Stalin ....de feiten en Leugens

[TOOL]

Ik ben het voor een stuk wel met je eens, al maak je een kortzichtige karikatuur van de Stalin vs. Trotsky discussie.
Tegenwoordig is het nooit zo'n afgelijnde discussie, en wordt deze geactualiseerd door de gebeurtenissen die, zoals jij zegt, vandaag gebeuren en dus belangrijk zijn.
Ik weet dus niet echt goed waar je het haalt dat er onder (klein)-links een dominerende discussie zou zijn die gaat over deze historische verschillen. Neen, er is een dominerende discussie die zich daar voor een stuk op baseert en door de realiteit vandaag nog steeds actueel blijft.
Voorbeelden uit Latijns-Amerika zijn er genoeg, maar ook b.v. de houding t.o.v. Iran.
Het is denk ik een beetje simplistisch om te zeggen dat het twee kampen zijn die tegenover elkaar staan zonder nuancering. Ik ben het met je eens als je zegt dat Stalin ook verdiensten heeft. Verdiensten echter, die in het kader van de 21e eeuw niet meer relevant zijn. Hier gaat het dus om een historische discussie die inderdaad best in de marge gevoerd wordt.
Echter, als je mij de vraag stelt of ik geloof dat Cuba, Venezuela of Bolivië onder de huidige koers het socialisme kunnen handhaven, dan is mijn antwoord duidelijk: neen. Wat heeft dat dan te maken met die eeuwenoude discussie? Wel, socialisme in één land of niet, om mee te beginnen, maar ook het niet volledig doorvoeren van hervormingen, basisdemocratie t.o.v. versterken van presidentieel systeem, internationalisme vs. pragmatisme (wat in het geval van Venezuela een beetje voor alle twee opgaat), etc.
Conclusie: de huidige wereldsituatie is denk ik complex genoeg om geen afgelijnde en ongenuanceerde discussie meer te voeren, maar wel om lessen te trekken uit het verleden. In dat opzicht zal de discussie en zal de ideologicshe 'breuklijn' ook blijvend zijn. Daar valt nu éénmaal niet veel aan te doen, en het heeft op zich denk ik niks te maken met sectairisme. Sectairisme is iets anders en ook onderwerp van een andere discussie.
Het zal me worst wezen wat Stalin verwezenlijkt heeft, wat telt is nu en wat ik weet is dat het Stalinistich denken in het huidige wereldbeeld kansloos is. Om tot die conclusie te komen heb ik niet eens het gedachtengoed van Trotsky nodig; ik kan het immers ook halen uit mijn 'burgerlijke' opleiding.

(...) Dit als zeer noodzakelijke aanvulling/nuancering op wat jij zei.

[Bolsjewiek]

Het non-agressiepact met Hitler was enkel om tijd te winnen.
Stalin was niet in staat oorlog te voern met zijn pas gestabiliseerde land in 1939 of 1940. Later is trouwens gebleken dat Stalin zelf ook niet van plan was zich te houden aan het pact. Hij plande de invasie van Polen en Duitsland voor 1943 of 1944.

[StevenNr1]

Oorspronkelijk geplaatst door Breda

maar hoe zit het met de Genocides ??

Zijn die er dan geweest ?

O ja, Trotski = rancuneus verrader van een militaristisch project dat hijzelf mee opstarte

[groenzwarte commie]

Oorspronkelijk geplaatst door TOOL

Ik ben het voor een stuk wel met je eens, al maak je een kortzichtige karikatuur van de Stalin vs. Trotsky discussie.
Tegenwoordig is het nooit zo'n afgelijnde discussie, en wordt deze geactualiseerd door de gebeurtenissen die, zoals jij zegt, vandaag gebeuren en dus belangrijk zijn.
Ik weet dus niet echt goed waar je het haalt dat er onder (klein)-links een dominerende discussie zou zijn die gaat over deze historische verschillen. Neen, er is een dominerende discussie die zich daar voor een stuk op baseert en door de realiteit vandaag nog steeds actueel blijft.
Voorbeelden uit Latijns-Amerika zijn er genoeg, maar ook b.v. de houding t.o.v. Iran.
Het is denk ik een beetje simplistisch om te zeggen dat het twee kampen zijn die tegenover elkaar staan zonder nuancering. Ik ben het met je eens als je zegt dat Stalin ook verdiensten heeft. Verdiensten echter, die in het kader van de 21e eeuw niet meer relevant zijn. Hier gaat het dus om een historische discussie die inderdaad best in de marge gevoerd wordt.
Echter, als je mij de vraag stelt of ik geloof dat Cuba, Venezuela of Bolivië onder de huidige koers het socialisme kunnen handhaven, dan is mijn antwoord duidelijk: neen. Wat heeft dat dan te maken met die eeuwenoude discussie? Wel, socialisme in één land of niet, om mee te beginnen, maar ook het niet volledig doorvoeren van hervormingen, basisdemocratie t.o.v. versterken van presidentieel systeem, internationalisme vs. pragmatisme (wat in het geval van Venezuela een beetje voor alle twee opgaat), etc.
Conclusie: de huidige wereldsituatie is denk ik complex genoeg om geen afgelijnde en ongenuanceerde discussie meer te voeren, maar wel om lessen te trekken uit het verleden. In dat opzicht zal de discussie en zal de ideologicshe 'breuklijn' ook blijvend zijn. Daar valt nu éénmaal niet veel aan te doen, en het heeft op zich denk ik niks te maken met sectairisme. Sectairisme is iets anders en ook onderwerp van een andere discussie.
Het zal me worst wezen wat Stalin verwezenlijkt heeft, wat telt is nu en wat ik weet is dat het Stalinistich denken in het huidige wereldbeeld kansloos is. Om tot die conclusie te komen heb ik niet eens het gedachtengoed van Trotsky nodig; ik kan het immers ook halen uit mijn 'burgerlijke' opleiding.

(...) Dit als zeer noodzakelijke aanvulling/nuancering op wat jij zei.

Ik heb het idd wat karikaturaal voorgesteld. Het gaat er gewoon over dat er wel meer van die historische discussies gevoerd worden en jammergenoeg niet alleen de marge. "Trotten" en "Stalinisten" zijn nooit beste vriendjes geweest, alleen vind ik het jammer dat die historische tegenstellingen (gebaseerd op historische discussies) nu nog steeds blijven doorspelen. Om maar één voorbeeld te geven: bij de verkiezingen is er de laatste 5 jaar nooit een gemeenschappelijke lijst van zei het lsp/pvda of cap/pvda. Ik wil niet heel die discussie heropenen - elk heeft zijn standpunt en zijn versie van de waarheid - maar geef toch toe dat het binnen lsp moeilijk ligt om samen te werken met die stalinisten en als ik mensen uit de pvda over de trotten bezig hoor is het nogal gelijkaardig

Je hebt het over de huidige situatie en over lessen trekken uit het verleden. Ik denk dat je daar mee moet opletten. Zoals je zelf zegt is de situatie vandaag zodanig complex en is de context zo anders dan toen dat je niet zomaar lessen uit het verleden kan trekken en die toepassen uit het heden. Waarmee ik wel niet wil afglijden naar het andere uiterste en beweren dat je geen enkele les uit het verleden kan trekken. Alleen lijkt voorzichtigheid mij geboden.

Volgens jou kan het socialisme in Cuba niet standhouden wegens het dogma "socialisme in één land is onmogelijk". Als we naar de concrete realiteit kijken: het socialisme in Cuba houdt al 47 jaar stand. De revolutie 49 jaar. Eerst was de these dat revolutie in Cuba niet mogelijk was. Ze is er gekomen. Vervolgens zou ze een kort leven beschoren zijn (de Cubanen in Miami hebben hun koffers in het begin nooit uitgepakt, ze dachten binnen zes maanden terug op Cuba te zijn). Dit is ook niet gebeurd. Het volgende was de val van de SU. Cuba heeft dit - onder extreem moeilijke omstandigheden - overleeft. Het volgende moment dat het socialisme in elkaar zou stuiken was bij het verdwijnen van Fidel. Ondertussen is Fidel zo goed als van het politieke toneel verdwenen - hij is er natuurlijk nog wel en geeft in zijn reflexiones ook zijn meningen - maar opvolging lijkt geen probleem. What's next? Ik zie echt niet in waarom het socialisme in Cuba in elkaar zou stuiken. Ze hebben een sterke partij, een sterke jongerenpartij en een groot maatschappelijk bewustzijn. Het systeem zit helemaal anders in elkaar dan dat van de SU trouwens.

Bovendien, wat kan Cuba eraan doen dat er nog geen wereldwijde revolutie is? Ze hebben decennialang het isolement proberen te doorbreken. Cuba heeft er ook alles aan gedaan om revolutionaire bewegingen in andere landen te ondersteunen. Congo en Bolivia in de jaren '60, Chili in de jaren '70, Angola en Nicaragua in de jaren '80. En wees maar zeker dat Cuba momenteel een zeer grote invloed heeft op de processen die gaande zijn in Venezuela, Bolivia, Ecuador, Nicaragua en de rest van Latijns-Amerika.
En wees niet naief: al de dokters, leerkrachten, sociaal werkers,... die van Cuba uitgezonden worden naar de rest van de wereld doen daar niet louter gezondheidswerk. Vergelijk het met geneeskunde voor het volk. Het is niet toevallig dat in zelzate de pvda zoveel stemmen haalt. Als Cubaanse dokters actief zijn in het buitenland is het logisch dat ze er de bevolking vertellen over de uitstekende sociale situatie in hun land, de politieke keuzes die daaraan voorafgaan,... Dit is een vorm van sensibiliseren, wat een eerste stap en voorwaarde is om mensen te organiseren en te mobiliseren. Wees ook maar zeker dat de dokters de Cubaanse Revolutie uitdragen.

Cuba kan echter niet zomaar een werelrevolutie starten. Ze kunnen de objectieve factoren die er aanwezig waren in '59 in Cuba voor de revolutie niet exporteren naar andere landen. Bovendien moet Cuba ook letten op elke stap die ze verricht - in het kader van internationaal recht. Eén overtreding hierop en de VS heeft een reden om hen binnen te vallen.

De Cubanen zelf zouden ook wel willen dat er meer socialistische landen in de wereld waren, uiteraard is dat gunstiger voor hen. Alleen, wat kunnen ze doen zolang dat er niet is? Zoals ik al zei spelen ze een rol in de revoluties die nu gaande zijn in Lat. Am. Maar moeten ze nu hun eigen project overboord horen met het idee "foert, het is de moeite niet. socialisme in één land houdt toch niet stand. laat ons maar aan de kant zitten en opt gemak wachten op de wereldrevolutie".

Eerlijk gezegd denk ik dat het voorbeeld van socialistisch Cuba de wereld - en zeker Latijns-Amerika - veel dichter bij een socialistische revolutie brengt dan te zitten leuteren over het dogma dat socialisme in één land onmogelijk is.

Je zegt op het einde dat de verdiensten van stalin je worst zullen wezen. Ieder zijn goed recht natuurlijk, alleen vind ik het vreemd dat je wel lessen wil trekken uit zijn fouten maar niet uit zijn verdiensten. Dat bedoel ik nu met een gebrek aan nuance in de twee kampen.

[Jonas Elossov]

Oorspronkelijk geplaatst door groenzwarte commie

Om maar één voorbeeld te geven: bij de verkiezingen is er de laatste 5 jaar nooit een gemeenschappelijke lijst van zei het lsp/pvda of cap/pvda. Ik wil niet heel die discussie heropenen - elk heeft zijn standpunt en zijn versie van de waarheid - maar geef toch toe dat het binnen lsp moeilijk ligt om samen te werken met die stalinisten en als ik mensen uit de pvda over de trotten bezig hoor is het nogal gelijkaardig

Ik denk dat er bij LSP veel meer steun zou zijn voor samenwerking met de PVDA dan met een aantal organisaties en individuen die nu in CAP zitten, maar soit...

[tony p]

Oorspronkelijk geplaatst door groenzwarte commie

- enorme personencultus

waar Stalin zelf ook tegen was (in elk geval volgens http://www.mltranslations.org/Britain/StalinBB.htm)

[Jonas Elossov]

Oorspronkelijk geplaatst door tony p

waar Stalin zelf ook tegen was (in elk geval volgens http://www.mltranslations.org/Britain/StalinBB.htm)

Het gaat bovendien niet enkel om de persoonscultus die hij rond zichzelf heeft gecreeërd, maar evengoed die cultus rond Lenin na diens dood.

[groenzwarte commie]

Interessant hierover zijn de stukken uit Cien horas con Fidel, het boek dat heel recent verscheen en die integraal de gesprekken bevat die ramonet, hoofdredacteur van le monde (diplomatique?) vorig jaar met fidel voerde. Spijtig genoeg alleen in het spaans:

http://www.pcc.cu/pccweb/fidel%20habla%20del%20che.php

vanaf "pero a uds se les siguio acusando de exportar la revolucion"

heel heel heel kort samengevat:

uiteraard willen ze overal revolutie, maar moesten zich ook aan internationaal recht houden. bovendien kan je de objectieve factoren niet exporteren.

ten tijde van de sandinisten steunden ze de beweging. Cuba heeft veel wapens geleverd aan de sandinisten en heeft ook éénheid proberen te brengen in de beweging, die zeer verdeeld was.

cuba is steeds solidair geweest met revolutionaire bewegingen, maar dat is niet hezelfde als de revolutie exporteren, wat volgens fidel onmogelijk is

Verder wordt er ingegaan op de steun die Cuba gaf aan Che in Bolivia (ook al vooraf om alles voor te bereiden).

[groenzwarte commie]

Oorspronkelijk geplaatst door Jonas Elossov

Ik denk dat er bij LSP veel meer steun zou zijn voor samenwerking met de PVDA dan met een aantal organisaties en individuen die nu in CAP zitten, maar soit...

Hopelijk wordt dit ooit ook concreet dan

[tony p]

Oorspronkelijk geplaatst door Jonas Elossov

de stalin society is misschien niet de meest neutrale bron maar er staan toch wel interessante citaten in die tekst

[groenzwarte commie]

Oorspronkelijk geplaatst door tony p

de stalin society is misschien niet de meest neutrale bron maar er staan toch wel interessante citaten in die tekst

ik heb de tekst diagonaal gelezen. een paar opmerkingen:

-de eerste helft van de tekst gaat over hoe éénvoudig stalin wel niet leefde. als dat nu zo is of niet (naar schijnt leefde mao ook vrij eenvoudig) doet er uiteraard niets toe in deze discussie. de discussie gaat over persoonscultuur rond stalin, niet over hoe hij leefde.
-er zitten nogal vrij dubieuze getuigenissen in (hoxha van albanie) wat ze zelf ook toegeven.

-dan het stuk waar het echt over de persoonscultus gaat zitten alleen maar citaten van stalin zelf in waarin hij beweert tegen de persoonscultus te zijn. das idd niet bepaald betrouwbaar.

-tenslotte wordt de these gegeven dat stalin zelf de persoonscultus - door anderen begonnen - niet kon stoppen. Lijkt me nogal vreemd eigenlijk.

en zoals je zegt is de bron niet objectief te noemen.

het is ook opvallend dat heel wat revolutionairen die wel nogal positief tov stalin stonden - zoals che guevara - toch ook altijd dat element eruit haalden om hem te bekritiseren. Het lijkt me zeer zeer moeilijk om aan te nemen dat stalin zelf tegen zijn eigen persoonscultus was.

zoals jonas al zei, het gaat ook over de persoonscultus rond lenin die na zijn dood ingezet is.

[Pelgrim]

Oorspronkelijk geplaatst door Jonas Elossov

Ik denk dat er bij LSP veel meer steun zou zijn voor samenwerking met de PVDA dan met een aantal organisaties en individuen die nu in CAP zitten, maar soit...

namen noemen aub

[Percalion]

Oorspronkelijk geplaatst door Jonas Elossov

Lach er maar mee... Het is niet zo grappig als dit tot enkele jaren terug de officiele visie was van de helft van radicaal links.

HAHAHAHAH

Hilarischer zijn dan Percalions fantasie, je moet het maar doen!

[Percalion]

Oorspronkelijk geplaatst door TOOL

Volgens mij is productiviteit of 'economische groei' in een planeconomie vergelijken met productiviteit in een situatie van vrije markt niets meer dan appelen met peren vergelijken, maargoed.

Dat is het inderdaad, in een centraal geleide economie is het meten van productiviteit, groei enz. hoogstens een goeie grap.

[Praetorian]

Oorspronkelijk geplaatst door Percalion

Dat is het inderdaad, in een centraal geleide economie is het meten van productiviteit, groei enz. hoogstens een goeie grap.

Niet echt, maar soit.

[AdrianHealey]

Oorspronkelijk geplaatst door Praetorian

Niet echt, maar soit.

Aan de hand van wát precies ga je dan je economie meten?

[Jonas Elossov]

Oorspronkelijk geplaatst door Pelgrim

namen noemen aub

Laat mij je geruststellen - met mensen van meervoud of SFL binnen CAP hebben we nog nooit problemen gehad...

[Praetorian]

Oorspronkelijk geplaatst door Jonas Elossov

Laat mij je geruststellen - met mensen van meervoud of SFL binnen CAP hebben we nog nooit problemen gehad...

Dan toch geen namen?

[Jonas Elossov]

Oorspronkelijk geplaatst door Praetorian

Dan toch geen namen?

Waarom? Ik stel gewoon vast dat de PVDA in een aantal zaken dichter bij ons staat dan mensen die nu bij CAP betrokken zijn.

In een aantal punten natuurlijk ook niet... om het bijvoorbeeld over kiwi's te hebben; maar blijkbaar is niet iedereen in de PVDA daar voor gewonnen.

[TOOL]

Oorspronkelijk geplaatst door groenzwarte commie

Ik heb het idd wat karikaturaal voorgesteld. Het gaat er gewoon over dat er wel meer van die historische discussies gevoerd worden en jammergenoeg niet alleen de marge. "Trotten" en "Stalinisten" zijn nooit beste vriendjes geweest, alleen vind ik het jammer dat die historische tegenstellingen (gebaseerd op historische discussies) nu nog steeds blijven doorspelen. Om maar één voorbeeld te geven: bij de verkiezingen is er de laatste 5 jaar nooit een gemeenschappelijke lijst van zei het lsp/pvda of cap/pvda. Ik wil niet heel die discussie heropenen - elk heeft zijn standpunt en zijn versie van de waarheid - maar geef toch toe dat het binnen lsp moeilijk ligt om samen te werken met die stalinisten en als ik mensen uit de pvda over de trotten bezig hoor is het nogal gelijkaardig

Je hebt het over de huidige situatie en over lessen trekken uit het verleden. Ik denk dat je daar mee moet opletten. Zoals je zelf zegt is de situatie vandaag zodanig complex en is de context zo anders dan toen dat je niet zomaar lessen uit het verleden kan trekken en die toepassen uit het heden. Waarmee ik wel niet wil afglijden naar het andere uiterste en beweren dat je geen enkele les uit het verleden kan trekken. Alleen lijkt voorzichtigheid mij geboden.

Volgens jou kan het socialisme in Cuba niet standhouden wegens het dogma "socialisme in één land is onmogelijk". Als we naar de concrete realiteit kijken: het socialisme in Cuba houdt al 47 jaar stand. De revolutie 49 jaar. Eerst was de these dat revolutie in Cuba niet mogelijk was. Ze is er gekomen. Vervolgens zou ze een kort leven beschoren zijn (de Cubanen in Miami hebben hun koffers in het begin nooit uitgepakt, ze dachten binnen zes maanden terug op Cuba te zijn). Dit is ook niet gebeurd. Het volgende was de val van de SU. Cuba heeft dit - onder extreem moeilijke omstandigheden - overleeft. Het volgende moment dat het socialisme in elkaar zou stuiken was bij het verdwijnen van Fidel. Ondertussen is Fidel zo goed als van het politieke toneel verdwenen - hij is er natuurlijk nog wel en geeft in zijn reflexiones ook zijn meningen - maar opvolging lijkt geen probleem. What's next? Ik zie echt niet in waarom het socialisme in Cuba in elkaar zou stuiken. Ze hebben een sterke partij, een sterke jongerenpartij en een groot maatschappelijk bewustzijn. Het systeem zit helemaal anders in elkaar dan dat van de SU trouwens.

Bovendien, wat kan Cuba eraan doen dat er nog geen wereldwijde revolutie is? Ze hebben decennialang het isolement proberen te doorbreken. Cuba heeft er ook alles aan gedaan om revolutionaire bewegingen in andere landen te ondersteunen. Congo en Bolivia in de jaren '60, Chili in de jaren '70, Angola en Nicaragua in de jaren '80. En wees maar zeker dat Cuba momenteel een zeer grote invloed heeft op de processen die gaande zijn in Venezuela, Bolivia, Ecuador, Nicaragua en de rest van Latijns-Amerika.
En wees niet naief: al de dokters, leerkrachten, sociaal werkers,... die van Cuba uitgezonden worden naar de rest van de wereld doen daar niet louter gezondheidswerk. Vergelijk het met geneeskunde voor het volk. Het is niet toevallig dat in zelzate de pvda zoveel stemmen haalt. Als Cubaanse dokters actief zijn in het buitenland is het logisch dat ze er de bevolking vertellen over de uitstekende sociale situatie in hun land, de politieke keuzes die daaraan voorafgaan,... Dit is een vorm van sensibiliseren, wat een eerste stap en voorwaarde is om mensen te organiseren en te mobiliseren. Wees ook maar zeker dat de dokters de Cubaanse Revolutie uitdragen.

Cuba kan echter niet zomaar een werelrevolutie starten. Ze kunnen de objectieve factoren die er aanwezig waren in '59 in Cuba voor de revolutie niet exporteren naar andere landen. Bovendien moet Cuba ook letten op elke stap die ze verricht - in het kader van internationaal recht. Eén overtreding hierop en de VS heeft een reden om hen binnen te vallen.

De Cubanen zelf zouden ook wel willen dat er meer socialistische landen in de wereld waren, uiteraard is dat gunstiger voor hen. Alleen, wat kunnen ze doen zolang dat er niet is? Zoals ik al zei spelen ze een rol in de revoluties die nu gaande zijn in Lat. Am. Maar moeten ze nu hun eigen project overboord horen met het idee "foert, het is de moeite niet. socialisme in één land houdt toch niet stand. laat ons maar aan de kant zitten en opt gemak wachten op de wereldrevolutie".

Eerlijk gezegd denk ik dat het voorbeeld van socialistisch Cuba de wereld - en zeker Latijns-Amerika - veel dichter bij een socialistische revolutie brengt dan te zitten leuteren over het dogma dat socialisme in één land onmogelijk is.

Je zegt op het einde dat de verdiensten van stalin je worst zullen wezen. Ieder zijn goed recht natuurlijk, alleen vind ik het vreemd dat je wel lessen wil trekken uit zijn fouten maar niet uit zijn verdiensten. Dat bedoel ik nu met een gebrek aan nuance in de twee kampen.

Aan je avatar te zien kon ik natuurlijk al vermoeden dat over Cuba beginnen, een hele overbodige waterval zou veroorzaken.
'Handhaven' is een werkwoord dat niet alleen impliceert dat socialisme wordt ingevoerd, maar ook wordt behouden. Je hele analyse over Cuba is correct, maar je stelt zelf de vraag what's next? Wel, dat hangt voor een groot stuk af van wat in de rest van Latijns-Amerika gebeurt, doch laten we Cuba even 'isoleren': wat zal er gebeuren als de oude garde (letterlijk) afsterft? Kan het huidige systeem zomaar behouden blijven? Vergeet niet dat er zowat een jaar geleden een enquête in Granma verscheen met de vraag wat jongeren het meest naar verlangen in Cuba. Verrassend genoeg stond 'meer economische vrijheid' bovenaan. Dus wat betreft dat bewustzijn, daar zou ik nog niet zo zeker van zijn, althans voor de toekomst. Ik verwacht ook niet van Cuba dat ze internationalistisch zullen gaan werken, zo dom ben ik niet. Ik heb dat tevens niet geïnsinueerd. Mijn these over socialisme in één land of niet, sloeg vooral op de opkomende socialistische bewegingen in de rest van Latijns-Amerika. Voor de rest ben ik positief over Cuba, en hoewel er gebreken zijn (die dan weer een rechtstreeks gevolg zijn van het isolement) wil ik niet liever dat het land blijft zoals het nu is, zolang er natuurlijk geen verdere ontwikkelingen zijn in Latijns-Amerika. Eens we van een socialistische alliantie of iets dergelijks kunnen spreken (wat er nu, ondanks vele samenwerkingsverbanden zeker nog niet is), kan er misschien gedacht worden aan meer vrijheden voor de bevolking.
Wat betreft samenwerking met PvdA: eigenlijk kan je de 'stalinisten' in dit geval een partij noemen die een reformistiche koers vaart, met zelfs een gelijkaardig programma als dat van de CAP. Als jij denkt dat LSP zo achterlijk is om de PvdA nog steeds te zien als dé vijand binnen links puur op basis van de historische verschillen, dan ben je mis. Een oude vos verliest haar streken niet, of wat zeggen ze ook weer... dus er is binnen de PvdA nog steeds een Stalinistiche traditie die vooral haar neerslag op b.v. de partijstructuur heeft. Daar moet je denk ik rekening mee houden. Maar voor de rest is de koerswijziging sinds het Resist debacle danig evident, dat het absurd zou zijn om de PvdA op dezelfde manier te beschouwen als pakweg 7 jaar geleden.
Je wekt mij de indruk dat je met een aantal stereotypen in je hoofd zit, met name die 'vete tussen Trotten en Stalinisten', maar ook met het punt 'ongenuanceerdheid' van klein-links.
Kijk, als ik zeg dat de verdiensten van Stalin niet meer relevant zijn in de 21e eeuw, dan moet je me dunkt even je verbeelding gebruiken. Net zoals veel van zijn fouten ook niet meer relevant zijn. Waarom niet? Omdat het hier zeer specifiek om de figuur Stalin zelf gaat. Mijn nuancering luidt dus: laten we lessen trekken uit de fouten van de Stalinistische stroming, dus o.a. het hele concept socialisme in één land en bureaucratisering, wat een zeer breed containerbegrip is, maargoed. Uiteindelijk is het doel, denk ik, om bepaalde denkwijzen of beschouwingen te analyseren en aan te passen aan het huidige wereldbeeld. Voorzichtigheid is inderdaad geboden. Nu goed, ik snap wel dat je me misschien wat ongenuanceerd vindt, maar een forum biedt nu eenmaal weinig plaats om alles exhaustief uit te leggen. Wel is het zo dat ik het Trotskystisch denken binnen deze geglobaliseerde wereld veel nodiger en kansvoller acht dan het Stalinisme. Hier kan je denk ik wel volgen, of niet?
Als Trotskyst kan ik alleen maar hopen dat de projecten in Latijns-Amerika lukken, ook al zou dit mijn analyse onderuit helpen. Helaas heb ik moeten vaststellen dat dergelijke analyse te vaak gelijk krijgt. Kijk naar Chavez, bijvoorbeeld. Wat met Cuba zal gebeuren, time will tell, maar iets zegt me dat Cuba haar planeconomie in pure vorm niet kan behouden, eens die bewuste, oudere laag van de bevolking er niet meer is. Tenzij de evoluties in Latijns-Amerika gunstig zijn, natuurlijk.
Het is zeer kortzichtig om te denken dat het de komende 49 jaar nog eens zal lukken, omdat het nu al een halve eeuw draait. Helaas werkt het zo niet.
Ik wil je toch verhoeden voor enige teleurstelling. Kritiekloze steun geven is nutteloos, wanneer je beseft welke grenzen er zijn aan de groei van dergelijk socialistische regimes in Latijns-Amerika. Indien je die negeert, kan je er alleen maar verliezend uitkomen. Kritische steun geven is niet contraproductief, zoals je insinueert. Iets dat me veel meer contraproductief lijkt is ongenuanceerd positivisme zonder enig duidelijk standpunt. Door gewoon Cuba te steunen, ga je helaas niks bekomen. Het is en blijft een prachtig eiland in de Caraïben met 11 miljoen inwoners, wiens lot ik niet wil delen eens die jaarlijkse 7 miljard dollar van Venezuela zouden wegvallen.