'welvaartsverschuiving' zijn en ook niet meer dan dat.

Globalisering op alle domeinen kan voor een welvaartsverschuiving zorgen. De armere landen zullen zeker rijker worden en de kans bestaat dat de rijke landen iets armer worden.

De gemiddelde welvaart zal echter aanzienlijk stijgen, aangezien er naar de kortste afstand naar de grootste consument gestreefd zal worden, waardoor er minder welvaart 'de lucht in geschoten' zal worden. Ook zal de gemiddelde welvaart stijgen doordat welvaart niet evenredig stijgt met bezit, waardoor een meer gelijke welvaartsverdeling een stijging in de gemiddelde welvaart inhoudt.

[D'ARTOIS]

Niet helemaal. De landen waar geen werk is worden dus armer en zullen dan ook niet de in lage lonen landen vervaardigde producten (kunnen) kopen.
Dus rijke landen zullen niet misschien armer worden, die worden armer. Er komt geen ander werk dat het verloren gegane kan vervangen.
Het is een simpele formule. Zonder productie geen werk en derhalve geen inkomen.
Vergeet ook niet dat een product dat in een 3e wereldland vervaardigd is niet per se goedkoper op de EU markt komt.
Naarmate fossiele brandstoffen schaarser worden zullen ook transportkosten exponentieel toenemen, vaak de oorzaak dat alle winst verloren gaat in het transportkostenplaatje.

[AdrianHealey]

Oorspronkelijk geplaatst door D'ARTOIS

Niet helemaal. De landen waar geen werk is worden dus armer en zullen dan ook niet de in lage lonen landen vervaardigde producten (kunnen) kopen.
Dus rijke landen zullen niet misschien armer worden, die worden armer. Er komt geen ander werk dat het verloren gegane kan vervangen.
Het is een simpele formule. Zonder productie geen werk en derhalve geen inkomen.
Vergeet ook niet dat een product dat in een 3e wereldland vervaardigd is niet per se goedkoper op de EU markt komt.
Naarmate fossiele brandstoffen schaarser worden zullen ook transportkosten exponentieel toenemen, vaak de oorzaak dat alle winst verloren gaat in het transportkostenplaatje.

Een professor inleiding in de economie zou hierop tegen zijn leerlingen zeggen: zoek de fout.

Edit: mijn excuses. Zoek de fouten.

[Steben]

Als een bedrijf zoekt waar het het goedkoopst is, ligt dat in mijn ogen niet aan globalisering maar aan het verschil tussen de landen/economische ruimtes.

[flatliner]

Dit doet me terug denken aan vorig jaar of enkele jaren geleden,

In alle media, kregen we foto's te zien van derde wereld bevolking met een ui in de mond. Was het van 11.11.11?

Doel was toch om geld in te zamelen tegen de verwerpelijke hollandse economie dewelke uien uitvoerde naar derde wereld landen en aldaar de economie ten gronde hielp.

Paar dagen/weken terug, in dezelfde media, de lofzang over de belgische peren dewelke als eerste werden uitgevoerd naar china.

Moraal van het verhaal, bevolking word via sentimentele redenen geld uit de zakken getroggeld om de arme mensen te helpen tegen de wrede westerse economise ideeën.

Langs de andere kant, betaald dezelfde bevolking via belastingen, de financiele steun om produkten van hetzelfde genre uit te voeren. En als klap op de vuurpijl, komt de media and de politiek nog eens vertellen hoe goed dat ze bezig zijn.

[Robinus V]

Oorspronkelijk geplaatst door Steben

Als een bedrijf zoekt waar het het goedkoopst is, ligt dat in mijn ogen niet aan globalisering maar aan het verschil tussen de landen/economische ruimtes.

Dat is precies wat ik bedoel. De economische globalisering is een feit en doordat de verschillende 'economische ruimtes' andere sociale wetten hebben, berokkent dit schade aan iedereen behalve aan de aandeelhouders van de bedrijven zelf. De sociale wetten moeten naar elkaar toegroeien indien we dit netto verlies aan welvaart door globalisering willen omzetten naar een netto winst aan welvaart door globalisering.

[D'ARTOIS]

Globalisering is een gevolg en geen oorzaak.

[Sjaax]

Oorspronkelijk geplaatst door D'ARTOIS

Globalisering is een gevolg en geen oorzaak.

²

[Robinus V]

Oorspronkelijk geplaatst door D'ARTOIS

Globalisering is een gevolg en geen oorzaak.

Globalisering is zeker ergens een gevolg van, maar een gevolg kan op zijn beurt de oorzaak zijn van een ander gevolg.

Het is altijd aan te raden om iets te elimineren door de oorzaak aan te pakken, maar het laatste wat ik wil is globalisering tegengaan. Daarom wil ik naast de economische globalisering via een politieke globalisering een sociale globalisering veroorzaken, zodat deze drie vormen van globalisering op hun beurt een aanzienlijk hogere gemiddelde welvaart kunnen veroorzaken.