Een Nederlandse journalist getuigt: Vlaanderen en Nederland gaan niet samen.

[Jacob Van Artevelde]

Oorspronkelijk geplaatst door Het Oosten

Dat is nogal eenvoudig. Uiteindelijk komt dit omdat wij, Nederlandstalige Belgen ofte Vlamingen, in de feiten platbroeken zijn voor wat onze taal betreft. Eerst laten we ons decennia en decennia ringeloren op taalvlak door Franstaligen en nu weer door de Hollanders en hun noordelijk Nederlands.

Ik wierp die vraag algemeen in het rond. Dat ik van u geen taalkundige verklaring zou krijgen was te voorspellen.

[edwin2]

Oorspronkelijk geplaatst door quercus

Wel ja... Maar dan zit system/Het Oosten wel met een probleem. Welk van de Vlaamse dialecten zou hierin dan als maatgevend moeten beschouwd worden? Het gevaar dat hij een soort taal-burgeroorlog ontketent is niet denkbeeldig.

[Het Oosten]

Oorspronkelijk geplaatst door edwin2

Spreekt een hoop frustratie uit. Ik zou zeggen, begin een eigen taal en richt een eigen forum op in uw eigen taal.

Niks te frustratie. Ik zeg maar wat uit de historische feiten is gebleken.

[Jacob Van Artevelde]

Oorspronkelijk geplaatst door Het Oosten

Dat is nogal eenvoudig. Uiteindelijk komt dit omdat wij, Nederlandstalige Belgen ofte Vlamingen, in de feiten platbroeken zijn voor wat onze taal betreft. Eerst laten we ons decennia en decennia ringeloren op taalvlak door Franstaligen en nu weer door de Hollanders en hun noordelijk Nederlands.

Er zijn er die daar anders over denken:

http://forum.politics.be/showpost.ph...ostcount=36266

[edwin2]

Oorspronkelijk geplaatst door Het Oosten

Uw opsomming bevestigt gewoon wat Van der Sijs poneert. Zij spreekt van slechts 5 medewerkers die hun geboorteplaats hadden in de Zuidelijke Nederlanden . Uw geciteerde tekst zegt maar juist hetzelfde. Polyander (Johannes van Kerckhove) immers werd geboren in Metz. In de tijd van Polyander behoorde Metz tot het Duitse Roomse Rijk. Merk dan ook op dat toendertijd in de streek van Metz voornamelijk Westmiddelduitse dialecten werden gesproken. Op éénjarige leeftijd verhuisde hij reeds naar Duitsland. Hij verbleef slechts 8 jaar in de Zuidelijke Nederlanden, 14 jaar in Duitsland en niet minder dan 56 jaar in het noorden.

Dat is echter niet alles. Van der Sijs maakt ook een kanttekening voor Willem Baudart. Deze zou volgens haar niet in Deinze geboren zijn, maar in feite Engeland (maar daar wil ik hier nu niet over vallen) waar hij ook theologie studeerde (o.m. in Canterbury). Noteer echter dat Baudardus slechts 11 jaar woonde in de Zuidelijke Nederlanden, 2 jaar in Duitsland, en maar effe 53 jaar in de Noord-Nederlanden verbleef.

De vraag die men zich hier zeker kan (moet?) stellen is of men die twee medewerkers nog mag beschouwen als ‘Zuid-Nederlanders’. Sta me toe hier sterk aan te twijfelen.

Polyander was een kind van Gentse ouders, beetje raar dat thuis geen Gents dialect of Vlaams werd gesproken maar enkel Hoogduits? Beetje kortzichtig op deze manier gesteld.

Indien zij zegt dat Baudart geboren is in Engeland, is dit discutabel. Van der Sijs plaatst zich hiermee in een uitzonderingspositie.

[Het Oosten]

Oorspronkelijk geplaatst door Jacob Van Artevelde

Ik wierp die vraag algemeen in het rond. Dat ik van u geen taalkundige verklaring zou krijgen was te voorspellen.

De oorzaken zijn multicausaal. Maar een grote factor is zeker dat men zich hier veel te veel en vooral véél te lang is blijven richten op de taal van het noorden als richtsnoer.

[Jacob Van Artevelde]

Oorspronkelijk geplaatst door Het Oosten

De oorzaken zijn multicausaal. Maar een grote factor is zeker dat men zich hier veel te veel en vooral véél te lang is blijven richten op de taal van het noorden als richtsnoer.

Dat is precies hetzelfde als uw vorige uitleg, alleen diplomatischer geformuleerd.

[Het Oosten]

Oorspronkelijk geplaatst door Jacob Van Artevelde

Dat is precies hetzelfde als uw vorige uitleg, alleen diplomatischer geformuleerd.

U zegt maar. Ik stel gewoon vast dat de Vlamingen voorlopig nog hun eigen Nederlands spreken. Maar stilletjes en sluipend wordt hun taal verhollandst.

Men kan allerlei historische taalkundige argumenten aanvoeren die ons zouden moeten diets maken waarom dit te verklaren is. Ik ken deze argumenten. Edoch, Vlamingen moeten op taalvlak altijd hun onderdanigheid tonen. Toen was het zo en vandaag is het weer hetzelde liedje.

Maar nu is die onderdanigheid voor niets meer nodig. We moeten opkomen voor ons zuiders Nederlands. Nu of nooit! Lamzakken, de Vlamingen op dit vlak. Altijd geweest. Punt uit.

[Het Oosten]

.

[Jacob Van Artevelde]

Oorspronkelijk geplaatst door Het Oosten

U zegt maar. Ik stel gewoon vast dat de Vlamingen voorlopig nog hun eigen Nederlands spreken. Maar stilletjes en sluipend wordt hun taal verhollandst.

Wat gij allemaal ziet......
De enige wezenlijke breuk die ik zie is dat we overstapten naar de spelling van Marchant.

Men kan allerlei historische taalkundige argumenten aanvoeren die ons zouden moeten diets maken waarom dit te verklaren is. Ik ken deze argumenten. Edoch, Vlamingen moeten op taalvlak altijd hun onderdanigheid tonen. Toen was het zo en vandaag is het weer hetzelde liedje.

Waarover gij bladzijden lang hetzelfde liedje zingt.
Wat kunt gij janken, zeg.....

Maar nu is die onderdanigheid voor niets meer nodig. We moeten opkomen voor ons zuiders Nederlands. Nu of nooit!

Dat is iets dat had ge moeten zeggen toen we de spelling van de Vries en Te Winkel nog hadden, gekenmerkt door de schone naamvals-n. Nu is het te laat en is er geen weg terug.

[Adam Smith]

Oorspronkelijk geplaatst door edwin2

Bedankt, lijkt ook wel wat op Noord-Brabants.

Dat is omdat het namelijke ook één Continentaal West Germaans Dialect Continuum (dus inclusief Duits), de staatsgrenzen vallen hier echter niet mee samen. Wel zie je verwante dialecten aan weerszijden van de grens zich ontwikkelen onder invloed van hun landelijke norm.
Zo is West Brabants, ofwel Westelijk Noord Brabants voor Belgen , nauwer verwant aan de noordelijke dialecten in de provincie Antwerpen, dan Oost Brabants (Oostelijk Noord Brabants).

Als Brabander vind ik dit namelijk de tweemalige scheiding tussen Noord en Zuid buitengewoon triest, het is een onnatuurlijke grens en een onnodige scheiding van Brabant en de Brabanders, wat mij betreft een historische vergissing. Maar gedane zaken nemen geen keer nemen geen keer, voor beiden geldt min of meer gedwongen, dat ze de geschiedenis delen, waar ze naar wapenstilstanden bijkwamen. Allicht een vergissing, maar dat veeg je ook niet meer uit, dat neemt niet weg, dat voor Noord Brabant de Nederlandse en eeuwen later de Belgische opstand niet iets zijn om te vieren.

Terug naar de taal, uiteraard laat taal zich veel minder snel door landsgrenzen beïnvloeden.

[Het Oosten]

Oorspronkelijk geplaatst door Jacob Van Artevelde

Wat gij allemaal ziet......
De enige wezenlijke breuk die ik zie is dat we overstapten naar de spelling van Marchant.
Waarover gij bladzijden lang hetzelfde liedje zingt.
Wat kunt gij janken, zeg.....

Dat is iets dat had ge moeten zeggen toen we de spelling van de Vries en Te Winkel nog hadden, gekenmerkt door de schone naamvals-n. Nu is het te laat en is er geen weg terug.

Dat zal ik dan wel van u geleerd hebben. Want u jankt anders ook constant over de teloorgang van het Nederlandstalige Brussel en dergelijke.

[Het Oosten]

Oorspronkelijk geplaatst door Het Oosten

Zo simplistisch als u het voorstelt is het allemaal niet.
Van der Sijs , Taal als mensenwerk, blz, 138 e.v.)

"De meeste overzichtswerken van de geschiedenis van de Nederlandse taal vermelden dat de Statenbijbel een duidelijk Zuid-Nederlandse inslag heeft; er wordt zelfs gesteld dat de vertaling ‘een stap in zuidelijke richting terug’ was, ’nadat Bredero een loopje had genomen met het Brabants’. Ook wordt gesteld dat wanneer er meerdere mogelijkheden zijn, ‘de zuidelijke Vlaamse maar vooral de Brabantse, variant de voorkeur kreeg, niet de noordelijke, Hollandse, en zelden de oostelijke (behalve in de keuze van zich)’. Als bewijs voor deze stelling wijst men er dan meestal op dat een groot deel, volgens sommigen ‘bijna de helft’ van het vertalerscollectief uit de Zuidelijke Nederlanden kwam. Dit argument lijkt me om een aantal redenen zwak: de Statenvertaling is een product van de Republiek waaraan de Zuidelijke Nederlanden, die onder katholiek Spaans bewind stonden, niet meewerkten, en zowel de vertalers als de revisoren waren gekozen uit alle gewesten van de Republiek. Weliswaar had van enkelen van hen de wieg in het Zuiden gestaan, maar inmiddels waren ze geaccepteerd predikant van een Noord-Nederlandse gemeente. Ze zullen de eervolle opdracht tot het vervaardigen van een vertaling niet hebben gekregen als ze slecht of regionaal Nederlands spraken. "

(Van der Sijs geeft dan de uitleg – maar nog wat uitgebreider- van de medewerkers aan de SB die ik citeerde in de vorige post-)
(…)


"Kan uit het taalgebruik opgemaakt worden of de vertalers een voorkeur hadden voor de zuidelijke of de oostelijke woorden en vormen? Slechts één onderzoeker, J. Heinsius, heeft zich met die vraag beziggehouden. Daarbij ging hij echter al uit van de veronderstelling dat de Statenbijbel ‘Vlaams-Brabantse’ eigenaardigheden vertoont. En jawel, die veronderstelling werd in zijn ogen bewaarheid. Daarbij wijst hij erop dat de Zuid-Nederlandse invloed niet hoeft samen te gaan met de herkomst van de vertalers, maar het gevolg kan zijn van het feit dat de bijbeltaal van oudsher een aantal woorden van zuidelijke herkomst bevatten. Als bewijs van zuidelijke invloed wijst hij op het gebruik van ‘ie’ in plaats van ‘uu/ui’: vyver, kiecken, (be)stieren, maar weer wel ‘duyden’. Ook de keuze voor vormen met - (e)er- in plaats van -(a)ar- in bijvoorbeeld peerden, peerlen, rechtveerdig, steerten, rechtveerdich weerdich en herte, smerre, beschouwt hij als zuidelijke invloed. In hoofdstuk 4 zal echter onder andere blijken dat geen van beide verschijnselen exclusief zuiders is; bovendien is van -e (e) – niet duidelijk hoe het werd uitgesproken (ergens tussen de e(e) en de a(a) in)."


Daar staat tegenover dat diverse Zuid-Nederlandse vormen verworpen werden ten gunste van de noordelijke vormen: in plaats van zuidelijke gebeurte, heyschen, jongste, vleysch, vremt , en betoogen, vertoogen verkoos men beurte, eischen, gunste, vleesch, vreemd en betoonen, toonen, vertoonen – veelal, en niet toevalligerwijs tot op heden de gebruikelijke vormen (in aangepaste spelling). Besem kreeg de voorkeur boven bessem, vandaar dat we nog steeds in de standaardtaal bezem bezigen. Zuidelijk optassen werd verworpen ten gunste van ophogen of ophopen. Voor vrouwelijke persoonsnamen gebruikte men uitsluitend de noordelijke vorm –esse: dinaresse, prohetesse, niet de zuidelijke vorm erse. En tot slot werd het wegvallen van een d tussen twee klinkers of het veranderen ervan in een j –wat wel als een zuidelijk verschijnsel wordt beschouwd , zie hoofstuk 4, -expliciet afgewezen: men schreef vergaderen, spoeden, verblijden, bevrijden,sieden,neerleggen, en niet vergaren, spoeyen, verbleyen, bevrijen, sien, neerleggen.

Samengevat kan de gewestelijke invloed in de Statenvertaling als volgt worden beschreven: er is geen sprake van een sterk Zuid-Nederlandse inslag, wel prefereerden de vertalers in incidentele gevallen zuidelijke vormen. Daarbij zal het gaan om allang geaccepteerde en in de schrijftaal ingeburgerde vormen, conform het uitgangspunt dat het bestaande gebruik diende te worden gerespecteerd. Ook het gebruik van gij is een keuze voor een archaïsche schrijftaalvorm en niet voor een zuidelijke vorm: de nieuwerwetse vorm jij kwam op in Holland en spreidde zich daarvandaan uit. (1) De oude vorm bleef het langst bewaard in het Zuiden, dat door de politieke omstandigheden weinig contact had met de standaardtaal in wording. Ook de lange vormen in –e vooral opvallend in Heere , zijn archaïsmen - verkorting die begon in Holland.


___________________

(1) We hebben daar zelfs een zo goed als rechtstreeks bewijs van. In de persoon van Dirk Volkertz. Coornhert, geboren in Amsterdam in 1512. De man was zeer gebrand op een zuivere Noord-Nederlandse (Hollandse) taal. In één woord: hij was een soort taalpuritein. Daarom moesten volgens hem vreemde woorden zoveel mogelijk worden geband. In 1585 gaf hij opnieuw De Consolatione Philosophiae van Boëthius uit. Dit werk werd in die tijd zeer veel gelezen en men zegt zelfs dat het -toen- na de bijbel en de werken van Augustinus het meest gelezen werk was.

Welnu, in zijn vertaling mijdt Coornhert dan ook zo veel mogelijk leenwoorden. Hij ging voor zijn vertaling uit van een ouder Vlaamse vertaling uit 1485. Uit een vergelijking van beide teksten is gebleken dat Coornhert ongeveer zestig Franse en Latijnse woorden in zijn vertaling consequent heeft vervangen door Noord-Nederlandse, zoals afwezig voor ‘absent’, beklapping voor ‘accusatie’, bedrog voor 'fraude', onwetendheid voor ‘ignorantie’, overste voor ‘regeerder’, straffing voor ’punitie’, voorwaarde voor ‘conditie’ en zaak voor ‘cause’.

Interessant is dat hij zich hier dat hij zich niet beperkt tot het vermijden van leenwoorden, maar ook de Vlaamse woorden vervangt hij door Noord-Nederlandse. Zo gebruikt hij geweldig in plaatse van ‘fortselijk’, treurig in plaats van ‘drukkig’. Voorts verving hij de persoonlijke voornaamwoorden du en dyn door gy en uw. Cornelis Volkertz Coonhert. vond dus wel degelijk dat men terug moest naar de ‘gy’ omdat deze ‘gij’ voor hem in feite zuiver Noord-Nederlands was.

En dus, we kunnen niet naast het feit kijken dat door een Hollandse taalpuritein zoals Cornelis Volkertz Coonhert de ‘gij-vorm’ als authentiek Hollands werd aangevoeld. En zeker niet als ‘Zuid-Nederlands’

Vergat (1) , de verwijzing naar de noot. Een belangrijke verwijzing nochtans.

[Het Oosten]

Oorspronkelijk geplaatst door edwin2

Polyander was een kind van Gentse ouders, beetje raar dat thuis geen Gents dialect of Vlaams werd gesproken maar enkel Hoogduits? Beetje kortzichtig op deze manier gesteld.

Indien zij zegt dat Baudart geboren is in Engeland, is dit discutabel. Van der Sijs plaatst zich hiermee in een uitzonderingspositie.

Nicoline Van der Sijs zal dit zo maar niet zeggen natuurlijk. Zij zal wel historische informatie hebben hierover, anders zou ze dit niet zo bout beweren. Maar vermits zij in haar boek daar niet op ingaat, ga ik er ook niet op in en laat ik het in het midden.

[edwin2]

Oorspronkelijk geplaatst door Het Oosten

Nicoline Van der Sijs zal dit zo maar niet zeggen natuurlijk. Zij zal wel historische informatie hebben hierover, anders zou ze dit niet zo bout beweren. Maar vermits zij in haar boek daar niet op ingaat, ga ik er ook niet op in en laat ik het in het midden.

Zoals ik nu kijk liggen de kwaliteiten van van der Sijs vooral op het vlak van correcties van teksten. Indien zij geen bronnen vermeld waar zij alles vandaan heeft sterkt dat mijn twijfels nog meer. En ik ben niet eens een academicus op dat gebied. Een echte academicus zou gehakt kunnen maken van haar bewering, mocht zij niet met haar bronnen komen.

[edwin2]

Oorspronkelijk geplaatst door Het Oosten

Vergat (1) , de verwijzing naar de noot. Een belangrijke verwijzing nochtans.

De discussie over gy of gij is nog lang niet ten einde, "du" is veel ouder en "jij" en die "ei" klank er bij is eigenlijk Amsterdams-Hollands. Met mijn achternaam heb ik dezelfde discussie gehad: y of ij, bij de burgerlijke stand gebruikte men herhaaldelijk de y en de ij door elkaar heen....en de "ij" is ouder als de "y" blijkt uit onderstaand stuk.....




Kijk hier ook eens naar:
Siegenbeek (3): ij en y, ei en ey

WebredMiet
5 jaar ago
OK, hier gaan we dan, Siegenbeek concreet deel 1. Hij gaat de spelling van ij, y, ei en ey na, en beregelt die.
‘De letter ij’, zegt hij, ‘ is in haren oorsprong niets anders dan de dubbele i.’ Oorspronkelijk was ij dus geen tweeklank, dat is vrij recent gekomen. In de dertiende eeuw schreef men dus gewoon een i als er geen verdubbeling nodig was (hi, bliven), en een dubbele in een gesloten lettergreep (wiin, bliif). Vrij snel kreeg die tweede i bij heel wat schrijvers een lange staart, en kregen we een ‘ij’. De uitspraak was in die tijd echter nog steeds een monoftong, de ‘ie’. Siegenbeek zelf merkt over de uitspraak op: ‘Uit dit voorgestelde blijkt, dat de Vriezen, Zeeuwen, Gelderschen en Overijsselschen (…) bij de uitspraak, den klank der enkele en dubbele i doen hooren, de echte oorspronkelijke uitspraak dezer woorden behouden hebben. De Hollandsche is algemeen verbasterd, als welk in de gemelde woorden een geluid, eenigzins zweemende naar den tweeklank ei, doet hooren’ Kortweg: in het begin van de 19de eeuw representeerde een ij zeker nog niet algemeen een tweeklank, zelfs de Hollandse wordt ‘verbasterd’ genoemd. De ‘ei’-spelling daarentegen representeert wel zonder twijfel een historische tweeklank. Het is pas sinds de 19de eeuw dat beiden in de standaardtaal zijn samengevallen, via de ‘verbasterde’ Hollandse uitspraak dus.
Maar waar blijft de y in dit verhaal? Volgens Siegenbeek hoort die oorspronkelijk niet bij ons alfabet, maar werd ze toch al vroeg (13de-14de eeuw) gebruikt ter vervanging van de enkele i. Later komt ze ook voor in tweeklanken (ui, ooi, oei). ‘Ey’ voor ‘ei’ is volgens Siegenbeek zeldzamer. Siegenbeek observeert tenslotte dat het gebruik van die y toeneemt, tot ze in de 17de eeuw vrij algemeen is voor de i (maar niet voor de dubbele ii of de ij!) Siegenbeek vermoedt hier een sterke invloed van het Frans, en aangezien het dus een ‘vreemde’ letter is, is ze voor het Nederlands compleet overbodig. Daarom bant hij de letter uit de ‘Nederduitsche’ woorden, en behoudt hij ze alleen voor woorden van vreemde oorsprong, waar ze altijd al gebruikt werd.
Uit eigen ervaring (oorkondentaal Maaseik 14de tot 16de eeuw) kan ik bevestigen dat de y in de loop van de tijd populairder werd. Waar ik in het begin van mijn onderzoeksperiode nog vaak de spelling i en ij vond in de voornaamwoorden hij en zij, maakten die in de vijftiende, en zeker zestiende eeuw heel snel plaats voor y. Ook in andere woorden werd y opvallend populairder. Toch stond het Maaseikse schrijfcentrum niet zozeer onder Franse, dan wel onder Duitse invloed. Het lijkt me dus eerder een algemeen modeverschijnsel geweest te zijn.
Samengevat: de y wordt uit de Nederlandse woorden geband, en beperkt tot woorden van vreemde herkomst. Dat betekent ook dat de historische tweeklank ‘ei’ niet meer als ‘ey’ gespeld wordt. Voor de lange i, kiest Siegenbeek voor de versie ij, net omdat voor die verbasterde Hollandse uitspraak die dubbele i vreemd, en dus niet meer aanvaardbaar is. De tijd heeft hem gelijk gegeven: inmiddels is de klank die door de ij-spelling wordt gerepresenteerd, in het hele taalgebied een ij geworden.

https://taaldenker.wordpress.com/201...en-y-ei-en-ey/

[Het Oosten]

Oorspronkelijk geplaatst door edwin2

Zoals ik nu kijk liggen de kwaliteiten van van der Sijs vooral op het vlak van correcties van teksten. Indien zij geen bronnen vermeld waar zij alles vandaan heeft sterkt dat mijn twijfels nog meer. En ik ben niet eens een academicus op dat gebied. Een echte academicus zou gehakt kunnen maken van haar bewering, mocht zij niet met haar bronnen komen.

U veralgemeent hier weer sterk. Natuurlijk haalt zij zo goed als altijd bronnen aan. U moet haar boek maar lezen om u daarvan te vergewissen.

Wat Baudart betreft, is dit een terloopse randbemerking met niet zoveel betekenis wannneer zij het heeft over de medewerkers aan de Statenbijbel. Immers Baudartius sleet inderdaad zijn jonge jaren in Engeland (Sandwich, Canterbury) en woonde hij slechts weinige jaren van zijn leven in de Zuiderlijke Nederlanden.

Toegegeven, het zou interessant zijn te weten waarop Van der Sijs zich baseert om te beweren dat Baudart niet in Deinze geboren werd.

[edwin2]

Oorspronkelijk geplaatst door Het Oosten

U veralgemeent hier weer sterk. Natuurlijk haalt zij zo goed als altijd bronnen aan. U moet haar boek maar lezen om u daarvan te vergewissen.

Wat Baudart betreft, is dit een terloopse randbemerking met niet zoveel betekenis wannneer zij het heeft over de medewerkers aan de Statenbijbel. Immers Baudartius sleet inderdaad zijn jonge jaren in Engeland (Sandwich, Canterbury) en woonde hij slechts weinige jaren van zijn leven in de Zuiderlijke Nederlanden.

Toegegeven, het zou interessant zij te weten waarop Van der Sijs zich baseert om te beweren dat Baudart niet in Deinze geboren werd.

Baudartius studeerde daar ook theologie. De band tussen de Schotse, Engelse en Nederlandse protestanten is nog steeds zeer hecht te noemen. Daar kwam ik achter tijdens mijn verblijf op de Hebriden in Schotland.

[quercus]

Oorspronkelijk geplaatst door Het Oosten

Niks te frustratie. Ik zeg maar wat uit de historische feiten is gebleken.

Ja, en dan...??? Denk jij nu dat de Vlamingen daar een moer om geven? Ze gebruiken in de media, in het onderwijs, in het bedrijfsleven enz. die door jou zo vermaledijde "door de Ollanders aan ons opgedrongen" versie van het Nederlands. En maar goed ook. Was jouw wensdroom uitgekomen dan zaten we in een zelfde soort kneuterige toestand als in Letzeburg.

[edwin2]

Oorspronkelijk geplaatst door quercus

Ja, en dan...??? Denk jij nu dat de Vlamingen daar een moer om geven? Ze gebruiken in de media, in het onderwijs, in het bedrijfsleven enz. die door jou zo vermaledijde "door de Ollanders aan ons opgedrongen" versie van het Nederlands. En maar goed ook. Was jouw wensdroom uitgekomen dan zaten we in een zelfde soort kneuterige toestand als in Letzeburg.

Maar dan nog, er moeten geleerden aan te pas komen om de kluwe te ontrafelen van wat nu Zuid dan wel Noord-Nederlands is. Dus dat is het beeld van de verschillen, allemaal detaillistisch dus. Alleen voer voor Belgicisten en geleerden.