En Justitie, het prutste voort

[N-Vb]

Jan Tuerlinckx is advocaat

Uit Trends van 28/09/2023
Er was eens een ondernemer. Dit is niet het begin van een sprookje, wel van mijn carrière dertig jaar geleden. Die ondernemer werd zwaar bestolen door een van zijn personeelsleden, maar hij bleef niet bij de pakken zitten. Op vernuftige wijze zette hij een controlesysteem op, om de dief te pakken te krijgen en de diefstal te bewijzen. Onze ondernemer ging niet over één nacht ijs. Hij nodigde een gerechtsdeurwaarder uit, om het waarheidsgetrouwe karakter van zijn onderzoek vast te stellen en dat ook formeel te bevestigen. Zijn strategie werkte. Hij verzamelde bewijs van de diefstal en in aanwezigheid van een gerechtsdeurwaarder ging het personeelslid over tot bekentenissen. Met een vrijwel volledig en afgerond dossier, stapte de ondernemer naar het parket. Voor iedereen die het dossier te zien kreeg, leek dat gesneden koek. Toch liep de procedure niet zoals verwacht. Er volgden vrijspraken, strafrechtelijk en burgerlijk, voor het personeelslid.
DE PARKETTEN WILLEN ZICH NIET LANGER LATEN DWINGEN DOOR DE RECHTZOEKENDE.
Even verbaasd als nieuwsgierig, vroeg ik aan mijn toenmalige mentor, Victor Dauginet, wat ik daarvan moest denken. Met de wijsheid die hem eigen was, vertelde hij me dat de ondernemer een rode lijn overschreden had. In ernstige gevallen komt het aan de overheid toe macht uit te oefenen. De overheid voert het onderzoek en verzamelt bewijs, niet de burger. Dat is een ongeschreven wet. Zodoende keerde het systeem zich tegen de ondernemer en niet tegen de dief. Dat inzicht heeft me duidelijke handvatten verstrekt, die nuttig zijn geweest in de rest van mijn carrière.
Wat had de ondernemer wel moeten doen? Een klacht met burgerlijkepartijstelling indienen en het parket het onderzoek laten voeren, zonder op eigen houtje onderzoeksdaden te verrichten. Wellicht overwoog onze ondernemer dat, maar deed hij dat niet, omdat hij meende dat het minstens inefficiënt en in ieder geval traag zou gaan.
Bij de opening van dit gerechtelijk jaar pleitten de parketten in mercuriales zelf voor de afschaffing van de klacht met burgerlijkepartijstelling. Voor een goed begrip: met zo’n klacht verplicht de rechtzoekende het parket een strafonderzoek in te stellen. De burger kan bij wijze van spreken het parket dwingen. Dat wensen de parketten niet meer. Ze willen zich niet langer laten dwingen door de rechtzoekende. Dat heeft uiteraard te maken met de druk op justitie en het schrijnende gebrek aan mensen en middelen.
Toegegeven, onze jurisdictie is een van weinige waarbij de rechtzoekende met de klacht met burgerlijkepartijstelling een actief initiatiefrecht in het strafrecht heeft. Dat betekent niet dat de rechtzoekende in andere jurisdicties met lege handen staat. In de andere jurisdicties kan hij of zij zich verzetten in rechte tegen het feit dat de parketten klachten ter zijde zouden schuiven. Daarnaast ontwikkelden ze iets wat men makkelijkheidshalve een stelsel tussen het civiele en het strafrechtelijk zou kunnen noemen. Daarin wordt de rechtzoekende een grotere assertiviteit, soms zelfs agressiviteit, toegestaan in het vergaren van de bewijzen van zijn punt.
De afschaffing van de klacht met burgerlijkepartijstelling zal gepaard moeten gaan met een globale herschikking van het bewijsrecht en de rechtsmiddelen die daarvoor kunnen worden gebruikt. Wondermiddelen bestaan niet, ook niet voor het verlichten van de druk op justitie. Een verlichting aan de ene zijde van het spectrum zal een verzwaring veroorzaken aan de andere zijde. Wedden dat zich een praktijk van quasi civiele huiszoekingen zal ontspinnen, die justitie dan ook in goede banen zal moeten leiden?
Mocht onze ondernemer deze column lezen, dan zal hij het met lede ogen aanzien. Zijn initiatief, dat dertig jaar geleden werd afgekeurd, wordt vandaag aangemoedigd.
DE AUTEUR IS ADVOCAAT-VENNOOT BIJ TUERLINCKX TAX LAWYERS.

[Herr Flick]

hij had maw beter een Albanees gebeld vanuit een telefonkotje (30 jaar geleden kon dat nog) die Albanees 20 000 frank gegeven in nen bruinen enveloppe en het probleem was opgelost geweest.

Voor 20 000 ballen kon ge in dien tijd niet sukkelen, Die gast had met twee kapotte knieen en nen kop waar ge zelf het lelijkste hopeloze mokkel niet meer mee kunt versieren wel gesnapt dat m met zijn poten uit de kas van zijnen baas moest blijven.

[N-Vb]

Het ANTIPESTTEAM heeft voor de twaalfde keer de “Boterhammen met KAKtussen”-prijs toegekend.


Waar de meeste prijzen een initiatief willen belonen dat wezenlijk heeft bijgedragen voor het stoppen van pesterijen wordt deze prijs gegeven aan een persoon of een groepering die, volgens het Antipestteam, te weinig heeft bijgedragen om pesterijen te voorkomen. Deze prijs is jaarlijks en hij wordt normaliter op 1 september toegekend. Met dit initiatief wil het APT personen of instellingen, zoals scholen of bedrijven, aansporen tot het effectief beteugelen of doen verdwijnen van pestgedrag.


Voor dit jaar waren er drie genomineerden:

Minister van Justitie Van Quickenborne, werd genomineerd omdat de wetgeving rond pesten te theoretisch is en in de praktijk te weinig concrete resultaten oplevert. De jury was van mening dat hij te weinig inspanningen levert om pesterijen te voorkomen en omdat de pestwetgeving ernstig te wensen over laat. Slechts 1% van de pesters wordt via de rechtbank daadwerkelijk bestraft. In de wetgeving heeft men het wel steeds over preventie, overleg, bemiddeling en oplossingen zoeken, maar in de praktijk komt daar niet veel van terecht.
Vooral de gewone burgers worden gepest omdat Van Quickenborne er niet in slaagt Justitie behoorlijk te hervormen zodat er in België geen enkele garantie is op een vlug en eerlijk proces. De huidige desorganisatie heeft het systeem nog problematischer gemaakt zodat een gewone burger nog moeilijker zijn rechten kan verdedigen via de rechtbank. Daarbij is de werking van Justitie, volgens het APT, nog altijd een “corrupte knoeiboel” en klassenjustitie. Rechtszaken die je op 15 dagen kunt oplossen duren soms 15 jaar of langer, of laat men bewust verjaren.
Zijn laatste fratsen met “Watergate” getuigen hoe de Quick, minister pipi, over de bevolking denkt, hij heeft geen respect voor de politie, en hij loopt, volgens onze informatie, geregeld zat rond.

Daarnaast werden we terug herinnerd aan de misbruiken in de katholieke kerk en aan het proces van de Reuzengommers maar die feiten vielen in het niets in vergelijking met de fratsen en lome werking van Justitie in het algemeen.