De oneindigheid.

[JeeBee]

Oorspronkelijk geplaatst door JimmyB

Kleine denkfout vrees ik.

Het is niet omdat een verzameling getallen een oneindig aantal elementen heeft dat de verzameling volledig is. Neem het aantal reële getallen tussen 1 en 2, dit is een oneindige verzameling reële getallen, maar bijvoorbeeld 3, wat ook een reëel getal is, zit daar niet in.

En dan heb je het nog alleen maar over de oneindige aftelbare verzamelingen en nog helemaal niet over de overaftelbare en hogere ordes.

Maar kom, laten we het voor de grote liefhebber van deze thread eenvoudig houden. Simpel gaat niet in deze materie.

[harriechristus]

Oorspronkelijk geplaatst door JeeBee

En dan heb je het nog alleen maar over de oneindige aftelbare verzamelingen en nog helemaal niet over de overaftelbare en hogere ordes.

Maar kom, laten we het voor de grote liefhebber van deze thread eenvoudig houden. Simpel gaat niet in deze materie.

De wetenschap wil immers graag zo moeilijk mogelijk doen in allerlei zinloze spelletjes....

[JimmyB]

Oorspronkelijk geplaatst door harriechristus

Dat is dan puur toeval, want ik kan zo een rij bedenken waar dat wel het geval is.

Ik neem daarvoor jou eerste rij:

4562315
8554563
0060001
4562878
4598321
9878510
1000655

De schuine rij is gelijk aan het eerste getal.......klaar....

Alleen dat 1 toevoegen is totaal onduidelijk en heb je zelf ook niet gedaan, noch waarom 9 0 moet worden.

Bovendien: hoe kleiner je de rijen en kolommen neemt, des te eerder is er wel een hit, dus iets wat klopt.

381
580
331

klaar

66
46

klaar

Ik denk niet dat het zo bedoeld is. Je maakt eerst de reeks en nadien tel je 1 op bij elke diagonaal. Het nieuwe getal zal niet in de oorspronkelijke reeks zitten.

Ik denk wel dat dit kan kloppen want er zal minimum 1 cijfer zijn dat verschillend is. Maar desondanks is de conclusie fout.

[harriechristus]

Oorspronkelijk geplaatst door JimmyB

Ik denk niet dat het zo bedoeld is. Je maakt eerst de reeks en nadien tel je 1 op bij elke diagonaal. Het nieuwe getal zal niet in de oorspronkelijke reeks zitten.

Als je er nog eens 1 bij optelt kan het natuurlijk nooit bij die getallen voorkomen, want die hebben altijd 1 cijfer minder, en wel de 1 zelf.
En bovendien heb je dat zelf niet gedaan, want je hebt alleen 5010652 genoemd, zonder daar de 1 bij te zetten.
Dan zou het 50106521 moeten zijn, die natuurlijk nooit bij die getallen voor kan komen.
Of je zou 5010652 + 1 = 5010653 moeten bedoelen, maar in dat geval kan je het gewoon kloppend maken als het moet.

Bijvoorbeeld:

382
580
331

381 + 1 = 382

Klaar

Ik denk wel dat dit kan kloppen want er zal minimum 1 cijfer zijn dat verschillend is. Maar desondanks is de conclusie fout.

ik denk dat je er zelf niks van begrijpt en het daarom ook niet goed uit kan leggen.

In ieder geval: tot zover klopt het niet wat je hebt verteld.

En ik heb dat met mijn eigen cijfer reeks duidelijk aangetoond, dus dat het wel kan.

Met twee cijfers gaat het nog gemakkelijker:

67
46

66 + 1 = 67

klaar

[harriechristus]

17 - Ook het vertrekken is onmogelijk.

Het is niet alleen onmogelijk elk willekeurig punt of getal te bereiken, maar het is zelfs onmogelijk te vertrekken, want niemand kan zeggen welk aller kleinste getal na 0 moet komen om het vertrek mogelijk te maken.
Want neemt men een heel klein getal als bijvoorbeeld 1/10^1000.000.000 (dus met eerst een miljard nullen achter de komma voordat de 1 tevoorschijn komt), dan zitten er tussen die 0 en dat zeer kleine getal nog steeds een oneindig aantal mogelijkheden om het nog kleiner te maken zonder ooit het aller kleinste te kunnen vinden.

[bartelx]

Oorspronkelijk geplaatst door harriechristus

De inwendige oneindigheid van gehele getallen.

Nu is eigenlijk ook elk geheel getal een inwendige oneindigheid, alleen is het dan niet expliciet zo uitgedrukt.
Want ook elk geheel getal als bijvoorbeeld 4 is een inwendige oneindigheid tussen de getallen 4 - abstract 1* (dus 3,9999999....aantal negens tot in het oneindige) en 4 + abstract 1 (dus 4,000000.....aantal nullen tot in het oneindige + 1**).

*Abstract 1 is een 1 die oneindig klein is, en dus niet gedeeld kan worden, behalve dan in de analyse dat abstract 1 gelijk is aan 0 (zie bij: 0 = 1).

**Na een oneindig aantal nullen is die 1 oneindig klein.

Maar er is steeds een kleinere 1 dan de veronderstelde oneindig kleinste één. Immers wanneer deze veronderstelde oneindig kleinste één gedeeld wordt, is ze de tweede kleinste veronderstelde kleinste één, na de kleinste één als gevolg van de deling.

[harriechristus]

Oorspronkelijk geplaatst door bartelx

Maar er is steeds een kleinere 1 dan de veronderstelde oneindig kleinste één. Immers wanneer deze veronderstelde oneindig kleinste één gedeeld wordt, is ze de tweede kleinste veronderstelde kleinste één, na de kleinste één als gevolg van de deling.

een oneindig kleine één kun je niet verder delen.

[daiwa]

Oorspronkelijk geplaatst door Het Oosten

Oneindigheid = zonder einde = eeuwig + 3 dagen.

In de les godsdienst kregen wij ook les over de oneindigheid van de hemel.
In de veronderstelling dat de hemel echt bestaat en je denkt er even over na kan je oneindigheid/eeuwig eigenlijk niet goed bevatten.

Eeuwig en drie dagen rijstpap eten met een gouden lepeltje.

Ik denk dat ik moslim ga worden, lijkt me dan leuker om voor eeuwig en drie dagen bezig te zijn.

[harriechristus]

Oorspronkelijk geplaatst door daiwa

In de les godsdienst kregen wij ook les over de oneindigheid van de hemel.
In de veronderstelling dat de hemel echt bestaat en je denkt er even over na kan je oneindigheid/eeuwig eigenlijk niet goed bevatten.

Niemand kan de concrete eeuwigheid en oneindigheid volledig bevatten, maar wel kan iedereen begrijpen wat daarmee wordt bedoeld: het is de tijd zonder begin en zonder eind, en de ruimte zonder grens.
Dat is dan het abstracte begrip daarvan.
En dat is dan de basis en daarmee moeten we het doen.

Terwijl de concrete voorstelling niet mogelijk is, altijd eindig blijkt te zijn, dus het oneindige en eeuwige nooit kan bereiken.
Zodat het begrip toch het positieve blijkt te zijn en de voorstelling het negatieve daarvan.

De waarheid is in het begrijpen en niet in het voorstellen.
Hoewel de voorstelling wel bij het begrijpen behoort, en dat is dan de eenheid van waarheid en onwaarheid: oneindigheid en eindigheid bij elkaar.

[harriechristus]

18 - De continuïteit van de oneindigheid.

De enige oplossing schijnt hier te zijn onmiddellijk over te gaan op de oneindigheid in de vorm van een vloeiende lijn, dus de continuïteit van de beweging zonder onderbreking, dus zonder afzonderlijke telling.

De continuïteit en de punten daarin.

Want de ruimte heeft twee eigenschappen die altijd samen gaan: de onderbreking in de vorm van een bepaalde grootte of maat, en de vloeiende voortgang.
En de vloeiende voortgang is die van de oneindigheid, kortom: als oneindig maal nul, waarbij we de afzonderlijke punten van de telling of maat direct aaneensluitend denken.

Je kunt geen punten naast elkaar zetten.

Maar het gekke is hierbij dat je de punten niet naast elkaar kan zetten, want òf ze vallen samen òf tussen twee punten zit een oneindige tussenruimte, waarin nog eens oneindig veel extra punten gedacht kan worden.
Die kun je echter niet werkelijk als zodanig plaatsen, want dan kom je weer in de eindeloosheid terecht, dus de eindeloze deling in steeds kleinere stukjes die door die punten begrenst zijn.

Het verschil tussen denken en uitvoeren.

Het enige wat dan wel mogelijk is, is het als zodanig te denken, maar niet uit te voeren.
En dat is weer de tegenstrijdigheid van de oneindigheid en de eindeloosheid.
De oneindigheid kun je wel denken, maar niet uitvoeren, en ook niet voorstellen.

De enig mogelijke "oplossing" lost het probleem niet op.

Kortom: de onmiddellijk oneindigheid van de continuïteit der beweging lost het probleem van de puntverdeling niet op, want het gaat dan onmiddellijk over van vertrekpunt naar oneindigheid, terwijl daarin een eindeloze deling is (tenminste zo gedacht kan worden), die gewoon is over geslagen alsof die helemaal niet zou bestaan.
Toch is dat de enige mogelijkheid, want er is na het vertrekpunt geen aller eerste punt daarna.
Want dat punt valt dan òf samen en is er dus geen beweging òf niet en dan zit er tussen beide punten een oneindige afstand.

[harriechristus]

19 - Zeno

Het probleem der inwendige oneindigheid als tegenstrijdigheid was al reeds bekend bij de Griekse filosoof Zeno, alleen iets anders beredeneerd, maar het komt op hetzelfde neer, en wel zo:
stel dat de snelle hardloper Hercules een trage schildpad in wil halen, die een flinke voorsprong heeft gekregen.
Op het moment dat Hercules op de plek is gekomen, waar de schildpad was bij het startsein, is deze al een stuk verder.
En heeft Hercules ook dat stuk afgelegd, dan is de schildpad weer een stukje verder, enzovoort.
De afstand die de schildpad af kan leggen wordt natuurlijk steeds kleiner, maar nooit nul, want altijd zal de schildpad als Hercules op het punt gekomen is waar de schildpad was, in de tussentijd (die ook steeds kleiner wordt) een heel klein stukje, hoe klein dan ook, af kunnen leggen.
Dus zo beredeneerd kan Hercules de schildpad nooit inhalen.

[harriechristus]

20 - Puur theoretisch in de eerste plaats.

Nu gaat het hier niet om de vraag of de tijd en de ruimte werkelijk tot in het oneindige verdeeld zijn (dat komt later aan de orde).
Hier is het probleem in de eerste plaats puur theoretisch of het mogelijk is door een inwendige oneindigheid heen te gaan, of deze te bereiken.
Nu: dat is niet mogelijk, want elk stukje dat overblijft kan opnieuw gedeeld worden en er is geen één voor laatste om vervolgens de oneindigheid te bereiken (en verder gaande daar doorheen te gaan).

Nochtans is ook de eindigheid theoretisch onmogelijk, want waar je ook zou willen stoppen, er blijft altijd een rest over die nogmaals gedeeld zou kunnen worden.

Kortom: je zit hier tussen twee onmogelijkheden in en dat is de eindeloze beweging van het delen, die nooit aan een het uiteindelijke doel kan komen, noch kan stoppen.

Maar ook de beweging van het delen zelf is onmogelijk, omdat deze dan steeds van een bereikt punt moet vertrekken en niemand kan zeggen wat dan het tweede punt moet zijn, wat niet kan bestaan, omdat die immers oneindig klein moet zijn en niemand kan zeggen hoe klein oneindig klein dan wel is, want hoe klein dan ook, het kan altijd nog kleiner.
Dus om dezelfde reden dat het bereiken onmogelijk is, is ook het vertrekken onmogelijk zodat ook de beweging niet kan bestaan tussen de eindigheid en de oneindigheid in.

[harriechristus]

21 - De wiskunde.

De tegenstrijdigheid tussen de oneindigheid en de eindeloosheid komt ook voor in de limietberekeningen van de wiskunde.
Want enerzijds kan men daar de limiet eenvoudig berekenen*, anderszijds spreekt men van het "benaderen" van de limiet, dus dat het in de eindeloosheid van het steeds maar weer delen, onmogelijk is die limiet werkelijk te bereiken.
Er zou slecht sprake zijn van een "benaderen".
Nu heb ik dat "benaderen" juist tussen haakjes gezet, want dat "benaderen" is slechts zeer relatief, want tot hoe klein wij ook mogen delen: de afstand tussen die kleinheid en de limiet zelf, blijft oneindig groot (dus je bent er of je bent er niet, er is geen benaderen, dat is slechts schijn).
Men kan die limiet helemaal niet benaderen.
Dat lijkt slechts zo te zijn vanuit onze eigen grootte bezien dat een kleinheid zich van ons verwijdert bij het steeds kleiner worden, maar echt niet dichterbij de oneindige kleinheid van de limiet komt, die dus 0 is.
Evenmin kan met omgekeerd de uitwendige oneindigheid benaderen, want hoe een groot getal men ook zou mogen bedenken: deze is zelfs oneindig klein ten opzichte van de oneindigheid zelf (de oneindigheid zelf gedeeld door zulk een immens groot getal blijft nul).
Dus hoe raar het ook moge klinken: eindeloos klein en eindeloos groot zijn eigenlijk hetzelfde.
Het eindeloos kleine is evenzeer nog steeds oneindig groot ten opzichte van de nul van de limiet en het eindeloos grote is nog steeds oneindig klein ten opzichte van de oneindigheid zelf.
En er is dan ook geen vast midden tussen oneindig en nul, en je kunt daar willekeurig elk getal voor nemen.

*De eenvoudige formule hier voor is: a/(1-r) (waarbij a het eerste getal is en r de vermenigvuldigingsfactor.
Dus bij de meest eenvoudige reeks van 1, 1/2, 1/4, enz, is dat: 1/(1-1/2) = 2.
Bij: 1, 1/3, 1/9, enz. is het 1/(1-1/3) = 1,5
Bij: 1, 8/9, 64/81, enz. is het 1/(1-8/9) = 9
Enzovoort.

[jad°relen°ir]

Oorspronkelijk geplaatst door harriechristus

19 - Zeno

Het probleem der inwendige oneindigheid als tegenstrijdigheid was al reeds bekend bij de Griekse filosoof Zeno, alleen iets anders beredeneerd, maar het komt op hetzelfde neer, en wel zo:
stel dat de snelle hardloper Hercules een trage schildpad in wil halen, die een flinke voorsprong heeft gekregen.
Op het moment dat Hercules op de plek is gekomen, waar de schildpad was bij het startsein, is deze al een stuk verder.
En heeft Hercules ook dat stuk afgelegd, dan is de schildpad weer een stukje verder, enzovoort.
De afstand die de schildpad af kan leggen wordt natuurlijk steeds kleiner, maar nooit nul, want altijd zal de schildpad als Hercules op het punt gekomen is waar de schildpad was, in de tussentijd (die ook steeds kleiner wordt) een heel klein stukje, hoe klein dan ook, af kunnen leggen.
Dus zo beredeneerd kan Hercules de schildpad nooit inhalen.

Ik begrijp het niet.
Heb je dan nog nooit een 'trager' bewegende ingehaald..?
Zelfs mijn hond haalt mij in, ongeacht de voorsprong die ik van haar krijg.

Op een bepaald moment wordt die afstand wel nul.. en vervolgens negatief, zo je wil.

[harriechristus]

Oorspronkelijk geplaatst door jad°relen°ir

Ik begrijp het niet.
Heb je dan nog nooit een 'trager' bewegende ingehaald..?
Zelfs mijn hond haalt mij in, ongeacht de voorsprong die ik van haar krijg.

Op een bepaald moment wordt die afstand wel nul.. en vervolgens negatief, zo je wil.

Zo is het, in de praktijk wordt de langzame door de snellere ingehaald.
Maar theoretisch is dat onmogelijk als je de tijd verdeelt in steeds kleinere stukjes, waarvan het aantal dan oneindig moet zijn en die oneindigheid nooit bereikt kan worden.

En dat staat ook in de tekst uitgelegd.

[jad°relen°ir]

Ik geef toe.. heb wat te rap gereageerd..
In theorie is veel mogelijk natuurlijk.
Ik las ergens het idee dat tijd 'afstand' is tussen Idee en Manifestatie. Maar als ik dan de tijd opdeel .. dan is manifestatie onmogelijk..?


En als ik even mag, terzijde, in verband met hogerstaand..

Oorspronkelijk geplaatst door harriechristus

Als je er nog eens 1 bij optelt kan het natuurlijk nooit bij die getallen voorkomen, want die hebben altijd 1 cijfer minder, en wel de 1 zelf.
En bovendien heb je dat zelf niet gedaan, want je hebt alleen 5010652 genoemd, zonder daar de 1 bij te zetten.
Dan zou het 50106521 moeten zijn, die natuurlijk nooit bij die getallen voor kan komen.
Of je zou 5010652 + 1 = 5010653 moeten bedoelen, maar in dat geval kan je het gewoon kloppend maken als het moet.

Bijvoorbeeld:

382
580
331

381 + 1 = 382

Klaar
ik denk dat je er zelf niks van begrijpt en het daarom ook niet goed uit kan leggen.

In ieder geval: tot zover klopt het niet wat je hebt verteld.

En ik heb dat met mijn eigen cijfer reeks duidelijk aangetoond, dus dat het wel kan.

Met twee cijfers gaat het nog gemakkelijker:

67
46

66 + 1 = 67

klaar

Klaar..? Je lijkt niet mee te zijn..
Tel bij elk getal in de diagonaal 1 bij en je krijgt vervolgens een getal dat niet in het rooster staat.

67
41

wordt dan:

77
42

want bij elk getal in de diagonaal tel je 1 bij. 6+1=7 en 1+1=2; het nieuwe getal (de diagonaal) is 72 en staat niet in het rooster.
Dat is dus niet wat jij doet, namelijk: bij het getal dat gevormd wordt door de getallen in de diagonaal 1 bijtellen.

Probeer eens. Misschien vind je wel een rooster getallen dat het idee van JimmyB ontkracht. Als je trouwens werkelijk de wedergeboorte bent van Jezus én dus God ervaart, moet het een fluitje van een cent zijn.

[harriechristus]

Oorspronkelijk geplaatst door jad°relen°ir

Ik geef toe.. heb wat te rap gereageerd..
In theorie is veel mogelijk natuurlijk.
Ik las ergens het idee dat tijd 'afstand' is tussen Idee en Manifestatie. Maar als ik dan de tijd opdeel .. dan is manifestatie onmogelijk..?

Inderdaad: als je het tot in het oneindige op zou delen, dan is het begripsmatig wel mogelijk (door de inwendige oneindigheid heen te gaan in de berekening van de limiet), maar kwantitatief niet, want de oneindigheid heeft geen één voor laatste, dus kan je nooit de laatste bereiken.

En als ik even mag, terzijde, in verband met hogerstaand..

Klaar..? Je lijkt niet mee te zijn..
Tel bij elk getal in de diagonaal 1 bij en je krijgt vervolgens een getal dat niet in het rooster staat.

67
41

wordt dan:

77
42

want bij elk getal in de diagonaal tel je 1 bij. 6+1=7 en 1+1=2; het nieuwe getal (de diagonaal) is 72 en staat niet in het rooster.
Dat is dus niet wat jij doet, namelijk: bij het getal dat gevormd wordt door de getallen in de diagonaal 1 bijtellen.

Probeer eens. Misschien vind je wel een rooster getallen dat het idee van JimmyB ontkracht. Als je trouwens werkelijk de wedergeboorte bent van Jezus én dus God ervaart, moet het een fluitje van een cent zijn.

Nu, zo heb je dat eerst niet uitgelegd.
En het is bovendien heel erg flauw, want als je beide getallen in het rooster (de schuine lijn zelf dus) verandert door er een bij op te tellen kan dat getal uiteraard niet meer bij de beide respectievelijke getallen voorkomen.

Het is dus een fluitje van een cent.

Maar bovendien ben ik geen Jezus omdat ik een rekenkundige zou zijn (dat was Jezus evenmin), maar omdat ik een filosoof ben die met de atoomtheorie het bestaan van God kan bewijzen.
En filosofie is een veel diepzinnigere manier van denken dan de rekenkunde.
Zo heeft met name wat jij hier vertelt heel weinig waarde en is nogal flauw en doorzichtig bovendien.

[jad°relen°ir]

Oorspronkelijk geplaatst door harriechristus

Nu, zo heb je dat eerst niet uitgelegd.

Het is dan ook de eerste keer dat ik je iets uitleg..
Maar dat bovenstaand rekenspelletje de diepe gronden der filosofie niet kan evenaren, wel, daar ben ik 't volmondig mee eens.

[jad°relen°ir]

Oorspronkelijk geplaatst door harriechristus

Maar bovendien ben ik geen Jezus omdat ik een rekenkundige zou zijn (dat was Jezus evenmin), maar omdat ik een filosoof ben die met de atoomtheorie het bestaan van God kan bewijzen.
En filosofie is een veel diepzinnigere manier van denken dan de rekenkunde.
Zo heeft met name wat jij hier vertelt heel weinig waarde en is nogal flauw en doorzichtig bovendien.

Ik ben van mening dat je het bestaan van God niet kan bewijzen. Geen enkel mens kan dat. En jij doet dat ook niet. Niet filosofisch en niet wetenschappelijk. Zolang je God niet ervaren hebt, is het bestaan ervan een aanname. Niet meer, niet minder.

Hoe je God ook definiëren wil, je kan God volgens mij enkel ervaren. Vervolgens kan je die ervaring trachten te verwoorden, maar schieten woorden tekort. Men kan hoogstens een idee teweeg brengen in het hoofd van anderen met behulp van woorden, maar niet wie of wat God is. Voorbeeld: je kan mij wel trachten uit te leggen hoe een aardbei ruikt. Maar geen enkel woord zal mij de geur van aardbei doen ervaren. Sterker zelfs, geen enkel woord kan bewijzen dat de geur van aardbei bestaat.

In een andere draad schrijf je dat je wetenschappelijk kan aantonen dat God bestaat. Thans werkt de wetenschap met experiment om theorie aan te tonen, en jij tracht aan te tonen middels redeneren. Dat is geen experiment. Dus ook niet wetenschappelijk. Je hebt, voor zover ik weet, ook geen enkel experiment uitgevoerd om je theorie te bewijzen. Bovendien, als je al wetenschappelijk kan aantonen dat God bestaat, is het toch vreemd dat de wetenschap je niet omarmt..?

Op filosofische wijze toon je eigenlijk ook niet aan dat God bestaat. Je vertelt een verhaal en aan de hand daarvan tracht je te bewijzen dat God bestaat. Maar het is en blijft een redenering, een idee, een vertelseltje. Nogmaals: het enige wat daaruit voortkomen kan, is de aanname dat God bestaat. Niet het bewijs. Ik heb bijvoorbeeld het idee dat het universum deel is van een fractaal-idee, ontsproten uit het brein van God, die op zijn beurt voortkomt uit mijn brein. Waardoor het denken een perpetuum mobile is, die het leven in stand houdt. Want het beeld van de vrucht zit vervat in de kiem en de vrucht groeit met dat wat de kiem deed ontstaan. Soit, als ik al uit mijn woorden raak, kan ik daar uren over vertellen en in het beste geval breng ik mezelf en de luisterenden in vervoering, of met andere woorden: in een tunnelvisie waarin mijn idee op logische wijze aanvaard wordt als de enige waarheid, maar dat maakt het nog geen Waarheid. Een aanname, dat mogelijks wel. Jij -zonder te willen beledigen- lijkt ook in een tunnelvisie te zitten en tuurlijk is dan wat jij ziet 'waarheid' aangezien je niet meer ziet dan dat wat je tunnel je laat zien. Anderen, met behoorlijke argumenten, trachten je hier en elders, toen en nu, heel wat wijzer te maken, maar jij bent er blind en doof voor. Je zit vast in een tunnel en ziet niet wat daarbuiten is, wat maakt dat je ook geen antwoord hebt op vele gestelde vragen. Jammer. Zo blijf je op eenzelfde niveau ronddraaien, vandaar: cirkelredenering.. en dat wens je geen enkel mens toe. Want spiralen zijn veel interessanter, die doorlopen immers meerdere niveaus. En het wordt nog interessanter als de diameter van de spiraal fluctueert ...

En ja, ik heb je theorie gelezen en ik vind het leuk om mijn denken te laten botvieren op allerlei ideeën, maar het meest interessante dat ik las op je webstek is het volgende:

Dit omdat de kudde niet leert uit de Geest van het denken, maar door ervaring wijs moet worden.

Klopt. Sterker zelfs, niet enkel de kudde, maar ook ieder afzonderlijk deel in die kudde, wordt enkel wijs door ervaring.

En jouw theorie is ontstaan uit de Geest van het denken. Niet uit de ervaring.. toch..?

[harriechristus]

Oorspronkelijk geplaatst door jad°relen°ir

Het is dan ook de eerste keer dat ik je iets uitleg..

Dat had je dan meteen moeten doen, dat had me dan een hoop moeite bespaard.

Maar dat bovenstaand rekenspelletje de diepe gronden der filosofie niet kan evenaren, wel, daar ben ik 't volmondig mee eens.

Oké, ik ben blij dat je het daarmee eens bent.
Want de zin van rekenkundige spelletjes zie ik niet zo zitten.
Ik hou me liever bij de filosofie.